Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τρίτη, 03 Ιουλίου 2018 21:10

Νισάφι πια...

Η ένταση βασιλεύει στο Νοσοκομείο Κιλκίς. Εργαζόμενοι καταγγέλλουν κακή συμπεριφορά του Διοικητή απέναντί τους και ήδη οι καταγγελίες έλαβαν και έγγραφη μορφή προς την υπερκείμενη αρχή.
Το γράψαμε ...απεριόριστες φορές: Το ίδρυμα δεν προσφέρεται για άσκηση εξουσίας παρωχημένων εποχών και αντιλήψεων.


Πρόσφατα τη συμπεριφορά αυτή κατήγγειλαν τόσο ο βουλευτής Γ. Γεωργαντάς όσο και η ΝΟΔΕ Κιλκίς της Ν.Δ. χωρίς αντίλογο από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος στο Κιλκίς. Κι αυτό λέει πολλά για την αποδοχή της συμπεριφοράς αυτής του κ. Διοικητή ακόμα και από τους ομοϊδεάτες του.
Από τη στήλη αυτή ασκήσαμε κριτική στην ευκολία με την οποία εκδίδονται ανακοινώσεις για ευαίσθητα θέματα λειτουργίας του ιδρύματος από το σωματείο εργαζομένων. Εκφράσαμε επίσης την απορία μας για την αφωνία όσων, λόγω του αντικειμένου εργασίας τους, θα είχαν τον πρώτο λόγο στα ανακύπτοντα (ή απλώς καταγγελλόμενα ως υφιστάμενα) προβλήματα.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να ασκείται αυταρχική συμπεριφορά έναντι εργαζομένων, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Είναι η απόσταση που χωρίζει τη δημοκρατία από τον αυταρχισμό. Κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται προσφέρει κακές υπηρεσίες. Όσο ακόμα (του επιτρέπεται να) τις προσφέρει.

 

Μια φωνή από πολύ μακριά
Διαβάστε μια επιστολή Κιλκσιωτών της διασποράς
“Αγαπητοί μου, Μετά από πτήση 23 ωρών, η σύζυγός μου και εγώ, φθάσαμε στην Θεσσαλονίκη μας από την Wellington, της Νέας Ζηλανδίας σχεδόν πριν δυο μήνες και στη συνέχεια στο Ξενοδοχείο που έγινε κυριολεκτικά το σπίτι μας για το ίδιο χρονικό διάστημα, το Habitat.
Κατ΄αρχήν επιτρέψτε μας να συγχαρούμε την Διεύθυνση του Ξενοδοχείου και ολόκληρο το προσωπικό τους για την άψογη, φιλική και πραγματικά ελληνική φιλοξενία και συμπεριφορά απέναντί μας!
Ήρθαμε πελάτες και φεύγουμε οικογενειακοί φίλοι!
Μια άλλη βαθιά εντύπωση που θα μείνει για πάντα μαζί μας, ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια βρεθήκαμε στο Κιλκίς την ημέρα της επετείου της 21ης Ιουνίου και παρακολουθήσαμε την παρέλαση που έκανε εμένα και τη σύζυγό μου να αισθανθούμε υπερήφανοι βλέποντας τα Δημοτικά σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια αλλά κυρίως τα παλικάρια μας του Ελληνικού Στρατού να παρελαύνουν μπροστά μας!
Δακρύσαμε και οι δυο μας όταν ακούσαμε το "Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα ....." από τα χείλη των στρατιωτών της μονάδας (ταχέων επεμβάσεων;) και μαζί μας και ένας νέος δίπλα μας με τη σύζυγό του και το μωράκι τους, που μας εξηγούσε το τι αντιπροσώπευαν οι στολές των στρατευμένων παιδιών μας.
Μπορεί να πουλήθηκε το όνομα της Μακεδονίας μας αλλά αυτό δεν θα αλλάξει τίποτε στην ψυχή των Ελλήνων που έζησαν ή ζουν στη χώρα του Αλέξανδρου - πριν 50 χρόνια παρέλασα και εγώ σαν μαθητής του εξαταξίου Γυμνασίου Κιλκίς στην πόλη σας και πόλη μας!”
Νίκος - Κατερίνα Ζαχαριάδης
Wellington - New Zealand