Ϋστερα από πολλούς μήνες είδα τον φίλο Γιάννη Τσογγίδη τυχαία στο δρόμο. Στο …λεπτό είπαμε δυο λόγια καθώς βιαζόμουν να  φύγω λόγω επείγουσας εργασίας. Και αργότερα σκέφτηκα πόσο λείπει από το δημόσιο διάλογο ο λόγος του. Τώρα μάλιστα που η Νέα Δημοκρατία, ύστερα από την εκλογική συντριβή της, χρειάζεται πολιτικά πρόσωπα που να σκέφτονται.
Με τον Τσογγίδη γνωριζόμαστε από τα φοιτητικά μας χρόνια, αν και εκείνος λόγω των σπουδών του στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο στην Αθήνα δεν είχε τόσο πολύ χρόνο για να ασχοληθεί με τα του Συλλόγου Φοιτητών ν. Κιλκίς, όπου στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια πρωταγωνιστούσαμε, όπως ήταν φυσικό, οι φοιτητές στο Αριστοτέλειο.
Οι μνήμονες αναγνώστες θα θυμούνται επίσης ότι με τον Γιάννη «σφαχτήκαμε» κατά εποχές. Το έγραψα όμως παλαιότερα και σε κάθε ευκαιρία θα το επαναλαμβάνω: Είναι από εκείνους τους Γαλάζιους - να το πω: δεξιούς;- που επιμένουν να σκέφτονται πολιτικά. Και είτε διαφωνείς μαζί του είτε συμφωνείς, υποχρεωτικά σέβεσαι τις απόψεις του.
Να είσαι πάντα καλά Γιάννη…