Πρωτίστως οικονομικό, λένε,  το πρόβλημα της ακρίβειας. Οι μηχανισμοί ελέγχου των τιμών προ πολλού αποσύρθηκαν ως ντεμοντέ στις νέες συνθήκες «ελεύθερης» αγοράς. Η οποία όμως τώρα καταγγέλλεται ως ασύδοτη. Και τα όρια μεταξύ ελεύθερης και ασύδοτης ουδείς μπορεί να καθορίσει.
Εντάξει, αν ένα κιλό ντομάτα κοστίζει 10 ευρώ, τότε προφανώς η αγορά είναι ασύδοτη. Αλλά μετά τα δυο ευρώ - κάποτε παραμονές Πάσχα, ανέβαινε μέχρι 500 δρχ η τιμή της- σε ποιο όριο αλλάζει κατηγορία η «ελεύθερη»;
Οι μεγάλοι σίγουρα εκμεταλλεύονται τη θέση τους στην αγορά και όταν ο ανταγωνισμός απουσιάζει, ανεβάζουν τις τιμές κατά το συμφέρον τους.
Αλλά και οι μικροί δεν πάνε πίσω. Αμυνόμενοι λένε. Αλλά οι μόνοι πραγματικοί αμυνόμενοι - ανοχύρωτοι μάλιστα- είναι οι καταναλωτές.
Η αγορά μοιάζει αρένα όπου διαγωνίζονται θηρία.
Τελικά είναι μόνο θέμα οικονομικό ή πρωτίστως θέμα πολιτισμού;