στα νησιά και στην Πελοπόννησο μέχρι πριν δυο τρία χρόνια δεν το εύρισκες εύκολα σε ταβέρνες- παραμένει μεν "΄άγιο" αλλά εξαιτίας των παθημάτων του από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ακούστε- τρόπος του λέγειν, αφού θα τη διαβάσετε- μια διδακτική ιστορία για το πως σε μια στρεβλή αγορά, όταν δεν υπάρχουν εσωτερικοί κανόνες να τη ρυθμίσουν, όλα μπορούν να ανατραπούν και να βγουν στο τέλος όλοι χαμένοι.
Εν Ελλάδι λοιπόν και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια η κατανάλωση του τσίπουρου πήγε στα ύψη. Τόσο ώστε να απειλήσει τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών οινοπνευματωδών, ελληνικών και ξένων.
Πριν συνεχίσουμε όμως ας ενημερώσουμε για το φορολογικό καθεστώς στα οινοπνευματώδη ώστε να κατανοήσετε την ουσία του θέματος.
Τα αλκοολούχα ποτά λοιπόν σε όλη της Ευρωπαϊκή Ένωση επιβαρύνονται με φόροι 25,5 ευρώ/λίτρο άνυδρης αλκοόλης. Έστι δε άνυδρη αλκοόλη η αλκοόλη 100%.
Επομένως ένα ποτό ενός λίτρου με 40% αλκοόλ επιβαρύνεται με το 40% των 25,5 ευρώ. Κάτι παραπάνω από 10 ευρώ το λίτρο δηλαδή. Κι επειδή όλα τα ποτά κυκλοφορούν σε φιάλες των 700 ml. ένα μπουκάλι με ουίσκι π.χ. επιβαρύνεται με τουλάχιστον 7 ευρώ.
Ανάλογα με την περιεκτικότητα σε αλκοόλ είναι η φορολογική επιβάρυνση σε ποτά όπως η ρετσίνα, το κρασί κ.ο.κ.
Αυτός είναι ο γενικός φορολογικός κανόνας στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα) για τα οινοπνευματώδη.
Στην ένδοξη χώρα μας καταφέραμε το 1982 με την καθοριστική συμβολή μια εμβληματικής στον χώρο του κρασιού γυναίκας της κ. Σταυρούλας Κουράκου, να αναδείξουμε του Ούζου σε εθνικό προϊόν με την αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς στο μισό του ισχύοντος. Δηλαδή στα 12,57 ευρώ/λίτρο άνυδρης αλκοόλης. Τούθ' όπερ μεθερμηνευόμενον σήμαινε για το ούζο με 40 βαθμούς αλκοόλης σήμαινε επιβάρυνση 5,5 ευρώ στο λίτρο.
Και τούτο το ευνοϊκό καθεστώς επεκτάθηκε το 1988 και στο τσίπουρο. Εννοείται ότι όταν αναφερόμαστε σε ούζο και τσίπουρο εννοούμε πάντα τα εμφιαλωμένα αντίστοιχα ποτά.
Επανερχόμαστε τώρα στο "άγιο τσιπουράκι". Του οποίου η χρήση τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε θεαματικά τόσο ώστε να εκτοπίσει ποτά που κάποτε σε αυτά πνίγαμε το πόνο μας.
Γιατί αυξήθηκε; Διότι η τιμή του είναι χαμηλή λόγω της ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης, της επίσημης, και κυρίως λόγω της ανεπίσημης φορολογικής ασυλίας των διήμερων.
Εξηγούμαστε: Η κατανάλωση του τσίπουρου αυξήθηκε αλλά ο κύριος όγκος της ζήτησης -προσφοράς διοχετεύθηκε στο μη εμφιαλωμένο τσίπουρο, στο λεγόμενο τσίπουρο των διήμερων αποστάξεων. Εκεί όπου η φορολόγηση είναι περίπου ..ενδεικτική: 59 λεπτά στο λίτρο!
Είναι το τσίπουρο από τα περίφημα καζάνια που στήνονται φθινόπωρο κι αρχές χειμώνα για την απόσταξη από μικρούς παραγωγούς που ορισμένοι μόνο μικροί δεν είναι πια.
Θυμίζουμε πως το καθεστώς των διήμερων αποστάξεων από παραγωγούς θεσπίστηκε το 1925 για να διευκολύνει τους παραγωγούς να αποστάζουν το διό τους τσίπουρο εξυπηρετώντας τις προσωπικές τους ανάγκες. Πόσο προσωπικές την σήμερον ημέραν; Από τα 1οο λίτρα τσίπουρου που καταναλώνονται τα 80 προέρχονται από τα διήμερα καζάνι (τα αφορολόγητα) και τα 20 είναι εμφιαλωμένα.
Κι αυτή είναι μια εικόνα που τη ζούμε όλοι και στο Κιλκίς με τους αμέτρητους πλέον παραγωγούς διήμερων αποστάξεων. Μέχρι και οι δήμαρχοι δίνουν πια άδειες για φύτευση κληματαριών και κατ΄ουσίαν παρέχουν το υπόβαθρο για άδεια απόσταξης. Κατ' όνομα για προσωπικές ανάγκες!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και με τη φόρα που πήραν σε λίγο τα διήμερα τσίπουρα θα εξοβέλιζαν από την αγορά τα εμφιαλωμένα . Χώρια η ζημιά σε όλα τα βαριά ποτά (ουίσκια, τζιν. βότκες κ.ο.κ)
Και ο συνασπισμός των θιγόμενων από την επέλαση των διήμερων τσίπουρων στην αγορά προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το οποίο και απεφάνθη: Όλα ετούτα διαταράσσουν και παραβιάζουν τον ανταγωνισμό: Εντέλλεσθε να συμμορφωθείτε με την ευρωπαϊκή νομοθεσία που επιβάλλει ενιαίο φόρο 25,5 ευρώ / λίτρο άνυδρης αλκοόλης!
Ναι, καλά καταλάβατε. Οι προσφεύγοντες έλληνες αποσταγματοποιοί του εμφιαλωμένου ούζου και τσίπουρου, κέρδισαν την προσφυγή τους , θα επιβληθεί φόρος στους παραγωγούς των διήμερων, αλλά θα πάρει η "μπάλα" και τους ίδιους. Με διπλασιασμό του φορολογικού συντελεστή και εξίσωσή τους πλέον με όλους τους παραγωγούς οινοπνευματωδών.
Και κάπως έτσι βγάλαμε τα ματάκια μας.
Αυτά συμβαίνουν όταν σε μια αγορά ο καθείς δηλώνει παραγωγός, ενώ ασκεί επάγγελμα, για το ίδιο προϊόν υπάρχουν δυο καθεστώτα φορολόγησης και η Πολιτεία ακροβατεί μεταξύ πιέσεων διαφόρων ομάδων και πολιτευτών.
Διότι δεν είναι μόνο θέμα ποσοτικό. Όταν η παραγωγή ενός προϊόντος ευρείας κατανάλωσης δεν υπακούει σε κανένα κανόνα, τίθεται και ζήτημα προστασίας της δημόσιας υγείας. Ποιος εγγυάται ότι το τσίπουρό σας είναι αποσταγμένο από ελληνικά σταφύλια ή το χειρότερο είναι από σταφύλια κι όχι από αλκοόλη που εισάγεται πλέον με κάθε ευφάνταστο τρόπο;
Τώρα τρέχουν όλοι.
Οι επίσημοι αποσταγματοποιοί διότι κινδυνεύουν με διπλασιασμό του φορολογικού συντελεστή.
Οι παραγωγοί των διήμερων αποστάξεων επειδή τώρα πουλάνε τσίπουρο 8-10 ευρώ / λίτρο αφού φορολογούνται με μισό ευρώ. Και αύριο όταν θα εφαρμοστεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου μόνο ο φόρος στο λίτρο θα υπερβαίνει τα 10 ευρώ.
Η Πολιτεία διότι δέχεται πανταχόθεν πιέσεις.
Οι καταναλωτές δεν τρέχουμε ακόμα. Μόλις όμως το τσίπουρο από τα 8-10 ευρώ το λίτρο σήμερα απογειωθεί στα 20 τότε θα τρέξουμε κι εμείς. Στις γνωστές αγορές της Βόρειας Μακεδονίας και Βουλγαρίας. Τ' είχε Γιάννη μ', τ' είχα πάντα.