Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα γεγονότα που συμβαίνουν την εποχή αυτή και τα οποία οδήγησαν στις συνθήκες του Λιβάνου και Καζέρτας, καθώς και στην εν γένει δράση των αντιστασιακών ομάδων της περιοχής μας, ΕΛΑΣ , ΠΑΟ και λοιπών ομάδων, και φυσικά περιγράφει τα γεγονότα της μάχης και τα αποτελέσματα αυτής.
Οι περιγραφές είναι από διηγήσεις καπεταναίων του ΕΛΑΣ αλλά και από κείμενα μη αριστερών ανταρτών. Ιδιαίτερο κεφάλαιο με βαρύνουσα σημασία, είναι οι μαρτυρίες Κιλκισιωτών που την εποχή αυτή έζησαν και διηγούνται τα τεκταινόμενα όπως οι ίδιοι τα γνώρισαν.
Στο βιβλίο κι αυτό γίνεται για πρώτη φορά, υπάρχουν δύο έγγραφα του ΕΛΑΣ που αναφέρονται στην δράση του Κώστα Παπαδόπουλου, που θα εντυπωσιάσουν με το περιεχόμενο τους.

Το καυτό αυτό θέμα  που στοίχισε χιλιάδες ανθρώπινες ελληνικές ζωές, ένθεν κακείθεν, και είναι το μελανότερο γεγονός του εμφυλίου της περιόδου 1942- 1944, περιέργως έχει μείνει σχεδόν  άγνωστο ανά το πανελλήνιο. Ένα αντίστοιχο συμβάν «η πηγάδα του Μελιγαλά» είναι γνωστό έστω και αν τα θύματα είναι το εν τρίτο των θυμάτων της πόλης μας. Μήπως  θα έπρεπε να γραφούν και από άλλους συμπατριώτες μας και άλλα  βιβλία για το γεγονός αυτό.
Μπορεί τα γεγονότα να είναι θλιβερά αλλά δεν παύουν να είναι Ιστορικό γεγονός και η  Ιστορία δεν πρέπει να κρύβεται.
Είναι εμφανής από πολλά σημεία του κειμένου ότι ο συγγραφέας δεν τοποθετεί από την μία πλευρά των εμπλεκομένων τους «καλούς» και από την άλλη τους «κακούς» . Προσπαθεί από τις διηγήσεις εμπλεκομένων και αυτοπτών μαρτύρων να βγάλει συμπεράσματα, όπως θα κάνει και ο κάθε αναγνώστης.
Θα είναι ευχής έργο το βιβλίο να διαβαστεί ιδιαιτέρως από νέα άτομα τα οποία αγνοούν πλήρως τα γεγονότα του εμφυλίου ,όχι για να επιρρίψουν ευθύνες στους μεν  ή στους δε ,αλλά για να αποφύγουν επανάληψη των ιδίων λαθών.