Με επιστολή του στους δημάρχους Δοϊράνης, Μουριών και Χέρσου ο επικεφαλής της «Νέας Εποχής» δήμου Δοϊράνης, Κώστας Τερζενίδης, προτείνει να συγκαλέσουν σύσκεψη των τριών δημοτικών συμβουλίων, με στόχο να συγκροτήσουν οι τρεις δήμοι το νέο δήμο του «Καλλικράτη». Μάλιστα, για το διάλογο που θα γίνει ο κ. Τερζενίδης προτάσσει ο νέος δήμος να ονομασθεί «Δήμο Δοϊράνης» και με ιστορική –μόνο- έδρα τη Δοϊράνη με διατήρηση των τριών σημερινών δημαρχείων, σε Δροσάτο, Σ. Μουριών και Χέρσο.

Στην τάξη του Μπόμπου βάζει ερώτημα η δασκάλα, ποιοι έκτισαν τον Παρθενώνα. Ένα  παιδί γράφει ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης, άλλο ο Φειδίας και ο Καλλικράτης… Γράφει και ο Μπόμπος: Το κτήνος ο Καλλικράτης! Ως γνωστόν ο Καλλικράτης ήταν αρχιτέκτονας στην αρχαία Αθήνα και η ακμή του συμπίπτει με την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου. Μεγάλα έργα συνδέονται με το όνομά του μεταξύ των οποίων, τα Μακρά τείχη, η κατασκευή του Παρθενώνα σε συνεργασία με τον Ικτίνο, και η κατασκευή του ναού της Αθηνάς-Νίκης στην Ακρόπολη.

Ρώτησα ειδικούς τι είναι η επικίνδυνη της επικαιρότητας  λέξη SPREAD που τείνει να καταστεί τίτλος στα όνειρα όλων λαού και πλουτοκρατών στην χώρα μας αντικείμενο των παιχνιδιών του καπιταλιστικού συστήματος. Μου απάντησαν ότι είναι η διαφορά μεταξύ των ετήσιων επιτοκίων που δανείζονται δύο χώρες που για μας η άλλη είναι η υγιής της Ευρωζώνης Γερμανία .

Καλημέρα αδέλφια. Και  πάλι εδώ με τις «ριπές» μας.
Οι αγρότες έχουν δίκιο! Το τι κλάμα έπεσε από τους τηλεπαραθυράτους, τους ευαίσθητους και τους ψυχοπονιάρηδες δεν λέγεται. Αλλά και από τους εκλεκτούς εκπροσώπους των αστικών  κομμάτων. Που  ταυτόχρονα, όμως ακόνισαν και ξαμόλησαν τα μαχαίρια του «κοινωνικού αυτοματισμού» κατά των  αγροτών οι οποίοι  «κλείνουν τους δρόμους», «εμποδίζουν την διέλευση πλήττοντας τις άλλες τάξεις» που «διασύρουν τη χώρα»! και στο ερώτημα, για το ποιος φταίει για την κατάντια της αγροτιάς, κοιτάζουν πέρα μακριά, στο βάθος του ορίζοντα ή λένε «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»

Τελικά, έγινε πια θεσμός! Οι πρώτες ενέργειες κάθε νέας ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης, ευθύς ως αναλάβει, είναι οι εξής δύο: Πρώτον, η άμεση και συλλήβδην αποφυλάκιση από τα σωφρονιστικά καταστήματα καταδίκων, που κανείς δεν εγγυάται θεσμικά αν είναι έτοιμοι να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο, με την αιτιολογία της αποσυμφόρησης των φυλακών, έννοια που ασφαλώς δεν συναντάται στο σωφρονιστικό μας δίκαιο.

Είμαι ένας υπολογιστής, θεωρούμαι ένα από τα πιο τέλεια και τα πιο πολύπλοκα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Κατασκευάστηκα από ένα εκατομμύριο εξαρτήματα και μπορώ να ψυχαγωγήσω και να δώσω επίσης πληροφορίες στον χρήστη μου. Αυτό είναι το κύριο καθήκον ότι κάνουν δηλαδή όλοι οι υπολογιστές.

«Το είδαμε κι αυτό. Να πανηγυρίζουν για την ενίσχυση του στρατού στο Κιλκίς και στην ουσία να πρόκειται για εσωτερική μετακίνηση στρατιωτών εντός νομού. Μετέφεραν από το Δροσάτο το 601 Τ.Π. στο στρατόπεδο Καμπάνη και αυτό εμφανίζεται ως επιτυχία!» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ανεξάρτητη δημοτική παράταξη ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, με επικεφαλής τον Κώστα Τερζενίδη.

Για σεβασμό των αυτονόητων κατά τη διάρκεια των μυστηρίων της βάφτισης και του γάμου προσκάλεσε, έστω πρόσταξε καθότι δεσπότης, ο νέος μητροπολίτης μας κ. Εμμανουήλ. Λιτότητα στο στολισμό των ναών, σεβασμό του ιερού χώρου  από όλους κατά την ώρα τέλεσης των μυστηρίων…είναι μερικά από τα σημεία της εγκυκλίου του κ. Εμμανουήλ προς τους ιερείς της μητρόπολης.   Και στη μικρή μας κοινωνία εκδηλώθηκαν αντιδράσεις.

Μετά την πρόταση φίλου στο facebook να γίνω θαυμαστής της σελίδας του τίτλου που αριθμεί τους δύο χιλιάδες φίλους, άρχισα να ψάχνω περισσότερα αναθερμαίνοντας τον συγκλονισμό που με διακατέχει από τότε που οι κάτοικοι Ρυακίου – Αγίου Δημητρίου – Ακρινής ξεσηκώθηκαν μετά την τραγική αύξηση κρουσμάτων καρκίνου στους κατοίκους από τις επιπτώσεις της χρήσης του λιγνίτη ως καυσίμου στο διπλανό τους ΑΗΣ (ατμοηλεκτρικό σταθμό).

Ο άνθρωπος, όπως και το λουλούδι, ριζώνει κυρίως στα μέρη που γεννιέται, αφού μέρος της ίδιας Φύσης είναι κι ο ίδιος. Το αγριολούλουδο, όπως και το προσφυγόπουλο, φυτρώνει σε τόπους όπου το σκόρπισε ο άνεμος. Κι αν εκριζωθεί από τη γη, μέσα στην οποία μόλις έχει βγάλει ρίζες, θα μαραθεί.
Είναι λογικό, πως, όπως το κάθε δέντρο ανήκει στο οικόπεδο εκείνο όπου φυτρώνει κι όχι στο διπλανό, έτσι και το κάθε παιδί, ανήκει στη χώρα όπου έχει γεννηθεί, αφού εννοιολογικά, γέννα και (ιθα)γένεια πάνε μαζί.