Νέα έκρηξη στις εργασιακές σχέσεις με επιδείνωση των όρων απασχόλησης αναμένεται από το Φθινόπωρο. Σε ένα ήδη φορτισμένο αρνητικά περιβάλλον αναμένεται περαιτέρω επιδείνωση και μάλιστα το «σύνθημα» έχει δοθεί ήδη από τις εργοδοτικές οργανώσεις και την κυβέρνηση.
Επειδή στο ν. Κιλκίς από τις αρχές του έτους οι εργαζόμενοι υπέστησαν ουκ ολίγα και επειδή το κακό οικονομικό κλίμα, απόρροια της κρίσης, αξιοποιείται συχνά προσχηματικά για να μειώνεται στο μη περαιτέρω το κόστος εργασίας, οι αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες ας έχουν τα μάτια τους ανοιχτά.
Η επαγρύπνηση και η επιβολή τω νομίμων συνεπειών σε όσου παρανομούν, δεν είναι απλά δικαίωμα των υπηρεσιών αυτών. Αλλά υποχρέωσή τους.
Και όπου το στελεχιακό δυναμικό είναι ελλιπές - και που περισσεύει άλλωστε-  οι ελλείψεις ας μην χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για μηδενικούς ελέγχους.

Με εισαγωγικό σημείωμα σε προηγούμενο φύλλο της “ΠΡΩΙΝΗΣ” υποσχέθηκα τη δημοσίευση αφηγήσεων Τούρκων Ανταλλάξιμων προσφύγων, οι οποίοι σε συνεντεύξεις που έδωσαν στον συγγραφέα του παραπάνω βιβλίου, αφηγούνται πως ήταν η ζωή τους στις πατρίδες τους (χωριά του Νομού Κιλκίς) πριν την Ανταλλαγή.

Ο πληθυσμός του Νομού Κιλκίς και ιδιαίτερα της επαρχίας Κιλκίς, ως γνωστόν, στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι προσφυγικός. Οι παππούδες των συμπολιτών μας που άφησαν τους γενέσιους τόπους τους ήρθαν και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτά τα μέρη κουβαλώντας μαζί με τα βάσανά τους και την πολιτιστική και πολιτισμική τους κουλτούρα. Θράκες, Καπαδόκες, Μικρασιάτες, Πόντιοι Ανταλλάξιμοι, βαρειά τραυματισμένοι και ελλειπείς, ρακένδυτοι και εξουθενωμένοι έφτασαν σ’ αυτά τα μέρη ακόντες – έκοντες για να σώσουν όποιο απομεινάρι από τη ζωή τους είχε απομείνει. Δεν επέλεξαν νέα πατρίδα, απλώς τους έλαχε. Κι εγκαταστάθηκαν εδώ στις νέες πατρίδες με την αίσθηση της προσωρινότητας, έχοντας πάντα το νου και την καρδιά στραμμένες τα χώματα που τους γέννησαν.