Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος πραγματοποιήθηκε στο Χαμηλό η εκδήλωση για την επέτειο της Μάχης του «ΡΑΒΙΝΕ» που έγινε την 1η Μαϊου του 1917. Παρόντες στην εκδήλωση ο δήμαρχος κ. Γκουντενούδης, αντιδήμαρχοι, ο κ. Σιωνίδης και ο βουλευτής κ. Γεωργαντάς, ο ταξίαρχος κ. Ναλμπάντης και εκπρόσωποι φορέων της Πολιτείας.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η πρόεδρος της Ειδομένης η κυρία Ξανθούλα Σουπλή. Ο κ. Γεωργαντάς στον σύντομο χαιρετισμό του καυτηρίασε με αιχμηρό λόγο την επαναλαμβανόμενη απουσία της κυβέρνησης. Ο δε πρόεδρος της Παγκρήτιας Αδελφότητας στον δικό του χαιρετισμό εξέφρασε την πικρία του για την απουσία του τοπικού κόσμου. "Εμείς όμως που καθιερώσαμε πριν 66 χρόνια την εκδήλωση δεν λείψαμε ποτέ και ούτε πρόκειται να σταματήσουμε να ερχόμαστε" ανέφερε.
Η πικρία που εξέφρασε ο κ. Πετρακάκης δεν ήταν άδικη, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Χρόνια τώρα στην εκδήλωση αυτή (και όχι μόνο) οι Κρητικοί είναι περισσότεροι. Η απουσία κόσμου από τέτοιες εκδηλώσεις είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Τελικά όσα βιώνουμε στη χώρα μας δεν είναι τυχαία. Εδώ και χρόνια καλλιεργήθηκε στην πατρίδα μας το έλλειμμα αγάπης γι’ αυτήν. Την αφήσαμε να αποϊεροποιηθεί, επιτρέψαμε στους εθνοαποδημοτές να χλευάζουν τα ιερά μας, τα άγια των αγίων μας, τους ήρωες και τους μάρτυρες μας και όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για το έθνος μας.
Όλα αυτά δεν έγιναν και ούτε γίνονται τυχαία. Από τη μια έλλειψη ελληνικής ηγεσίας και από την άλλη η δική μας αδιαφορία και απάθεια. Μείναμε και μένουμε άπραγοι στη λεηλασία, την καταστροφή και τη σύληση όσων έπρεπε να παραμείνουν άθικτα, άβατα. Χαλάμε τον κόσμο για ο,τιδήποτε ασήμαντο, όχι όμως για πράγματα δικά μας, ελληνικά.
Και όλα αυτά την ώρα που οι γείτονες μας κλέβουν την ιστορία, ή την ξαναγράφουν και την λανσάρουν σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και σκοπιμότητες. Αίσθηση και συγκίνηση προκάλεσε ο μεστός και συγκινητικός λόγος του απόστρατου αξιωματικού και καταγόμενου από το Χαμηλό, Ιωάννη Παναγιωτίδη, ο οποίος στο τέλος της ομιλίας του είπε δακρυσμένος.
… «Γιατί είμαστε τόσο αγνώμονες απέναντι στη θυσία αυτών των παλληκαριών που σκοτώθηκαν στη μάχη του «ΡΑΒΙΝΕ» γιατί δεν μπορούμε έστω μια φορά τον χρόνο ν’ ανάψουμε στη μνήμη τους ένα κερί….»
Για την ιστορία να πούμε εδώ πως τα πρώτα χρόνια (από το 1952) η μετάβαση των Κρητικών γίνονταν μέχρι την Ειδομένη σιδηροδρομικώς, πλήθος κόσμου (λόγω και πρωτομαγιάς) κατέκλυζαν την Ειδομένη, αλλά και τον γύρω χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού. Η έλλειψη εκείνα τα χρόνια μεταφορικών μέσων επέβαλε να τιμάται η επέτειος της μάχης στην Ειδομένη. Αργότερα με πρωτοβουλία του μακαρίτη Μάκη Κωνσταντινίδη (πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου Χαμηλού) και την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια του τότε υπουργού Μακεδονίας – Θράκης αείμνηστου Ντίνου Τριαρίδη, η εκδήλωση πλέον γίνεται στο Χαμηλό.
Υ.Γ.: Χειρότερη και από την οδυνηρότερη τραγωδία για έναν λαό και μια χώρα είναι η λήθη. Ας το έχουμε υπ’ όψιν μας.
