Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 8:28:31 πμ

Από Αξιού και Περιβοίας η σκούφια των Παιόνων. Ήταν τότε λίγο πριν τον Τρωικό πόλεμο όταν μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα που, βροχή μήνες είχε να πέσει, πέφτει να δροσιστεί στα νερά του Αξιού η Νύμφη Περίβοια. Ο Αξιός την ερωτεύεται την Νύμφη σφόδρα. Από τον έρωτα αυτόν γεννιέται ο Πελάγων.

Κατηγορία Αρθρογραφία

Ο καημένος ο ποιητής, όπου ανακατεύεται ξέρει να σιγυρίζει…
Οι γραμμές αυτές- ούτε και θυμάμαι που και από ποιον- στροβίλιζαν στο νου μου καθώς διάβαζα το ταξιδιωτικό προσκύνημα της Δέσποινας Πολυχρονίδου «Πόντος, ταξίδι στον χρόνο-τόπο του Χθες και του Σήμερα».

Κατηγορία Πολιτιστικά

Από τα παιδικά χρόνια η μνήμη «Εκάεν και το Τσάμπασιν…», που πόνος δεν ήταν, δεν ήταν πικρής ανάμνησης ο ρυθμός, όταν παππούδες και γιαγιάδες, «…κι επέμναν τα τουβάρια…» τραγούδαγαν και χόρευαν. Μαζί τους κι οι νεότεροι, οι γονείς μας, που άλλοι τους, κάτι θυμόντουσαν από την εποχή εκείνη κι άλλοι, οι ακόμα πιο νέοι, μεγαλωμένοι με την ιστορία της φωτιάς που έκανε στάχτη το Τσάμπασιν, στο σκοπό του τραγουδιού, «…τ’ ορντούς τα παλικάρια», κι αυτοί χόρευαν. Κι ένα με τους μεγαλύτερους ευφραίνονταν, όπως σαν να το έζησαν το γεγονός, γεγονός που έμοιαζε ν’ άναψε, βαθιά μέσα τους φωτιές, τότε.

Κατηγορία Αρθρογραφία

ΜΕΡΟΣ Δ’

Όμορφη η πόλη της Οινόης, απ’ τα αρχαία χρόνια κι αυτή μας έρχεται. Το όνομά της – το πήρε από τη νύμφη της Αρκαδίας, την Οινόη, που το Δία ανέθρεψε κι έμεινε αθάνατη κι αυτή και τ’ όμορφο όνομά της. Κατά μία άλλη εκδοχή πήρε τ’ όνομά της η πόλη, που κάποια στιγμή στην Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας αποτέλεσε το δυτικό όριό της, από την τροφό του θεού Πάνα, την Οινόη. Πώς και γιατί ποιος ξέρει. Μπορεί η νύμφη Οινόη ή η τροφός Οινόη του θεού Πάνα ή όποια άλλη Οινόη, στον Πόντο να πρωτοεμφανίστηκε κι από εκεί να ξεχύθηκε προς όλο τον κόσμο τον ελληνικό. Αν κι αυτό καμιά σημασία δεν έχει. Ο κόσμος είναι σαν μια σφαίρα, ένας κύκλος, στο οποιοδήποτε σημείο του μπορεί να βρίσκεται η αρχή του.

Κατηγορία Αρθρογραφία

Οι Έλληνες του Πόντου «εις Αμισόν», έλεγαν και στα ώτα των Τούρκων, μας λέει ο φίλος μας Ναζμή, έφτανε άκουσμα S a m s u n. Κι η Αμισός, αποικία των Μιλησίων τον 7ο π.Χ αιώνα, μετονομάζεται Σαμψούς-Σαμψούντα. Όπως είναι γνωστό εξάλλου, κι όπως μας ιστορεί ο ξεναγός μας, που και σε δευτερεύουσας ακόμα σημασίας γεγονότα κάνει αναφορά, όλες οι πόλεις και τα χωριά, περιοχές ολόκληρες, κρατούν την Ελληνική τους ονομασία. Προσαρμοσμένη στην Τουρκική προφορά. Ή κι ερμηνεία ωρισμένως, όπως, Αργυρούπολη-Γκιουμουσχανέ.

Κατηγορία Αρθρογραφία