Απογοητευτικό και δηλωτικό συνάμα είναι το μείζον έλλειμμα του δημόσιου διάλογου που διαφάνηκε και από τις αντιδράσεις.
Ο κ. Σισμανίδης ρωτήθηκε από εμάς και μίλησε για τα έργα του, για τις πλατείες του Κιλκίς (Ειρήνης και Κήπου), για την 21η Ιουνίου, για το φυσικό αέριο, για τις δίδυμες καπναποθήκες, για το ΤΕΙ και το ΕΠΑΛ, τα έργα στον αθλητικό πυρήνα, τις οφειλές που του κληροδότησαν και τα χρήματα που πλήρωσε για χρέη προγενέστερων, τον περιμετρικό Αγ. Γεωργίου... Για όσα δηλαδή ενδιαφέρουν τους πολίτες- δημότες.
Και επ' αυτών δεν ακούσαμε ουσιώδη αντίλογο. Ούτε καν νύξεις διατυπώθηκαν. Παρά μόνο, πως τα είπε, ποιον έθιξε, τι εννοούσε... Όσα δηλαδή απασχολούν τον μικρόκοσμο των ασχολούμενων με τα δημοτικά πράγματα.
Δυστυχώς. Κι αυτή είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουμε στο Κιλκίς, όπου ο δημόσιος διάλογος όταν δεν καρκινοβατεί ασκείται στα επουσιώδη.
***
Λεπτομέρεια: Η συνέντευξη δόθηκε στις ΕΙΔΗΣΕΙΣ. Όσοι σχολιάζουν ή αναμεταδίδουν λεχθέντα ή αντιδράσεις επ’ αυτών, μήπως οφείλουν να μνημονεύουν αυτήν την ...λεπτομέρεια; Λέμε, τώρα!
Διαμαρτύρονται τα τρακτέρ;
Να μας συγχωρούν οι αγρότες του Κιλκίς που υποτίθεται ότι συμμετέχουν στις φετινές "αγωνιστικές κινητοποιήσεις" αλλά ετούτη η κωμωδία δυσφημεί ουσιαστικά και βαρύτατα το δίκαιο των αιτημάτων τους.
Να ξεκινήσουμε από το προφανές: Οι αγρότες έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται. Για δυο ουσιαστικούς λόγους. Την υπερφορολόγησή τους και μέσω του ασφαλιστικού.
Την απροθυμία (προσοχή: δεν λέμε την ανικανότητα) της Πολιτείας να εμπεδώσει κανόνες υγιούς λειτουργίας της αγοράς που θα αρκούσαν να προστατεύσουν και παραγωγούς και παραγωγή. Και μόνο η προστασία που θα παρείχαν αυτοί οι κανόνες για την πάταξη των καρτέλ και της ανεξέλεγκτης και παράνομης εισαγωγής προϊόντων (γάλα, αμνοερίφια, μόσχοι) θα ήταν ικανοί να τους ανακουφίσουν.
Στα δίκια τους λοιπόν ουδείς αντίλογος.
Πάμε τώρα στην ...κωμωδία: Αν θέλουν να βγουν στους δρόμους, οφείλουν να προετοιμάσουν το κλίμα. Να σφυγμομετρήσουν αν υπάρχει προθυμία, διάθεση ή δυνατότητα να βγουν τα τρακτέρ στους δρόμους. Κι ύστερα να λάβουν αποφάσεις.
Ετούτη η κωμωδία να στήνονται κάθε χρόνο 15 τρακτέρ στην είσοδο της πόλης, απλώς επιβεβαιώνει στα μάτια της κοινής γνώμης του νομού ότι η αγροτιά του νομού είναι αδύναμη να πείσει ακόμα και τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των οργανώσεων που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους.
Άλλαξαν οι καιροί, οφείλουν να αλλάξουν κι ίδιοι. Πρακτικές, συμπεριφορές και μορφές αγώνα. Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο για τα δίκια τους.
Υπάρχει λογική;
Αντάλλαξαν αμοιβαίως τις "καρέκλες" τους οι διοικητές των νοσοκομείων Κιλκίς και "Θεαγένειου" Θεσσαλονίκης με απόφαση του αρμόδιου υπουργού Υγείας. Και η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει την παθογένεια του πολιτικού - κυβερνητικού μας συστήματος όπου το δημόσιο συμφέρον έπεται του μικροκομματικού.
Να το πούμε ωμά και ...χωριάτικα. Μεταθέτεις στο "Θεαγένειο" την κ. Βλάχου, δηλαδή αναγνωρίζεις της αξία της και την στέλνεις σε ένα νοσοκομείο με πολλαπλάσιο ειδικό βάρος. Και μπράβο σου και μπράβο της.
Τον κ. Ρεβενάκη με ποια κριτήρια τον στέλνεις στο Κιλκίς; Αν πέτυχε και αποδείχθηκε ικανός για το "Θεαγένειο" γιατί τον αλλάζεις ; Αν απέτυχε γιατί τον στέλνεις και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα πετύχει στο Κιλκίς;
Και τελικά τι είδους κυβερνήσεις και υπουργοί είναι τούτοι, που όταν διαπιστώνουν πως κάποιος δεν κάνει για μια δουλειά, τον στέλνουν σε μια ίδια αλλά σε άλλη πόλη;
Αν δεν σου κάνει κάποιος, τον στέλνεις στο σπίτι του. Κανείς δεν γεννήθηκε με αποστολή ζωής να διοικεί νοσοκομεία.
