Αρέσκομαι να ακούω από τα κρατικά κανάλια την ολιγόλεπτη αλλά εξαιρετικά διδακτική εκπομπή ‘σαν σήμερα’. Σαν σήμερα 8 Δεκεμβρίου, το 1966 συνέβη το δυστύχημα της βύθισης του οχηματαγωγού «Ηράκλειο» στέλνοντας στον υγρό τάφο περίπου 250 επιβάτες με διασωθέντες λιγότερους από πενήντα. Άκουσα ότι το καράβι ήταν επικίνδυνο για ταξίδια και δεν διέθετε άδεια πλοήγησης. Άκουσα ότι οι πλοιοκτήτες του στο βωμό του κέρδους αδιαφορούσαν για τις ανθρώπινες ζωές που κάποια στιγμή θα χάνονταν.

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση άκουσα την δήλωση του Πρωθυπουργού που περιείχε τον τίτλο αυτού του άρθρου. Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από τότε που κατέθεσα προβληματισμούς και αγανάκτηση με το άρθρο «κατόπιν ενεργειών του».Ξεκάθαρο το μήνυμα αρκεί να το λάβουν όλοι και να αφήσουν κατάλοιπα του παρελθόντος σε λειτουργίες και ανακοινώσεις με τίτλους «με παρέμβαση του…» ή «κατόπιν ενεργειών του …».

Την Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου αρχίζει η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα στην Κοπεγχάγη. Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις ελπίζουμε κατά το κλείσιμό της στις 18 Δεκεμβρίου να ανακοινωθεί η παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή που θα διαδεχθεί το πρωτόκολλο του Κιότο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί πίεση για συνολική συμφωνία για την αποφυγή της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε επικίνδυνα επίπεδα. Πρότεινε οδηγό για την ενίσχυση της διεθνούς χρηματοδότησης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Χρόνια τώρα βιώνουμε την χαρακτηριστικά μοναδική πανελλήνια σύνδεση της πόλης του Κιλκίς με τον σιδηροδρομικό της σταθμό αλλά δεν μας απασχολεί γιατί συνηθίσαμε ίσως τον αναχρονιστικό τρόπο της ιδιαζόντως επικινδύνου στροφής αριστερά μπροστά στο στρατόπεδο αλλά και της στροφής δεξιά προς την πόλη στο ίδιο σημείο. Δεν μπορεί σε δρόμο περιφερειακό να μη διατίθεται πρόσθετη λωρίδα για αυτούς που στρίβουν αριστερά.

Ορμώμενος από την φράση «νέα δασική πολιτική» που άκουσα πριν από ένα χρόνο συμπεριέλαβα σε άρθρο με τίτλο αισθητικό δάσος το εντός εισαγωγικών δεύτερο κομμάτι αυτού του κειμένου χωρίς έντονα γράμματα. Από τότε εντονότερα αλλά και από παλαιότερα έχω την άποψη ότι για μερικά θέματα πρέπει να απαγορεύεται η πρόταξη του όρου νέα ιδιαίτερα σε αυτούς που μίλησαν για επανίδρυση του κράτους.

Ακούμε για διάσωση θέσεων εργασίας στις αυτοκινητοβιομηχανίες Αμερικής και Ευρώπης αλλά δεν ακούμε για καμία δέσμευση για διάσωση του πλανήτη από τους ρύπους αυτών που θα λάβουν τις τονωτικές ενέσεις των δισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων. Με ικανοποίηση διάβασα στο τέλος της ανακοίνωσης της οικοδεσπότου της οικονομικής συνόδου του Βερολίνου ότι η συλλογική προσπάθεια οικονομικής αναθέρμανσης αρχικά και ανάπτυξης μεταγενέστερα στις δεκάξι χώρες της Ευρωζώνης δεν πρέπει να εκληφθεί από μερικούς εταίρους ως προσπάθεια να παραμεριστούν ή να καταργηθούν οι φιλικές με την οικολογία οικονομικές πολιτικές.

Ονειροπολώντας για την Υγιεινή και Ασφάλεια των Εργαζομένων αναμένω την παγκόσμια ημέρα της στις 28 Απριλίου με ανάμικτα και άναρχα εμφανιζόμενα στην σκέψη μου συναισθήματα. Σε ένα κόσμο με τους μισούς εργαζόμενους χωρίς ασφάλιση όπως πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε από τον αρμόδιο διεθνή φορέα δυσκολεύομαι να βρω δίοδο προβληματισμών για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.

Βγήκαμε στον πηγεμό για Κοπεγχάγη σε αδικαιολόγητα μακρύ δεκαεπταετούς διάρκειας Οδύσσειο  δρόμο με Κύκλωπες και Λαστριγόνες όπου τον Δεκέμβριο του 2009 θα συναφθεί νέα συμφωνία για το κλίμα. Τα πρώτα βήματα έγιναν στο Ρίο το 1992 με την δρομολόγηση της αειφόρου ανάπτυξης. Ακολούθησε το πρωτόκολλο του Κυότο με τις δεσμεύσεις για την μείωση των εκπομπών των αερίων που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Εδώ και χρόνια προσπαθούμε και καταφέραμε να ψαλιδίσουμε έως να μηδενίσουμε τις ελπίδες των νέων για το μέλλον για απασχόληση πέραν των επτακοσίων ευρώ  και απελευθέρωση για άλλες δραστηριότητες για την δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας σπάζοντας τον γυάλινο κόσμο που τραγουδάμε επί σειρά ετών. Ταμπουρωθήκαμε πίσω από συμβιβασμούς και ωχαδελφισμούς και οδηγήσαμε την νεολαία σε έκρηξη ως αφετηρία για ανάλογη πανευρωπαϊκή αντίδραση όμοια με τον Μάη του 68 στο Παρίσι.

Η φράση του τίτλου τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια φιγουράριζε στον γραπτό τοπικό τύπο τακτικά με αποτέλεσμα να εγγραφή με μελανά χρώματα στο μυαλό μου και να βγαίνει κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω τις σύγχρονες παραλλαγές της. Παρά φύση θεωρώ την χρήση της για βουλευτές ή υπουργούς σε έργα δημοτικού, νομαρχιακού, περιφερειακού και γενικά τοπικού ενδιαφέροντος. Μόνο σε εθνικά έργα αρμοδιότητας των υπουργών θα μπορούσα να δεχθώ φράσεις «με παρέμβαση του ….».