Η παραγωγή στα κηπευτικά είναι εξαιρετική και τις ημέρες αυτές ετοιμάζεται να σφάξει και 80 κοτόπουλα! Όταν τον ρωτήσαμε αν θα βγάλει πάγκο στην λαϊκή της Νέας Σάντας, γέλασε. Όλα τα μοιράζει στους εργαζόμενους ο Παναγιώτης…
Αυτός είναι εργοδότης. Όχι σαν τον δικό μας τον εκδότη, που αντί να βάλει κανένα μπαχτσεδάκι και να μοιράσει καμιά ντομάτα, πάει και βγάζει φωτογραφίες ανά το Κιλκίς και μας τις δείχνει περιχαρής. Τι να τις κάνουμε τις φωτογραφίες, σαλάτα ή με πατάτες στο φούρνο;

Είναι η εποχή των κραυγών...
Θα κατάλαβαν άραγε εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ τι σημαίνει να μην σέβεσαι τη γνώμη του πολιτικού σου αντιπάλου; Ή πολύ περισσότερο να την ενοχοποιείς; Θα κατάλαβαν ότι με επίκληση του λαού και της λαϊκής αντίδρασης έστρωσαν (κι αυτοί) το χαλί για να κυριαρχήσει στην χώρα η μισαλλοδοξία;
Πολύ αμφιβάλλουμε. Διότι δεν είδαμε μια σοβαρή αυτοκριτική στον τρόπο και στις μεθόδους που χρησιμοποίησε για να ανέλθει στην εξουσία. Διαλύοντας παρελάσεις, στιγματίζοντας πολιτικούς αντιπάλους, ασκώντας και βία (φραστική και ...κανονική) κάθε φορά που αντιδρούσε σε μέτρα, πολιτικές και αποφάσεις. Στήνοντας η υποθάλποντας πεδία πολέμου στις Σκουριές στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος. Και επιστρατεύοντας δεκάχρονα παιδιά για να αποδοκιμάζουν (ούστ...) αντιπρόεδρο κυβέρνησης και αρχηγό κόμματος σε επίσκεψή τους στο Κιλκίς υποτίθεται για να διαμαρτυρηθούν στην (μελλούμενη) καταστροφή των Κρουσίων.
Τώρα ως κυβέρνηση, που οφείλει να λαμβάνει αποφάσεις, ενίοτε και αντιδημοφιλείς, εισπράττει αρές περί προδοσίας για το Σκοπιανό. Και οι υπουργοί κι ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζονται ως οι "οξαποδώ".
Δεν επιχαίρουμε, αντίθετα καταδικάζουμε όλα τούτα τα φαινόμενα πολιτικού πρωτογονισμού έως κανιβαλισμού. Υπενθυμίζουμε ότι πριν χρόνια γράψαμε ένα άρθρο με τίτλο "Η βία της Χρυσής Αυγής και η άλλη (βία)". Για να καταγράψουμε το προφανές σε κάθε λογικό άτομο: Η βία και ο φασισμός δεν άρχονται ούτε σταματούν στην ¨Χρυσή Αυγή". Μακάρι να ήταν έτσι. Είναι πρωτίστως τρόπος σκέψης, νοοτροπία, καθημερινή συμπεριφορά και στάση ζωής.
Πολλοί τότε από τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως προοδευτικούς ή αριστερούς, ξίνισαν τα μούτρα τους. Τώρα θα παρακολουθούν έκθαμβοι τους φασίστες να κραδαίνουν ρόπαλα και να πετούν μολότοφ. Στο όνομα της πατρίδας.
Στην Ελλάδα των τραμπούκων η αγάπη στην πατρίδα, η αγάπη στο κόμμα, η αγάπη στην ομάδα, ό,τι αγαπούμε γενικώς, σημαίνει μίσος σε κάθε αλλόφρονα. Μίσος σε όποιον αντιλαμβάνεται διαφορετικά την αγάπη στην πατρίδα του, στο κόμμα του, στην ομάδα του...
Η Ελλάδα της μισαλλοδοξίας κερδίζει έδαφος. Ο φασισμός απο-ενοχοποιείται με νηπιώδη επιχειρήματα (φασίστας είναι όποιος αποκαλεί κάποιον φασίστα!) και με συμπεριφορές της πολιτικής ηγεσίας που πόρρω απέχουν από τη σοβαρότητα.
Η χώρα αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια κρίση Πολιτισμού, υποσύνολο της οποίας είναι η οικονομική. Το γράψαμε στην αρχή της κρίσης και δυστυχώς (και πάλι) η επιβεβαίωση είναι ηχηρή και ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Είναι η εποχή των κραυγών, των ροπάλων και των μολότοφ που ξεπρόβαλε. Πολλοί έβαλαν το "χεράκι" τους για να της ανοίξουν το δρόμο. Και περισσότεροι να μην τον κλείσουν.
Θεοφύλακτος Παγλαρίδης