Μπροστά στη μάχη των εκλογών της 25ης Γενάρη τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κάνουν αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν εδώ και πολλά χρόνια. Να εκβιάζουν και να τρομοκρατούν τον λαό με τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, της εξόδου από την ζώνη του ευρώ κ.λ.π.  Επιστρατεύουν το φόβο για να κινητοποιήσουν ανάλογα συντηρητικά ανακλαστικά σε όσους επηρεάζονται από το φόβο της «αστάθειας» και προσπαθούν  να αποσπάσουν την ψήφο του λαού για να επιβραβεύσει μια πολιτική που είναι αδιέξοδη και τον έχει οδηγήσει στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα εμπόριο ελπίδας, όχι μόνο δεν αντιπαρατίθεται σε αυτό το σκηνικό αλλά κρύβει και λόγια, αναλαμβάνοντας το δικό του ρόλο στον αποπροσανατολισμό. Ποντάρει στη λαϊκή αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενη πολιτική, για να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι αρκεί να φύγουν αυτοί που κυβερνούν τώρα και να αναδειχτεί αυτός σε κυβέρνηση, να αλλάξει ορισμένα πράγματα στον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, χωρίς να αλλάξει η ουσία της.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι η βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και του λαού εξαρτάται από την οικονομική ανάπτυξη. Ομως, αυτό το επιχείρημα είναι τόσο παλιό, όσο και ο καπιταλισμός. Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν πείρα και ξέρουν ότι  η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει τη δική τους φτώχεια, που αυξάνει σχετικά και απόλυτα. ,
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος εγγυάται καλύτερα τη συνοχή και τη σωτηρία της ΕΕ και του ευρώ. Σ' αυτό το πλαίσιο, αναγνωρίζουν και οι δύο το χρέος και δεσμεύονται ότι θα είναι συνεπείς στην αποπληρωμή του, ανεξάρτητα αν ο ένας ζητάει γενναίο «κούρεμα» και ο άλλος «επιμήκυνση», χωρίς και οι δύο να απορρίπτουν τη μια ή την άλλη εκδοχή. Η αναγνώριση όμως του χρέους σημαίναι θηλιά στο λαιμό και ακόμη σκληρότερα μέτρα λιτότητας χωρίς ρελιωμό.
Την ίδια στιγμή κανένας δεν θέτει ζήτημα αναπλήρωσης των απωλειών στους μισθούς και τις συντάξεις και το σταμάτημα της άγριας φορολογίας.
Στην ίδια βασική γραμμή με μικρές διαφορές και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της ευρωλαγνίας.
Ο λαός έχει τη δύναμη και την ευθύνη να μην είναι παθητικός ή εξαπατημένος θεατής των αντιλαϊκών επιθέσεων από τις κυβερνήσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου. Να βγάλει συμπεράσματα και να μην επιτρέψει την επανάληψη του αντιλαϊκού δικομματικού παρελθόντος.
Χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ γιατί αποτελεί τον πραγματικό, μοναδικό αντίπαλο στα μονοπώλια και την εξουσία τους, στην ΕΕ των μνημονίων διαρκείας, στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, για οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας, ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, δηλαδή ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην εξουσία του κεφαλαίου, ώστε ο λαός να παλεύει αποτελεσματικά βάζοντας εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, διεκδικώντας ανάκτηση των απωλειών της περιόδου της κρίσης, στην προοπτική να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές. Κυβέρνηση θα υπάρξει μετά τις εκλογές. Αλλωστε, υπάρχουν αρκετοί «πρόθυμοι» να συνδράμουν σ' αυτό. Για το λαό, αυτό που μετράει είναι να υπάρχει δυνατό ΚΚΕ, για να είναι ο ίδιος ο λαός δυνατός.

Ενεφθούντο υπό κομμουνιστικών φρονημάτων
Αλιεύω από την στήλη «Ιστορείν» της εφημερίδας της Ημαθίας «Η Άλλη Άποψη» που μου στέλνει ο εκδότης και διευθυντής της, σύντροφος και φίλος Αλέκος Χατζηκώστας.
Έτος 1958. Η ΕΔΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση με 24,42% που της έδωσε ο Ελληνικός λαός, αλλά τα κυνηγητά των αριστερών συνεχίζονται. Ιδού τι γράφει απόρρητο έγγραφο του γραφείου Εθνικής Ασφαλείας της Δ/σεως Χωροφυλακής Ημαθίας για δημοσίους υπαλλήλους:
«Ως προέκυψεν εν διεξαχθείσης ερεύνης ως προς τα κοινωνικά φρονήματά των, ενεφθούντο υπό κομμουνιστικών φρονημάτων ή διακείντο συμπαθώς προς τούτων!»
Ενεφθούντο. Τι ωραία λέξις θα την διαχειρίζομαι και εγώ, όπως έλεγε και η Δέσποινα Στυλιανοπούλου στην γνωστή κωμωδία ¨Ο Τζαναμπέτης».

«Τω γνωστώ φίλω»
Ότι κερδίσαμε το κερδίσαμε με αγώνες του λαικού κινήματος και με το ΚΚΕ μπροστά! Εάν αυτό πράγματι δεν το κατάλαβες, τότε δεν κατάλαβες τίποτα στη ζωή σου…
Το έχω ξαναγράψει: οι κομμουνιστές  άγιασαν στα ξερονήσια, σάπισαν στις φυλακές, έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους με το ανθρώπινο όνειρο να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο κόσμο για τους ανθρώπους. Όχι μονάχα για τους ίδιους. Γιατί αυτά που έφτιαξαν και αυτά που ήθελαν να φτιάξουν μπορεί να μην πρόφταιναν να τα χαρούν. Αλλά για όλους τους ανθρώπους, για όλο τον κόσμο…
Αλήθεια, για τη λευκή σημαία που σηκώθηκε στο νοσοκομείο δεν μας είπες τίποτε!

«Τω γνωστώ φίλω» 2
Αυτών των φίλων σου Σαφφέτ, Ρετζέπ, Αημέτ, Χαηρουλάχ, Αμπτεκίν, Σουλεημάν κ.λ.π. έλεγξες το  ποιόν τους; Μήπως ενεφθούνται υπό κομμουνιστικών φρονημάτων, ή διάκεινται συμπαθώς προς τούτων;
Σε πειράζω. Εγώ είμαι διεθνιστής και πιστεύω αυτό που έγραψε ο μεγάλος Κώστας Βάρναλης που έζησε τις φρικτές διώξεις των Ελλήνων της Ανατολικής Ρωμυλίας από τους Βουλγάρους:
«Δεν φταίνε οι λαοί όταν μισούνται και σκοτώνονται αναμεταξύ τους. Φταίνε εκείνοι, που καλλιεργούν μέσα τους το μίσος και το έγκλημα και τους “διορίζουνε” κάθε τόσο και τον “προαιώνιο” εχθρό για να ξεθυμάνουνε. Για συμφέρο τάχα των λαών; Όχι βέβαια. Για το συμφέρο των ληστών»