Η στολή έχει ένα βασικό γνώρισμα: Ξεχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το επάγγελμα που ασκούν ή το αξίωμα που κατέχουν. Η κρατική στολή, ας πούμε εν προκειμένω η αστυνομική, στους  πολλούς προκαλεί το σεβασμό, ενώ σε κάποιους ελάχιστους, ίσως  και το φόβο. Η αστυνομία, σ’ όλο τον κόσμο, είναι για να υπερασπίζεται το νόμο. Είναι η αρμόδια αρχή για την πρόληψη αλλά και την καταστολή. Αυτή μπαίνει μπροστά σε κάθε κοινωνική εμπλοκή, ακόμη κι όταν η ίδια δεν το θέλει…

Οι εκλογές, μαζί κι ο εκλογικός πυρετός πέρασαν!
Ο πυρετός, όμως της ελληνικής κοινωνίας με τα καθημερινά προβλήματα δεν πέρασε, γιατί, και ο κουρνιαχτός που άφησε η εκλογική αναμέτρηση δεν περνάει τόσο εύκολα, όσο νομίζουν οι πολιτικοί μας. Και., δεν περνάει γιατί οι πολίτες θυμούνται τις υποσχέσεις και τα προγράμματα των κομμάτων που παρουσίασαν στην προεκλογική περίοδο. Και άλλοι, μεν εκ του ασφαλούς (γιατί δεν επρόκειτο να κυβερνήσουν - ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) υπόσχονταν πρόγραμμα που και οι ίδιοι δεν εφαρμόζουν στους εργαζόμενους τους (γιατί μόνο 1400 ευρώ κατώτατος μισθός και όχι 2400 κ. Παπαραγήγα μας, κ. Τσίπρα, κ. Καρατσαφέρη) μα και οι δύο μεγάλοι.

Οδός Μοναστηρίου. Είναι η σημερινή οδός Πολυτεχνείου, που στα 1928 από οδό βασιλίσσης Σοφίας την ονόμασαν Μοναστηρίου “για την ιστορική σημασία της πόλης αυτής στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα”, σημειώνει στο βιβλίο του ο Βαφειάδης (σελ. 101).

Δεν είναι λίγα τα ζητήματα εκείνα που συχνά σχετίζονται με την  Ενωμένη Ευρώπη, μέλος της οποίας είναι και η χώρα μας. Το πόσο «ενωμένη», ωστόσο,  μπορεί να θεωρηθεί μια ένωση, όταν οι χώρες - μέλη της - δεν έχουν την ίδια αντίληψη σε θεμελιώδη ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και οικονομίας, είναι κάτι το συζητήσιμο.

Απόλυτα εξοικειωμένα φαίνεται να είναι τα παιδιά ηλικίας 8-15 με τις νέες τεχνολογίες, σύμφωνα με τις μετρήσεις του Παρατηρητηρίου για την ΚτΠ που διενεργήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο του 2008 σε πανελλαδικό επίπεδο. Διαπιστώνεται ότι το επίπεδο της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου από τα παιδιά είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με τους ενήλικες.

«Για μια ακόμη φορά το δελτίο τύπου του δήμου Κιλκίς είναι παραπλανητικό σε σχέση με όσα λέγονται και αποφασίζονται στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς. Γίνεται κάθε φορά επιλογή θέματος ή θεμάτων με διατύπωση όπου ο Δήμαρχος είναι πάντοτε ‘’νικητής’’ αυτό δεν προάγει τη δημοκρατία και την έγκυρη πληροφόρηση των συμπολιτών μας», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η παράταξη Οραμα και Δράση, με επικεφαλής τον κ. Παύλο Πασσαλίδη.

Προς
Πρωθυπουργό
κ. Γιώργο Α. Παπανδρέου

Αγαπητέ πρόεδρε!
Για τη νίκη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και τη δική σου προσωπικά, στις 4 του Οκτώβρη, ένας από τους χιλιάδες Έλληνες κι εγώ, σου εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια. 
Χάρηκα γιατί μέσα στη μουντή πραγματικότητα των καιρών, είδα λίγη αισιοδοξία. Γιατί στο λόγο σου βρήκα ευαισθησία κι ανθρωπιά. Αξίες που δίνουν νόημα στην πολιτική κι ελπίδα στον τόπο.
Μα πιο πολύ χάρηκα, γιατί με τα πρώτα μέτρα που πήρες, έδειξες ότι στα λεγόμενά σου υπάρχει συνέπεια και ειλικρίνεια.  Ότι με λίγα λόγια λες πολλά. Ότι θέλεις να δώσεις φτερά στο συλλογικό όραμα και να θεμελιώσεις μια κοινωνία πάνω στην αξιοκρατία και το δίκαιο.

Ολοκλήρωσα αυτό το καλοκαίρι τη διέλευση από παλαιά ή νέα κομμάτια των αυτοκινητοδρόμων μας. Έγιναν πολλά τμήματα που μας γεμίζουν ελπίδα, αλλά πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη για να μετριάσουμε τη διαφορά μας σε ασφαλείς οδικές μετακινήσεις από τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Η ΠΑΘΕ ευτυχώς αλλάζει όνομα γιατί περιλαμβάνει την λαιμητόμο Πατρών-Κορίνθου, τον Μαλιακό που ολοκληρώνεται και το διπλής κατεύθυνσης Χαλάστρας- Πολυκάστρου που την υποβαθμίζουν σε ατραπούς επικινδυνότητας.

Οδός βασιλίσσης Σοφίας. Είναι η σημερινή οδός Πολυτεχνείου.
Η βασίλισσα Σοφία ήταν πριγκίπισσα της Πρωσσίας, που την παντρεύτηκε ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνος στα 1889, όταν ήταν δεκαεννéα ετών. Πέθανε στην Φραγκφούρτη και τα οστά της μετακομίστηκαν στην Αθήνα σtα 1936.
Στα 1928 η οδός μετονομάστηκε σε Μοναστηρίου και πάλι στα 1935 σε βασιλίσσης Σοφίας -οπότε στα 1981 πήρε την ονομασία οδός Πολυτεχνείου.

Οι νέοι σήμερα ακούνε πολλά, μα βλέπουν λίγα. Τους μιλούν για την αγιότητα της εργασίας και τους προσφέρουν απλόχερα την αθλιότητα της ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το σύνδρομο "πτωχοπροδρομισμού" που τείνει να καλλιεργείται στα νεανικά κεφάλια. Οι πνευματικές αξίες μπαίνουν στο περιθώριο, ενώ η κοινωνική παθογένεια στο προσκήνιο. Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία, μερικά από τα αποτελέσματα αυτής. Ποτέ οι άνθρωποι δεν είχαν τόσες ασφάλειες όσο σήμερα, μα ποτέ δεν ένιωσαν τόσο ανασφαλείς.