Σε εκτενές άρθρο του ο αναπληρωτής αρχισυντάκτης Αλιστερ Χιθ απορρίπτει κατηγορηματικά την αποτελεσματικότητα ενός «φόρου ζάχαρης», χαρακτηρίζοντάς τον «παράλογο, ανούσιο και άδικο περισπασμό» από το πραγματικό πρόβλημα: τον σύγχρονο καθιστικό τρόπο ζωής και τη συνακόλουθη αύξηση των κρουσμάτων παχυσαρκίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Με αφετηρία μία σειρά στατιστικών για την κατανάλωση στη χώρα του, ο Βρετανός δημοσιογράφος θεμελιώνει την άποψη πολλών ότι η ειδική φορολόγηση στη ζάχαρη δεν πρόκειται να συμβάλει στα δημόσια έσοδα. Και αυτό γιατί σύμφωνα με τους επίσημους δείκτες τόσο η συνολική ενεργειακή πρόσληψη, όσο και η κατανάλωση ζάχαρης βαίνει συνεχώς μειούμενη στο Ηνωμένο Βασίλειο, γεγονός που απομακρύνει και την απευθείας σύνδεση του συγκεκριμένου διατροφικού συστατικού με την αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας. Επιπλέον, συνάγεται η τάση των καταναλωτών να αντικαθιστούν τα υπερτιμημένα σακχαρούχα προϊόντα με φθηνότερα χειρότερης ποιότητας, ειδικά τα λιγότερο προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.

Τον σύγχρονο τρόπο ζωής που περιστρέφεται γύρω από μη χειρωνακτικές καθιστικές δουλειές γραφείου, τον καναπέ, και το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης «δείχνει» ο Heath ως πραγματικούς υπαίτιους του προβλήματος της παχυσαρκίας που στη Βρετανία έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις: το ¼ του ενήλικου πληθυσμού της χώρας είναι παχύσαρκο με ό,τι προβλήματα προκαλεί η κατάσταση αυτή τόσο στους ίδιους τους πολίτες, όσο και στις δομές υγείας που καλούνται να τους περιθάλψουν. Ως μοναδική λύση προτείνεται η άσκηση και η ισορροπημένη διατροφή, και όχι η επιβολή μέτρων που «πληγώνουν» τις τσέπες των καταναλωτών, ειδικά των λιγότερο προνομιούχων.