Είναι γεγονός πως πίσω από την κάθε πολιτική, βρίσκονται οι αξίες που εκείνη εκπροσωπεί. Δεν υπάρχουν μέτρα στην πολιτική, που να μην στηρίζονται σε κάποια ιδεολογική άποψη.
Το δείγμα γραφής, που αφήνει από νωρίς η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, έχει κοινά σημεία με αυτό, που ονομάζουμε με μια φράση, σκανδιναβικό μοντέλο. Ένα πολιτικό μοντέλο που συνδυάζει την ευημερία με την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή με την αλληλεγγύη.

Ταξιδεύοντας φέτος το καλοκαίρι, με προορισμό τη Λευκάδα, εκεί ψηλά στις βουνοκορφές της Πίνδου θυμήθηκα τα πικρόχολα και υποτιμητικά σχόλια ενός Γερμανού συμμαθητή μου σε τεχνική σχολή του Βερολίνου το 1971. Εκείνο το καλοκαίρι είχε πάει για διακοπές στην Τουρκία με αυτοκίνητο, επιστρέφοντας μας περιέγραψε τις εντυπώσεις του, τόσο από την Τουρκία, αλλά και από τους Κήπους στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μεταξύ άλλων, εκείνο που με “πόνεσε” περισσότερο ήταν η περιγραφή του για το οδικό δίκτυο, ειδικά από Ξάνθη και μετά, το πόσο δίκαιο είχε το διαπίστωσα προσωπικά το 1975, όταν έκανα την ίδια διαδρομή ως στρατιώτης, από Πολύκαστρο μέχρι την Ορεστιάδα.

Στους μεγάλους των Αθηνών  επειδή πολλά και χοντρά μάς τα λέτε,  είπα να σας απευθύνω μερικά ερωτήματα. Μιλάτε για κοινωνική δικαιοσύνη, μιλάτε για οικονομία και ισοπολιτείες, δηλαδή και μας δουλεύετε από πάνω; Ο ένας κυβερνάειείκοσι χρόνια, οάλλος κυβερνάει πέντε χρόνια, τι κάνετε ρε παιδιά; Ο ένας στρατηγοτσουκάτισε, ο άλλος ΘεμοΖαχο και τα λοιπά, δηλαδή μόνο αυτοί που κάνουν τις απαγωγές είναι εγκληματίες; Μια ολόκληρη Ελλάδα δουλεύει και σας ταϊζει και χορτασμό δεν έχετε. Εμείς εδώ έξω δουλεύουμε και σας στέλνουμε με τα καφάσια χίλια δύο αγαθά, αυτά που μας δίνετε εσείς δεν μπαίνουν σε καφάσια ούτε σε κουτιά, τα πορνεία που έχετε ιδρύσει και λειτουργούν δεν χορταίνουν κοιλιά, ούτε και οι εθελοντές της οδού Συγγρού. .

Πως να μιλήσει κανείς για την Ακρόπολη... στο πέρασμα του χρόνου, αλλάζοντας ενοίκους, κακοποιήθηκε, γέμισε πληγές που τρέχουν ακόμη. Όμως κάθε φορά που βλέπουμε τον Παρθενώνα πάνω από τα τείχη τραυματισμένο αλλά όρθιο, να ακτινοβολεί ευγένεια, και σχεδόν απόκοσμη τελειότητα, αφήνουμε κι εμείς ταπεινό ανάθημα στα πόδια του, την ψυχή μας.
Αιώνες τώρα συγκεντρώνει το θαυμασμό όλου του πολιτισμένου κόσμου.

Από τις πιο ένδοξες και πιο σημαντικές μάχες που έδωσε ο ελληνικός στρατός κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο -στην πράξη, ήταν η συνέχεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου και η επισφράγιση της συνθήκης του Βουκουρεστίου 1913. Η μάχη αυτή κατοχύρωσε ουσιαστικά τη συνοριακή γραμμή που με ποταμούς αίματος είχε χαραχτεί στις μάχες Κιλκίς-Λαχανά το 1913. Δυστυχώς όμως υπό συνθήκες και συνέπειες εθνικού διχασμού, με τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας καταρακωμένη.
Η μάχη του Σκρα αναστήλωσε το κύρος της και έδωσε στον Ελευθέριο Βενιζέλο τη δυνατότητα να κινείται ως ισότιμος σύμμαχος των νικητών στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι.
Αλοίμονο όμως, μέσα σε πέντε χρόνια ο Ελληνισμός της Μεγάλης Ιδέας έζησε την χειρότερη καταστροφή, την Μικρασιατική.

Για το μεγάλο έργο του συλλόγου “ΑΕΡΟΠΟΣ” στη διάδοση της ελληνικής γλώσσα στα Βαλκάνια, έχουν γίνει πολλές αναφορές στις εφημερίδες του Κιλκίς και όχι μόνο. Η τελευταία αφορά την παρουσία του στο Πανεπιστήμιο του Κομράτ της Γκαγκαουζίας στη Μολδαβία, καλύπτοντας για μία ακόμη φορά την απουσία του ελληνικού κράτους. Ποιοι είναι όμως οι Γκαγκαούζοι και ποιά η σχέση τους με την Ελλάδα και τη Μολδαβία;

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο ποταμό με τη μικρή του συνοδεία στις 22 Φεβρουαρίου 1821, την προηγουμενη ημέρα, 21 Φεβρουαρίου, είχε γίνει στο Γαλάτσι η πρώτη ένοπλη σύγκρουση Ελλήνων και Τούρκων. Σύμφωνα με τις μυστικές διαταγές του Υψηλάντη ο Έλληνας στρατιωτικός Βασίλειος Καραβιας -που ασκούσε με μικρή δύναμη αστυνομικά καθήκοντα- διαθέτοντας τότε περίπου 150 ένοπλους Έλληνες και δύο κανόνια, παρουσιάσθηκε στην κατοικία του Τούρκου συνεδέλφου του και του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα και να φύγει από το Γαλάτσι. Εκείνος αρνήθηκε και σκότωσαν τον Έλληνα σημαιοφόρο. Ακολούθησε πεισματώδης μάχη που κράτησε εννέα ώρες και κατέληξε σε νίκη των Ελλήνων.

Ο  χρόνος ως έννοια ιστορική και φιλοσοφική απασχόλησε από παλιά τον άνθρωπο. Στο «πρόσωπό» του έχουν πλασθεί μύθοι και θεωρίες. Άλλοτε είναι  ο Θεός Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, κι άλλοτε  η μονάδα μέτρησης με βάση την περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο.
Είναι αλήθεια πως, αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος, να τον μετρά, δεν θα υπήρχε και ο χρόνος. Είναι επίσης αλήθεια, πως ο χρόνος από μόνος  του είναι κενός. Εκείνα που του δίνουν μετρήσιμο μέγεθος, είναι τα γεγονότα. Αυτά ορίζουν τη σημασία του και προσδιορίζουν ποιοτικά το περιεχόμενό του.

Ο Γοργίας ήταν ένας δεινός ρήτορας κι ένας καλός δάσκαλος του λόγου, που έζησε στην Αθήνα τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Κάποτε, θέλοντας να δοκιμάσει τη δύναμη της ρητορικής τέχνης, έγραψε το βιβλίο, με τον τίτλο, «Ελένης εγκώμιον». Εκείνο που ήθελε, κυρίως, να πετύχει, ήταν να σταθεί απέναντι στην κοινή κατακραυγή του κόσμου, που πίστευε, ότι η ωραία Ελένη ήταν η αιτία του Τρωικού πολέμου.

Εκδηλώσεις για την ημέρα μνήμης των Εθνικών Ευεργετών πραγματοποιήθηκαν στις 30 Σεπτεμβρίου στο Κιλκίς και σε όλη την Ελλάδα με σκοπό την υπενθύμιση των πράξεων των Εθνικών Ευεργετών και τη συμβολή τους στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας μας.
Ευεργέτης χαρακτηρίζεται αυτός που κάνει ένα καλό, και ειδικά αυτός που δίνει χρήματα για έργα ατομικής ή κοινής ωφέλειας.