Ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε ότι, αφού τελειώσει με το αίτημα παράτασης της δανειακής σύμβασης – μνημονίου και τη «σκληρή» διαπραγμάτευση, θα καταπιαστεί με τα οικονομικά των ΟΤΑ για τη μεθόδευση κατάργησης των 2,6 δισ. που μέσω των ΚΑΠ αποδίδονται στους δήμους.
Η συζήτηση αυτή δεν είναι καινούργια, κρύβεται πίσω από την περιβόητη "οικονομική αυτοτέλεια των δήμων" που προπαγανδίζουν από κοινού παλιοί και νέοι συγκυβερνήτες. Πατάει πάνω στη μείωση κατά 65% της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό (ΚΑΠ - ΣΑΤΑ μηδενικό από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) που δέχτηκαν πάλι από κοινού την τελευταία πενταετία.
Η συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, αποδεχόμενη και δημόσια πλέον ως επίτευγμα τη δημοσιονομική προσαρμογή που πέτυχε η προηγούμενη κυβέρνηση, δεσμεύεται ότι αποτελεί σημείο εκκίνησης αυτή η προσαρμογή. Στους δήμους αυτό σημαίνει από τα 2,239 δισ. που ήταν τα ίδια έσοδα να πάνε στο 2,717 δισ. το 2018. Η άγρια πρόσθετη βαριά φορολόγηση των δημοτών θα ενταθεί.
Μία επιπλέον απόδειξη ότι η φορομπηχτική πολιτική θα ενταθεί είναι οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών για προσλήψεις στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των δήμων. Δηλαδή όχι μόνο συνέχιση της πληρωμής από τους εργαζόμενους για υπηρεσίες που πρέπει να παρέχονται δωρεάν (παιδικοί σταθμοί - πολιτισμός - αθλητισμός), αλλά κάλυψη των προσλήψεων στους δήμους, με μισθούς που θα βγαίνουν από το λεηλατημένο εισόδημα των δημοτών.
Στο πρόγραμμα του ευρωενωσιακού φτωχοκομείου και αντιμετώπισης της «απόλυτης φτώχειας», όπως την προσδιορίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με βάση και τη νέα μνημονική συμφωνία, ο ρόλος των Δήμων και των Περιφερειών θα είναι σημαντικός.
Οι εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση (Δήμοι-Περιφέρειες) πρέπει επιτέλους να αντιδράσουν και να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν, όσα δηλαδή ανήκουν στο λαό. Στο επόμενο σχόλιο αναλυτικά οι προτάσεις για τα όσα, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να διεκδικήσουν .
Ρε τον Πάκη;
Τον Παυλόπουλο εξέλεξαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τον «αντιμνημονιακό». Που ψήφισε και τα τρία Μνημόνια και μάλιστα στεντορεία τη φωνή (τα υπόλοιπα θα τα ψηφίσει προσεχώς ή μάλλον θα τα εγκρίνει υπογράφοντάς τα ως ΠτΔ).
Τον υπουργό με τις 865.000 γαλάζιες προσλήψεις και την προφορική συνέντευξη, που ονομάστηκε «γαλάζια συνέντευξη», της προσωποποίησης του πελατειακού κράτους και του βολέματος των δικών μας παιδιών.
Τον υπουργό της ζαρντινιέρας. Τον υπουργό με την γνωστή στάση στην δολοφονία Γρηγορόπουλου. Τον Παυλόπουλο, που δεν αντέδρασε στην φασιστική επίθεση Κασιδιάρη ενάντια σε Κανέλλη και Δούρου, γιατί, όπως είπε, «έμεινε στήλη άλατος» όπως η γυναίκα του Λωτ.
Αυτόν προτείνατε και εκλέξατε Πρόεδρο; Τον Πάκη; Ρε τον Πάκη; Χα, χα, χα. Καγχάζω μέσα μου που λέει και ο τσολιάς της «Ελληνοφρένεια». (εγώ και έξω μου).
«Την ανθιστήκαμε την φτιάξε»
Όπως σε κάθε εκλογές έτσι και σ’ αυτές, προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε το γνωστό βρώμικο ψηφοθηρικό παιγνίδι, ζητώντας συνεργασία με το ΚΚΕ, κατηγορώντας το μάλιστα ότι διαπράττει «ιστορικό λάθος», ενώ όλοι γνωρίζουν και οι ίδιοι, αλλά και μέχρι και οι πέτρες ότι οι πολιτικές τους είναι μέρα με την νύχτα.
Εξ άλλου ο σχηματισμός της συγκυβέρνησης με το κόμμα-τρολ των ΑΝΕΛ αμέσως μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος δείχνει ότι όλα ήταν μιλημένα και απ’ τα πριν συμφωνημένα για να γίνει υπουργός Άμυνας και ο «ψεκασμένος», ο «Κοκκινό-Πανος» για να «φυλάει Θερμοπύλες»!
«Την ανθιστήκαμε την φτιάξε» (που λέγαμε στα εφηβικά και νεανικά μας χρόνια στην Νεάπολη).
Μετεκλογικά; Αντικομμουνισμός
Τα παραπάνω προεκλογικά, γιατί μετεκλογικά πέρασαν στον χυδαίο αντικομμουνισμό. Ακούμε από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάθε διαβάθμισης ότι «το ΚΚΕ περίμενε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει συλλαλητήριο ενώ τα προηγούμενα χρόνια δεν έκανε τίποτα»… Αυτό δυστυχώς το έχουν περάσει σε ένα βαθμό και σε ψηφοφόρους τους. Επειδή αν μη τι άλλο αυτό είναι χοντρή συκοφαντία, όχι για το ΚΚΕ, αλλά για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, υπενθυμίζουμε: από την πρώτη στιγμή της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 2009 μέχρι και σήμερα το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ όπου συμμετέχουν οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, πραγματοποίησαν εκατόν τριάντα (αριθμός: 130) συλλαλητήρια, απεργίες και κινητοποιήσεις πανελλαδικού χαρακτήρα!
Ειδικά το ΚΚΕ, το πρώτο κομματικό συλλαλητήριο που διοργάνωσε επί μνημονίων ήταν στις 15 Μάη του 2010. Μια βδομάδα, δηλαδή, μετά την υπογραφή της Δανειακής Σύμβασης (στις 8 Μάη 2010). Τώρα, το πρώτο κομματικό του συλλαλητήριο το ΚΚΕ το πραγματοποίησε στις 27 Φλεβάρη. Δηλαδή, και πάλι μια βδομάδα μετά την επέκταση της Δανειακής Σύμβασης που υπογράφτηκε στις 20 Φλεβάρη. Αυτά για όσους μιλούν για συνέπεια.
Όχι δεν χαρακτηρίζουμε αντικομμουνισμό την καλόπιστη κριτική στις θέσεις του ΚΚΕ, την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με θέσεις. Όποιος διαφωνεί με τον μαρξισμό, όποιος απεύχεται και αντιμάχεται την προοπτική του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού από την άποψη της δικής του ταξικής θέσης ή της δικής του ταξικής και πολιτικής ανάλυσης, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει και να το διαλαλεί. Τα παραπάνω σημαίνουν: Πολιτική κριτική, πολιτική αντιπαράθεση, ακόμα και πολιτική πολεμική.
Όμως ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τι είναι πράγματι αντικομμουνισμός που μεταξύ άλλων είναι η δόλια βρώμικη τακτική σπίλωσης, συκοφάντησης όσων παλεύουν να τελειώσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι η καταφυγή των αναθεωρητών της ανάγκης και υποχρέωσης για αντίσταση και αγώνα. Και να τονίσουμε: Δεν υπήρξε ένταση του αυταρχισμού, δεν υπήρξε επίθεση σε δημοκρατικό δικαίωμα, δεν υπήρξε ποτέ ενίσχυση της ιδεολογικής και πολιτικής τρομοκρατίας, που να μη συνοδεύτηκε - πάντα - από ένταση του αντικομμουνισμού.
Δεν υπήρξε ποτέ αντιλαϊκό μέτρο, που να μην χρησιμοποίησε σαν δεκανίκι του την αντικομμουνιστική ρητορική. Να γιατί στην Ελλάδα, για να περιοριστούμε στο τελευταίο διάστημα, ο αντικομμουνισμός, βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.
Ανθρωπιστική κρίση-καπιταλιστική κρίση
Επιστημονικά ο όρος ανθρωπιστική κρίση χρησιμοποιείται: όταν έχουμε να κάνουμε με φυσικές καταστροφές που έχουν επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων(π. χ. σεισμοί, πλημμύρες κ. ά,) βίαιη μετακίνηση πληθυσμών από τις Εστίες τους λόγω πολέμου κ.λ.π.
Σε κοινωνικό επίπεδο χρησιμοποιώντας τον όρο, θα έπρεπε να κάνουμε πρώτα λόγο για οικονομική-κοινωνική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Η μη χρησιμοποίηση του όρου «καπιταλιστική κρίση» «αθωώνει» το σύστημα και δεν χαράζει το δρόμο για την οριστική λύση του προβλήματος της φτώχειας, αλλά για την «εξομάλυνσή» του με την χορήγηση «ψίχουλων» σε εξαθλιωμένους για να μην πεθάνουν απ’ την πείνα, διαιωνίζοντας έτσι τη δυστυχία τους.
Τα προβλήματα των αγροτών
Άκουσαν ή μάλλον ξανάκουσαν για πολλοστή φορά τα προβλήματα των αγροτών γιατί τα γνωρίζουν. Εσύ ειδικά αγαπητέ μου Θόδωρε τόσα χρόνια Νομάρχης και Βουλευτής πρέπει να τα γνωρίζεις πολύ καλά. Άντε να δεχθούμε ότι θέλατε να τα «ξανατσεκάρετε» και τώρα τι γίνεται; Θα δοθούν λύσεις; Είναι δυνατόν να λυθούν τα προβλήματα μέσα σ’ αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση που με την πολιτική που εφάρμοσε με τις ΚΑΠ και τις διάφορες ντιρεκτίβες διέλυσε την πρωτογενή παραγωγική βάση της χώρας; Πολιτική που αποδέχθηκαν όσοι ευρωλάγνοι, ευρωλάτρεις και ευρωλιγούρηδες κυβέρνησαν τη χώρα με αποτέλεσμα μια χώρα-γη της επαγγελίας που μπορεί να παράγει σχεδόν τα πάντα, να κάνει εισαγωγές 13 δισ. αγροτικών προϊόντων!
Να σκεφτούμε ότι θα ξανασπείρουμε τα χωράφια μας, θα ξαναγεμίσουμε τους στάβλους μας, θα ξαναστήσουμε την βιομηχανία που λειτουργούσε με βάση τα αγροτικά προϊόντα; Τι λες φίλε μου Θόδωρε το πιστεύεις πράγματι εσύ;