Του Θεόδωρου Παυλίδη, Δικηγόρου.

Η αρχική πρόταση των οργανωτών του Συνεδρίου, ήταν να μιλήσω για την δράση των Ποντίων Ανταρτών στην Ελλάδα μετά την Ανταλλαγή. Η αληθινή έννοια αυτής της πρότασης  ήταν να μιλήσω για την πορεία των ανταρτών στην Ελλάδα μετά την Ανταλλαγή.
Διότι για ποιά δράση των ανταρτών στην Ελλάδα να μιλήσεις, όταν μετά την έλευσή τους στην Ελλάδα εξέλειπε το στοιχείο της " ανταρτοσύνης."

 Ασκείς κριτική στα πεπραγμένα της τοπικής εξουσίας και μετά  μετανιώνεις γι αυτά που τους καταμαρτυρείς. Λυπάσαι και στενοχωριέσαι για την αντίληψή τους περί το διοικείν, διότι σχεδόν όλοι είναι γνωστοί και φίλοι και δεν γίνεται να αλληλοκοροϊδευόμαστε.

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης. 

Ούτε φοβήθηκε, ούτε δίστασε. Χτύπησε κανονικά την πόρτα του σπιτιού μου και περίμενε υπομονετικά να ανοίξω.
Αντιθέτως εγώ αιφνιδιάστηκα που όταν άνοιξα την πόρτα, είδα μπροστά μου ένα πανέμορφο ποντικάκι.
- Καλώστον, πρόλαβα να ψελλίσω σοκαρισμένος. Ποιός είσαι εσύ;
- Δεν με γνώρισες; Είμαι ο Τζέρυ από το Μεταλλικό.
- Ααααα κατάλαβα. Το ποντικάκι για το οποίο έγραψε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΗ ο Κώστας Τερζενίδης.
- Μάλιστα. Ξέρεις ο Τερζενίδης είναι πατριωτάκι μου.

Του Θεόδωρου Παυλίδη.

Ο σπερματεγχύτης πρόεδρος
Με αφορμή σχόλιο του Τάσου Αμανατίδη για τους "μπουγάδες'' και τους τεχνίτες σπερματεγχύτες που δημοσιεύθηκε στην παρούσα εφημερίδα της περασμένης εβδομάδος, θυμήθηκα κι εγώ ανάλογο περιστατικό που βίωσα την 10ετία του 1970 στο χωριό Κάτω Κλεινές της Φλώρινας. Τότε υπηρετούσα στο τελωνείο Νίκης, αλλά η κατοικία μου ήταν στο παραπάνω χωριό.

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης. 

Κατ' αρχήν είμαι περήφανος και μόνο που είμαι Συριζαίος. Το ''αριστερός '' είναι πλεονασμός, διότι άπαξ και είμαι Συριζαίος εξυπακούεται ότι είμαι αριστερός.
Τώρα θα μου πείτε γιατί είμαι και περήφανος.
  Είμαι περήφανος γιατί πρώτα απ' όλα εμείς οι Συριζαίοι, δεν ξεπουλάμε την περιουσία της πατρίδος μας. Η περιουσία της πατρίδος είναι δημόσια περιουσία, είναι περιουσία του Λαού και δεν την πουλάμε. Την κρατάμε εκεί σφιχτά, μέχρι να σαπίσει.
Παράδειγμα οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι.

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης.  Δικηγόρος.

ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ                         

Οι πεποιθήσεις μου περί Θεού, είναι τελείως προσωπικές και δεν επιδέχονται σχολιασμού. Οι απόψεις όμως του καθένα για το εκκλησιαστικό σύστημα και κατεστημένο μπορούν να γίνουν αντικείμενο κριτικής και σχολιασμού, αφού οι θρησκευτικές εκδηλώσεις του πιστού είναι δημόσιες και φανερές.
Ιδού λοιπόν ένα παράδειγμα. Κατά την θεία λειτουργία σε ναό της Θεσσαλονίκης παρατήρησα ότι δίπλα μου ένας μεσόκοπος θρησκευόμενος, από την ώρα που μπήκε στο ναό μέχρι να τελειώσει η λειτουργία, έκανε ΣΥΝΕΧΩΣ (λέω συνεχώς, δηλαδή ασταμάτητα) τον σταυρό του. Διερωτώμαι λοιπόν: Τι ήθελε να αποδείξει αυτός ο ...πιστός; Μήπως ότι είναι περισσότερο χριστιανός από τον διπλανό του;

Του Θεοδώρου Ε Παυλίδη
Δικηγόρου. 

Νεαρός ακαδημαϊκός από τον Πόντο που πρόσφατα ανακάλυψε τις ελληνικές του ρίζες, με σύσταση φίλων, με επισκέφθηκε (Ιούλιος 2017) στο Κιλκίς. Απέκτησε επαφή με συγγενείς του που βρίσκονται σε όμορο νομό και στην Ελλάδα χρησιμοποιεί το επώνυμο των συγγενών του.
Μετά τις εξελίξεις αυτές, θεωρεί ότι αναγεννήθηκε ως άνθρωπος και με πάθος άρχισε ιστορικές έρευνες, γύρω από τις ρίζες και την καταγωγή του. Μάλιστα η διδακτορική του διατριβή που εγκρίθηκε από το οικείο Πανεπιστήμιο, αναφέρεται στην τύχη των Ρωμιών οι οποίοι για διάφορες αιτίες (αγάπη στον τόπο τους,

Θα πεζοδρομήσουν, λέει, την 21η Ιουνίου. Ποιός στραβός δεν θέλει το φως του. Ποιός πολίτης δεν θέλει πεζόδρομους, πάρκα, λουλούδια, πράσινο, ομορφιές.
 Όμως πριν από αυτά υπάρχει η ανάγκη άνετης και ασφαλούς κυκλοφορίας των αυτοκινήτων. Ο μοναδικός άξονας κίνησης των αυτοκινήτων στην πόλη μας είναι ο κεντρικός δρόμος της 21ης Ιουνίου. Μπορείτε να φανταστείτε την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην πόλη (προς πάσα κατεύθυνση) χωρίς την χρήση της 21ης Ιουνίου; Τεράστιο κυκλοφοριακό χάος.

Η Χώρα μας διολισθαίνει προς τον  αυταρχισμό και διολισθαίνει επικίνδυνα. Μπορεί οι επιθετικές εξάρσεις του γνωστού Πολάκη κατα της Δικαιοσύνης να βρίσκουν σύμφωνους κάποιους που για δικούς τους λόγους (ουσιαστικούς ή ιδεολογικούς) αισθάνονται εκδικητική ικανοποίηση,

Προκαταβολικά να αναφέρω ότι αυτή η ιστορία με τα Ποντιακά Ζητήματα και Κινήματα έχει κουράσει κόσμο. Όχι μόνο τους μή πόντιους συμπατριώτες μας (οι οποίοι διαβλέπουν πίσω από παρόμοιες συμπεριφορές περίεργα κίνητρα) αλλά και αυτούς τους ποντίους