Οι μέτοχοι οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τις διοικητικές εκκρεμότητες και να ασχοληθούν σοβαρά με το μέλλον της εταιρείας, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένας αξιόπιστος και ουσιαστικός επιστημονικός συνεργάτης των φορέων-μετόχων για την αξιοποίηση Ευρωπαϊκών και αναπτυξιακών προγραμμάτων.
Χτυπάμε γι’ ακόμη μια φορά το καμπανάκι, πριν ανέβουμε τις σκάλες του… κωδωνοστασίου!
Κ.Τ.

Σύντροφοι κανείτε,
φτάνει… πως το λένε…
Το είπαμε, το ξαναείπαμε, ξανά μανά το είπαμε, τίποτε. Ούτουνουμ, ούτουνουμ!
Ποντιακό γλέντι του ΚΚΕ στην Κορομηλιά, ποντιακό γλέντι του ΚΚΕ στο Δροσάτο, Ποντιακό γλέντι στην προφεστιβαλική της ΚΝΕ…
Καλά έλεγε ο αξέχαστος σύντροφος, φίλος και αδελφός Κώστας Κωνσταντινίδης: «με μας τους Καυκάσιους δε θα σκάνεις, εμείς είμαστε τη γαϊδιρί».
Ρε σύντροφοι φτάνει, κανείτε!
Είναι συνεστίαση του ΚΚΕ με λαϊκό-παραδοσιακό γλέντι. Είναι εκδήλωση του ΚΚΕ με λαϊκό-παραδοσιακό γλέντι κ.λ.π.
Πώς να το πούμε να το καταλάβετε. Μπορεί η πλειοψηφία των κομματικών μελών και στενών οπαδών να είναι Ποντιοκαυκάσιοι (που στο νομό αποτελούν το 38 με 39% του συνολικού πληθυσμού), αλλά ο νομός έχει και Θρακιώτες έχει και ντόπιους Μακεδόνες και Καπαδόκες και Στρωμνιτσιώτες  και Σαρακατσάνους και Βλάχους…
 Για παράδειγμα οι Θρακιώτες του νομού είναι λίγο περισσότεροι από τους Ποντιοκαυκάσιους.  Και εμείς απευθυνόμαστε σε όλο τον κόσμο, σε όλους τους εργαζόμενους, σε όλα τα λαϊκά στρώματα και δεν τους ξεχωρίζουμε από την καταγωγή τους.
Αλλιώς να  γράφουμε και να λέμε: συνεστίαση ή εκδήλωση του ΚΚΕ για τους Ποντιοκαυκάσιους μέλη και οπαδούς και να αποκλείουμε όλους τους άλλους.
Σε αυτή την περίπτωση να αλλάξουμε και την ονομασία της οργάνωσής μας. Από «Τομεακή Επιτροπή Κιλκίς του ΚΚΕ» να την ονομάσουμε «Τομεακή Επιτροπή Ποντίων Κιλκίς του ΚΚΕ!»
Κώστας Πινέλης

Σχόλιο επί σχολίου:
Αγαπητέ φίλε και αμετανόητε Θρακιώτη: Συμπάσχω στο δράμα που βιώνεις. Να συμφύρεσαι με Ποντιοκαυκάσιους συντρόφους.  
Θαρσείν χρη.  Υπάρχουν και χειρότερα. Να ήταν δηλαδή και Κομμουνιστές και Πόντιοι και ...Ολυμπιακοί. Κι ούτε να μπορείς  να τους διαγράψεις. Εκείνες “οι μ’σες δλιές” , οι ρημάδες...
Θ.Π.