Ανθομολογώ την συγκίνησή μου, για την τιμία και θαρραλέα ομοψυχία σας, σε συμφωνία με την ομοφωνία της Σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Σας επαινώ με όλη μου την ψυχή για το συνεγερτικό σας φιλότιμο (καίριο ταυτοτικό στοιχείο της φυλής μας και του πολιτισμού και της άλκιμης ιστορίας μας). Αυτά τα εθνικά ταυτοτικά στοιχεία τα τιμήσαμε επετειακά πριν δύο και τρία χρόνια (με τις εκδηλώσεις για το 1821 και το 1922), και τώρα τα καταφρονούν για τις διεθνικές προοπτικές, αδικώντας κατάφωρα “τη δύστυχη πατρίδα” μας.
Διοργανώνετε μια “δημόσια παλλαική διαβούλευση” απέναντι στην “ανοιχτο-κλειστή συζήτηση” της Βουλής, η οποία (με τις επιλεκτικές ακροάσεις) παρωθείται να ακούει όχι το ευρύτατο λαικό αίσθημα αντίθεσης, αλλά “ένα γάμο συμβίωσης” της Βουλής με μια έμμεση νομοτεχνική καταφρόνηση της συνταγματικότητας του φυσιολογικού γάμου και της μητρότητας και της προστασίας των παιδιών, δηλαδή της συνταγματικής επιταγής για την διατήρηση και την προαγωγή του έθνους.
Ειπώθηκε επίσημα ότι με το ν/σ δεν θίγονται οι παραδοσιακές δομές της πλειονότητας, αλλά παρέχονται μόνο τυπικές αστικές διευκολύνσεις σε μια μερίδα ατόμων. Όμως, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, σε βάθος χρόνου καταδολιεύονται τα κοινωνικά μας ήθη και έθη. Και με τις παράλληλες διαδράσεις διαμορφώνεται μια ευχείρωτη κοινωνική νοοτροπία “χυλού”.
Εισπράττουμε όλοι προσχηματικές δικαιοπρακτικές μεθοδείες, που αναστατώνουν το δημόσιο αίσθημα και την εθνική μας προοπτική.
Ένα μονάχα αθέλητο όφελος αναγνωρίζω:
Ότι ―από την κατάφωρη επίσημη αδιαφορία για την συνταγματική προστασία της οικογένειας, της μητρότητας, της αγωγής των παιδιών― προκαλείται πάλι στην πλειοψηφία του λαού μας το ήθος της λογικής…, της συναισθηματικής…, της κοινωνικής…, της εθνικής… και προπαντός της πνευματικής καταψήφισης των επίμαχων μεθοδεύσεων.
Ο λαός μας ―με όλα τα αντισώματα της εκκλησιοποιημένης λεβεντιάς του― δεν στιγματίζει τους ανθρώπους των βδελυρών παθών και των ψυχοσωματικών πτώσεων. Τους λυπάται προσευχητικά, οδυνάται για τις γνωμικές επιλογές της απώλειας, τους συμπονάει ασύγκριτα πιο τίμια (από τους νομοπαρασκευαστές) και πολύ πιο ανθρώπινα (από τους νομιμοποιητές)…
Αλλά αυτός ο λαός επιτέλους δεν ανέχεται να άγεται και να φέρεται, ούτε καταφάσκει τις διεθνικές επιλογές κοινωνικού παραλογισμού που (έμμεσα ή άμεσα, δεν έχει σημασία) έχουν στοχοποιήσει τελικά την υγιαίνουσα παραδοσιακή οικογένεια πατέρα και μητέρας, την φυσική και φυσιολογική παιδικότητα, όπως και την λεβέντικη κοινωνικοποιητική ηθική αντίσταση, τον γονότυπο και τον φαινότυπο της ιστορικής μας διάρκειας.
Ο Θεός των αγίων μας και των ηρώων μας είθε να μας απαλλάξει από τούτο το άγος που έχει καταντήσει αφόρητο άλγος για την πλειονότητα του λαού μας.
† Ο Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος
