Ας βρεθεί ένας χριστιανός στην κυβέρνηση, ει δυνατόν ο πρωθυπουργός, κι ας ενημερώσει τους υπουργούς - μέλη της κυβέρνησης ότι οι υπουργοί μεταξύ τους διαβουλεύονται κατ’ ιδίαν.
Δημοσίως διαβουλεύονται οι πολίτες, οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών και πολιτικών φορέων… Συμφωνούν, διαφωνούν, ερίζουν, ομονοούν και εν τέλει ασκούν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Οι υπουργοί δεν στερούνται των στοιχειωδών δημοκρατικών τους δικαιωμάτων. Αλλά όταν  οι υπουργοί δημοσίως διαβουλεύονται και διαφωνούν στέλνουν μήνυμα στην κοινωνία πως το καράβι ταξιδεύει χωρίς πυξίδα ή, το χειρότερο, χωρίς καπετάνιο. Και στις μέρες της βαθύτατης οικονομικής κρίσης που διανύουμε, η εικόνα αυτή λειτουργεί διαλυτικά και αυξάνει το ήδη βαρύτατο κόστος εξόδου από την κρίση.
Αυτονόητα θα πείτε. Στους χαλεπούς καιρούς όμως που ζούμε πώς να αξιώσεις από υπουργούς να γνωρίζουν τα αυτονόητα;