Με εισαγωγικό σημείωμα σε προηγούμενο φύλλο της “ΠΡΩΙΝΗΣ” υποσχέθηκα τη δημοσίευση αφηγήσεων Τούρκων Ανταλλάξιμων προσφύγων, οι οποίοι σε συνεντεύξεις που έδωσαν στον συγγραφέα του παραπάνω βιβλίου, αφηγούνται πως ήταν η ζωή τους στις πατρίδες τους (χωριά του Νομού Κιλκίς) πριν την Ανταλλαγή.

Ο πληθυσμός του Νομού Κιλκίς και ιδιαίτερα της επαρχίας Κιλκίς, ως γνωστόν, στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι προσφυγικός. Οι παππούδες των συμπολιτών μας που άφησαν τους γενέσιους τόπους τους ήρθαν και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτά τα μέρη κουβαλώντας μαζί με τα βάσανά τους και την πολιτιστική και πολιτισμική τους κουλτούρα. Θράκες, Καπαδόκες, Μικρασιάτες, Πόντιοι Ανταλλάξιμοι, βαρειά τραυματισμένοι και ελλειπείς, ρακένδυτοι και εξουθενωμένοι έφτασαν σ’ αυτά τα μέρη ακόντες – έκοντες για να σώσουν όποιο απομεινάρι από τη ζωή τους είχε απομείνει. Δεν επέλεξαν νέα πατρίδα, απλώς τους έλαχε. Κι εγκαταστάθηκαν εδώ στις νέες πατρίδες με την αίσθηση της προσωρινότητας, έχοντας πάντα το νου και την καρδιά στραμμένες τα χώματα που τους γέννησαν.

Αρωγοί και συμπαραστάτες των πληγέντων συναδέλφων τους της Ηλείας και εν γένει της Πελοποννήσου στέκονται οι αγρότες του Αγώνα. Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των αγροτών του ν. Κιλκίς ευαισθητοποιημένη από την τραγωδία του αγροτικού κόσμου εξαιτίας των πυρκαϊών σπέυδει να συγκεντρώσει βοήθεια σε είδος και συγκεκριμένα σε ζωικό κεφάλαιο και ζωοτροφές.