Στις 11 Μαρτίου 2010 το Σουηδικό Κοινοβούλιο πήρε με οριακή πλειοψηφία μία σημαντική απόφαση υπέρ της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων, των Αρμενίων και λοιπών μη μουσουλμανικών μεινοτήτων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι η πρώη μεγάλη Δικαίωση του Ποντιακού Ελληνισμού από Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εάν παραμεληθούν οι πολιτικές σκοπιμότητες και γίνει η κατάλληλη ενημέρωση διεθνώς, πιστεύω σύντομα και άλλες χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της αναγνώρισης της Σουηδίας.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Στο Κιλκίς όλοι γνωρίζουν ότι δεν ψηφίζω το κόμμα σου.  Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ δεν δημιούργησε και σε μένα προσδοκίες για μια καλύτερη Ελλάδα.
Με την παρούσα επιστολή δεν σου ζητώ να κάνεις τους Έλληνες πλουσιότερους.  Το τροπάρι των «άδειων ταμείων», αληθινό ή ψεύτικο, το έχουμε ακούσει δεκάδες φορές από όλες τις Κυβερνήσεις.

Ανήμερα Αγ. Δημητρίου 2009, όταν κατέβηκα απο το δωμάτιο μου στη ρεσεψιόν μεγάλου ξενοδοχείου του Ακσαράϋ της Κωνσταντινούπολης, εκεί στη μεγάλη σάλα βρήκα τον συνταξιδιώτη  και κοντοχωριανό μου Δημήτρη Ευθυμιάδη να κουβεντιάζει του καλού καιρού στην Ποντιακή διάλεκτο με δύο νεαρούς Τούρκους ηλικίας 25 – 30 ετών. Επειδή ομιλώ καλά την Τουρκική γλώσσα, κι οΔημήτρης γνώριζε τις Ποντιακές μου αναζητήσεις, με κάλεσε αμέσως στην παρέα τους, όπου η συζήτηση φούντωσε.

Μπορεί ο Χριστιανισμός να συνυπάρξει με τον Μουσουλμανισμό;
Και βέβαια μπορεί, αν ο λειτουργός της μουσουλμανικής θρησκείας λέγεται Ιμάμης Μαχμούτ Μπαϋρακτουτάρ (Mahmut Bayrakdutar), και ο χώρος μέσα στον οποίο λειτουργεί λέγεται Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου.

Για να μην προσποιούνται οι τοπικές αρχές ότι «δεν ξέρουν που να απευθυνθούν» προκειμένου να πάρουν μέτρα προστασίας και αξιοποίησης του γνωστού Λουτρού, δηλ. του μοναδικού μνημείου Οσμανικής κουλτούρας που υπάρχει στον τόπο μας, τους παρέχω κάποιες πληροφορίες.
1. Η πρόσβαση στο Λουτρό είναι πανεύκολη (για να μη διαδίδουμε αβασάνιστα ότι γύρω – γύρω είναι εγκλωβισμένο με κτήρια). Όλη η πρόσοψη της οδού Θεσσαλονίκης αποτελεί «φυσιολογικό» πρόσωπο του λουτρού με μια μικρή ανέξοδη παρέμβαση.

Λύθηκε η σύμβαση εργασίας του κ. Θεόδωρου Γκοράνη με το Νοσοκομείο Γουμένισσας όπου υπηρέτησε ως Διοικητής του Ιδρύματος από το 2004.
Σύμφωνα με πληροφορίες επίκειται τοποθέτηση του κ. Γκοράνη ως διοικητή στο Νοσοκομείο «Αγιος Παύλος» της Θεσσαλονίκης.
Η κενή θέση του Διοικητή του Νοσοκομείου Γουμένισσας θα καλυφθεί με νεότερη απόφαση του Υπουργείου Υγείας.

Κουβεντιάζοντας για την κατάσταση των ημερών, φίλος, ανώτατος υπάλληλος του κράτους με τούτα τα λόγια αντικαθρέφτισε τα αίτια της κακοδαιμονίας του τόπου, εκφράζοντας συνάμα και την πλήρη απογοήτευσή του.
- «Το πρόβλημα είναι δομικό. Και ανάγεται στην δημιουργία μιας τάξης πολιτικών, η οποία πλέον ως κοινωνική ομάδα προωθεί τα προσωπικά της συμφέροντα. Η νέα αυτή τάξη των πολιτικών δημιουργήθηκε την περασμένη τριακονταετία και μέλημά της είναι η διαφύλαξη των κεκτημένων και η αύξηση των κερδών της.»

Ο Σύλλογος Δυτικοποντίων Ν. Κιλκίς «Γερμανός Καραβαγγέλης» πραγματοποίησε εννιαήμερη προσκυνηματική εκδρομή στους γενέσιους τόπους, στο διάστημα από 21 μέχρι 29 Αυγούστου 2008.
Σαράντα τέσσερις (44) ταξιδιώτες με προγόνους από τις τουρκόφωνες περιοχές του Δυτικού Πόντου (Μπάφρα, Καβάκ, Κάβζα, Τσορούμ, Σαμψούντα, Λαντίκ, Αλάτσαμ, Τσαρτσαμπά, Μέρζυφων, Βεζύρκιοπρου, και Αμάσεια) με επικεφαλή και Αρχηγό  τον Πρόεδρο του Συλλόγου Δικηγόρο Θεόδωρο Ε. Παυλίδη, επισκευθήκαμε τα μέρη που χρόνια και χρόνια μας μιλούσαν οι παππούδες μας, οι οποίοι, αλοίμονο, δεν υπάρχουν πια.

Ο Χασάν Γκιούλογλου που είναι φίλος του Μουσταφά Ντοορμάζ, γεννήθηκε στο Σεβιντικλί το έτος 1910. Και ο Γκιούλογλου διηγήθηκε με συντομία την ιστορία του ως εξής: Είμασταν πέντε αδέλφια. Τα τρία ήτανε αγόρια. Στο Σεβιντικλί ασχολούμασταν με την γεωργία. Το σπίτι μας ήτανε πέτρινο. Κι εμείς ήρθαμε στην Τουρκία με το πλοίο Ουμίτι (Ελπίδα). Από το χωριό μέχρι τη Θεσσαλονίκη πήγαμε με αλογόκαρο. Η μεγάλη αδελφή μου επειδή παντρεύτηκε στο χωριό, δεν ήρθε μαζί μας. Με άλλο πλοίο αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη και πήγε στη Μενεμένη.

Και η Χουρή Σεβίμ που γεννήθηκε στο Σεβιντικλί (Επτάλοφο) Κιλκίς, έτσι μας ιστορίες τις ταλαιπωρίες της Ανταλλαγής, τις οποίες έζησε σε ηλικία 6 ετών. Ο πατέρας μου ο οποίος έπεσε στη μάχη των Δαρδανελίων, λέγανε ότι ήτανε συμμαθητής του Κεμάλ Ατατούρκ. Όταν άρχισε η Ανταλλαγή με αλογόκαρα και βοδόκαρα βγήκαμε στο δρόμο. Μπορέσαμε και πήραμε μαζί μας οχτώ - δέκα μαγειρικά σκεύη και κάποια ρούχα ανάμεσα σ’ ένα μπαούλο.