Βλέποντας κανείς τους υφιστάμενους πολιτικούς ανταγωνισμούς, που ήδη ξέσπασαν στις τοπικές κοινωνίες, αλλά και προεικάζοντας τους επικείμενους που οσμιζόμαστε να επέρχονται λόγω του χωροταξικού  αλλά και του καθορισμού της έδρας  στις εν δυνάμει νέες αυτοδιοικητικές μονάδες, αναρωτιέται αν χάνεται εν τέλει η ουσία όλου του ρηξικέλευθου εγχειρήματος αφενός, κι αν υπάρχει απόλυτη άγνοια κάποιων για τα ουσιαστικά προβλήματα που μας ταλανίζουν.

Η ανοικείωση των ανθρώπων με την εσωτερική αναζήτηση, εκδηλώνεται κραυγαλέα στο πλαίσιο της καθημερινότητας. Είμαστε θεατές μιας συνεχώς επαναλαμβανόμενης σκηνής του ίδιου έργου, επ΄ αορίστων παραστάσεων. Αν και μεταβάλλονται πρόσωπα και καταστάσεις παρά τούδε το έργο παραμένει αναλλοίωτο, κοινότοπο, επικίνδυνο, καθώς στα άψυχα σεντούκια της ρουτίνας πνίγουμε τις πιο δραστήριες κινήσεις της ψυχής μας.

Πολιτική ορθότητα..Τόσο σαγηνευτική έκφραση που και μόνο στο άκουσμα της εξαπατάσαι κατά τέτοιο τρόπο, ώστε αγνοείς το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Η έννοια του πολιτικώς ορθού, κατέφτασε σε μας πριν μια εικοσαετία περίπου απ΄την Αμερική, για να εγκατασταθεί για τα καλά πια ως ένα νέο δεσπόζον δόγμα. Σε μια πρωτοβάθμια ανάλυση, η έννοια αυτή σχετίζεται με τη χρήση της γλώσσας. Οι εκφράσεις που χρησιμοποιούμε δεν πρέπει να προσβάλλουν τις ευαισθησίες ορισμένων κοινωνικών ομάδων, όπως γυναικών ή μαύρων, ενώ δεν ισχύει το ίδιο όσον αφορά ευαισθησίες άλλων ομάδων που δεν τυγχάνουν της έγκρισης των "προοδευτικά" διανοούμενων, οι οποίοι ορίζουν και ποια είναι τα όρια του πολιτικώς ορθού.

Οι νέοι σήμερα ακούνε πολλά, μα βλέπουν λίγα. Τους μιλούν για την αγιότητα της εργασίας και τους προσφέρουν απλόχερα την αθλιότητα της ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το σύνδρομο "πτωχοπροδρομισμού" που τείνει να καλλιεργείται στα νεανικά κεφάλια. Οι πνευματικές αξίες μπαίνουν στο περιθώριο, ενώ η κοινωνική παθογένεια στο προσκήνιο. Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία, μερικά από τα αποτελέσματα αυτής. Ποτέ οι άνθρωποι δεν είχαν τόσες ασφάλειες όσο σήμερα, μα ποτέ δεν ένιωσαν τόσο ανασφαλείς.