Το περιστατικό είναι πολύ σοβαρό και δυστυχώς έχουμε την αίσθηση πως «θάφτηκε» από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Οδηγός λεωφορείου του ΚΤΕΛ Κιλκίς άφησε κοντά 30 μαθητές στο δρόμο, έξω από τις Μάνδρες, οι οποίοι κινήθηκαν με τα πόδια μέχρι τη Νέα Σάντα, σ’ έναν επικίνδυνο δρόμο ακόμη και για τη ζωή τους.
Το Γυμνάσιο-Λύκειο Καμπάνη κατήγγειλε το πρωτοφανές περιστατικό στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, η οποία κινήθηκε με τις καθαρά τυπικές διαδικασίες, μεταβιβάζοντας απλώς την καταγγελία στην Τροχαία…

Περί καθαριότητας
και πολιτισμού
Δυστυχώς επανερχόμαστε για πολλοστή φορά, διότι η κατάσταση δεν παρουσιάζει βελτίωση. Το κεντρικό πάρκο της πόλης (Πάρκο Κήπος) εμφανίζει εικόνα εγκατάλειψης. Σε πείσμα της ομοβροντίας αρνητικής κριτικής που δέχτηκε, το πάρκο   αποτελεί χώρο συνάθροισης εκατοντάδων πολιτών καθημερινά, είναι ήδη στέκι για παιδιά και η φροντίδα για την καθαριότητά του θα έπρεπε να είναι καθημερινή.
Και δεν είναι. Τα σκουπίδια κυριαρχούν, τα γραμμένα συνθήματα σε τοίχους και τσιμεντένιες επιφάνειες γενικά χρονίζουν  χωρίς να επιχειρηθεί το σβήσιμό τους, γενικά όλος ο χώρος αποπνέει αφροντισιά.
Ακόμα και ο καθαρισμός των νερών που έγινε, πρέπει να έχει συνέχεια, αλλιώς πάει στράφι.
***
Να πούμε και του στραβού το δίκιο. Βεβαίως και η υπηρεσία καθαριότητας και πρασίνου έχει τις ευθύνες της για την εικόνα   αφροντισιάς του Κήπου. Αλλά και ως πολίτες επιδεικνύουμε ελάχιστο σεβασμό στο δημόσιο χώρο.  Τα σκουπίδια δεν  ...αυτοδημιουργούνται. Κάποιοι από εμάς είναι απολίτιστοι. Ούτε τα συνθήματα γράφονται μόνα τους. Η εικόνα της πόλης αποτελεί αντανάκλαση του πολιτισμού και των δημοτών. Και η εικόνα των δημόσιων χώρων, αποτελεί την εικόνα μας ως δημοτών - πολιτών.

Ελάχιστη συμμετοχή
Είναι μόνοι και δυστυχώς ανοργάνωτοι. Σχεδόν απελπισμένοι. Χωρίς να πιστεύουν καν ότι μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Στους κτηνοτρόφους αναφερόμαστε και ειδικότερα στους αιγοπροβατοτρόφους. Που φωνάζουν εδώ κι ένα μήνα για σύμπηξη καρτέλ σε βάρος τους, οργάνωσαν την περασμένη Πέμπτη συνάντηση καλώντας και συναδέλφους τους από την Κ. Μακεδονία και κατάφεραν εν τέλει να μαζευτούν 30-40  άτομα. Η μικρή συμμετοχή δεν απεικονίζει την ένταση του προβλήματος. Αλλά τον ελάχιστο βαθμό συνοχής και συνείδησης πως μόνο ο συλλογικός αγώνας μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα.
Δυστυχώς όμως και λόγω της κρίσης εμπεδώθηκε το δόγμα "ο καθείς φροντίζει για τον εαυτούλη του".
Είναι τέτοιες ώρες που καταφαίνεται και το έλλειμμα αγροτοσυνδικαλιστών που έγραψαν ιστορία στο νομό. Μορφές όπως ο Γιώργος Σοφιανίδης, ο Γιώργος Φρονιμόπουλος, ο Γιώργος Μουλλάς, ο Αχιλλέας Μιχαηλίδης, ο Γιάννης Υφαντίδης που πρωταγωνίστησαν επί δεκαετίες  στη δημόσια ζωή του νομού.

Έλειπε η λάμπα!
Κάτοικος της Γουμένισσας επισκέφθηκε το νοσοκομείο της πόλης για μικροβιολογικές εξετάσεις. Κάποια στιγμή του ζητήθηκε να πάει στην τουαλέτα για τα ούρα που απαιτούσε η εξέταση.  Ανυποψίαστος ο πολίτης παίρνει το κυπελάκι και κατευθύνεται προς την τουαλέτα. Ανοίγει την πόρτα και πέφτει σε σκοτάδι. Πατάει το διακόπτη για να δει το …φως το αληθινό, τίποτα. Ξαναπατάει και πάλι το σκοτάδι παραμένει ακλόνητο στη θέση του. Ψάχνει από ‘δω, ψάχνει από ‘κει, μήπως και βρει τι φταίει, αλλά ασκόπως. Τελικά με τα πολλά ανακαλύπτει πως από την τουαλέτα απουσίαζε η λάμπα. Όχι πως ήταν καμένη, αλλά δεν υπήρχε καν λάμπα! Κι εκατό φορές να πατήσεις το διακόπτει, χωρίς τη λάμπα το φως δεν ανάβει… Φανταζόμαστε πως η αλλαγή μιας λάμπας δεν είναι θέμα προϋπολογισμού, ούτε και της διοίκησης του ιδρύματος, ενδιαφέρον και φροντίδα απαιτείται.