«Ξαφνικά γεννιέται ένα μωρό- η Κοκκινοσκουφίτσα και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Στην καρδιά και στο μυαλό των γονιών και ειδικότερα του πατέρα επικρατούν πόνος και θλίψη. Έξω ρίχνει χιονόνερο. Ο λύκος γεμάτος θλίψη και θυμό προχωρεί στο κρύο και σκέφτεται «άραγε ο Θεός να με έχει καταραστεί;» και φοβάται. «Γιατί πρέπει να τρέφομαι εις βάρος των άλλων;» αναρωτιέται και νιώθει ένα κενό στο στομάχι του, καθώς ψάχνει να βρει τους όμοιους του. Μετά από καιρό όταν ήρθαν τα Χριστούγεννα στήθηκε ένα μεγάλο γλέντι. Είχε γεννηθεί ένα καινούριο μωρό: η Πρασινοσκουφίτσα. Η Πρασινοσκουφίτσα πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι είναι κλωνοποιημένη. Μοναξιά, φόβος και θλίψη κατακλύζουν το μυαλό και την καρδιά της. Μόλις οι λύκοι μαθαίνουν για τη γέννηση της Πρασινοσκουφίτσας δημιουργούνται εντάσεις ανάμεσά τους για το ποιος θα τη φάει. Οι εντάσεις οδηγούν στο να χάσουν τον έλεγχο και καθένας μόνος του, συντροφιά με τα συναισθήματα οργής του προσπαθεί να μειώσει την απόστασή του από την Πρασινοσκουφίτσα για να μπορέσει να την κατασπαράξει…».
Μέσα σε αυτήν την παράξενη αλλά και αλληγορική ιστορία οι μαθητές συμβολίζουν το θάνατο με το λύκο, τη ζωή με την Κοκκικνοσκουφίτσα και την ελπίδα, την αναγέννηση με την Πρασινοσκουφίτσα. Ουσιαστικά περιγράφεται με έναν εντυπωσιακό τρόπο όλο το τελετουργικό που συνοδεύει το θάνατο ενός ατόμου, τα συναισθήματα θλίψης και πόνου, αλλά και η εναλλαγή μεταξύ ζωής και θανάτου  ως ένα αναπόφευκτο κομμάτι του κύκλου της ζωής.
Αυτές τις δυο μέρες που βρεθήκαμε με τους μαθητές της Α΄, Β΄και Γ΄Λυκείου εντυπωσιαστήκαμε από την ωριμότητα των παιδιών να επεξεργαστούν με έναν τρόπο ευφυή και δημιουργικό ακόμη και τα πιο δύσκολα συναισθήματα. Έκπληξη όμως μας προκάλεσε το γεγονός ότι το σχολείο στο οποίο καλούνται αυτοί οι μαθητές να εκπαιδευτούν παρουσιάζει την εικόνα της εγκατάλειψης (χωρίς θέρμανση, χωρίς καθαριότητα, με σημαντικές υλικοτεχνικές ελλείψεις), της περιφρόνησης και της απαξίωσης και αναρωτιόμαστε πώς εμείς οι ίδιοι –υπουργείο, τοπική κοινωνία, εργαζόμενοι- δεχόμαστε στον 21ο αιώνα αυτές οι τριτοκοσμικές δομές να στεγάζουν το μέλλον μας.  
Ας αποφασίσουμε επιτέλους στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε να ρίξουμε το βλέμμα μας με αγάπη και ελπίδα στη νέα γενιά γιατί αυτή γνωρίζει πολύ καλύτερα να δίνει λύσεις στα προβλήματα που εμείς δημιουργούμε.
Το επιστημονικό προσωπικό του Κ.Π. «ΝΗΡΕΑΣ» θέλει να ευχαριστήσει τους μαθητές που μας εμπιστεύτηκαν και μοιράστηκαν μαζί μας με ειλικρίνεια προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα, καθώς και τη διευθύντρια και το διδακτικό προσωπικό του σχολείου.