Μέσα στη γενική κρίση που επικρατεί σε όλες τις εκφράσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στο τόπο μας, δεν εξαιρείται και ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ενώ στο παρελθόν ο χώρος αυτός έδωσε εμπνευσμένες διοικήσεις που με κέφι όραμα και εργατικότητα άνοιξαν καινούργιους δρόμους και ανύψωσαν τον θεσμό της ,ώστε να είναι μοχλός ανάπτυξης του πολιτιστικού, κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου των δημοτών, σήμερα –σε πολλές περιπτώσεις- έγινε πρωταθλητής στην κακοδιαχείριση, στη σπατάλη και στην ανυπαρξία έργου.