Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο να υπάρχουν αναρτημένες στα μπαλκόνια οι ελληνικές σημαίες ολόκληρο τον χρόνο είναι μόνιμο φαινόμενο. Κάποιες μάλιστα να είναι κουρελιασμένες και να μην αντικαθίστανται από τους ενοίκους.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Μεγάλος είναι ο ξεσηκωμός και οι αντιδράσεις των Ελλήνων Ποντίων και όχι μόνο, με αφορμή την ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ότι ο Ιβάν Σαββίδης είναι «Ρώσος»… πρόκειται για ρατσιστική, αντεθνική επίθεση που προσβάλει βάναυσα.

Του Κώστα Τερζενίδη.

Πρωτογνώρισα τον Γιάννη Πολυχρονίδη ως υποψήφιο δήμαρχο Αξιούπολης το 1990. Ήταν τα σκληρά χρόνια της κομματοκρατίας και των χρισμάτων κι εγώ, νέος δημοσιογράφος τότε στη Θεσσαλονίκη, προσπαθούσα να καταλάβω το θράσος και την τόλμη ενός νεοφερμένου στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, που δήλωνε ανεξάρτητος. Επιχειρούσα να μάθω για τον άνθρωπο Πολυχρονίδη κι αυτός μου σύστηνε την όμορφη Αξιούπολη.

Του Κώστα Πινέλη.

Τα μέλη του Συλλόγου Ποντίων Μεταμόρφωσης Αττικής (συνοικία γνωστή και ως Κουκουβάουνες), πήγαν μια βόλτα από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να τα... ψάλουν παραδοσιακά στον τέως πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Κι αφού του τα είπαν από την καλή, χόρεψαν και ποντιακούς χορούς μαζί του! (χόρεψε και ο ίδιος όπως… μπορούσε (ομάλ ή διπάτ θαρρώ), και αστειεύτηκε με τα παιδιά της αντιπροσωπείας ότι θα μάθει «ένα ένα τα βήματα) και αμέσως μετά αναχώρησε με την οικογένειά του για ολιγοήμερες διακοπές στο… Παρίσι.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Σύντροφοι, Φίλοι και Αδελφοί (*)

Το 1919 που έφυγε, εγκαινίασε τον νέο αιώνα ζωής και δράσης του ΚΚΕ, μας έδειξε για άλλη μια φορά, ότι χωρίς αγώνες, χωρίς μαζικό, ενωτικό, αταλάντευτα μαχητικό κίνημα δεν μπορούμε να απαντήσουμε αποτελεσματικά στην φτώχεια, στην εκμετάλλευση, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ούτε να αποτρέψουμε την όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, που απειλούν τους λαούς με νέους πολέμους και δυστυχία.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Η παραμονή Χριστουγέννων είναι μια νύχτα ξεχωριστή. Σε κάθε Ανατολικορωμυλιώτικο σπίτι τα κούτσουρα στο τζάκι καίνε περίσσια και η φωτιά θεριεύει. Όλη η οικογένεια μαζεμένη παιδιά και εγγόνια.
Η αφέντρα του σπιτιού θα τους χαρίσει απόψε ό,τι πιο γλυκό κατέχει. Από νωρίς στη κουζίνα ετοιμάζει τα καλούδια. Σε λίγο ο μικρός σοφράς (τραπέζι χαμηλό και ξύλινο) θα γεμίσει με λιτά μα τόσο γευστικά εδέσματα. Τα έχει φτιάξει με μεράκι και γούστο προς τιμήν της μέρας και της αφοσίωσής της στην οικογένεια.

Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης.

Ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει η εκτροπή του δημόσιου διαλόγου από τα ουσιώδη στα δευτερεύοντα έως ασήμαντα. Θέματα και αιτήματα δεκαετιών υποβιβάζονται με ευκολία και ελαφρά τη καρδία σε λεπτομέρειες και αντ' αυτών αναδύονται τα διαδικαστικά.
Αφορμή μόνο λαμβάνουμε από όσα διαδραματίζονται με το Δικαστικό Μέγαρο. Η ουσία είναι πως μετά από τρία-τέσσερα χρόνια αδράνειας διαφάνηκε η προοπτική να αποκτήσει η πόλη ένα σύγχρονο Δικαστικό Μέγαρο. Και αντί να επικεντρωθούμε στο μείζον, εκτραπήκαμε στα ανούσια.
Ζήτημα πρώτον: Χρειαζόμαστε Δικαστικό Μέγαρο; Ασφαλώς.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Έστησαν τον ανδριάντα του «Κατσαπλιά»* Σπάρτης και Ούλωφ Πάλμε γωνία! Άκου να δεις! Αντί να στήσουν ανδριάντα σε κάποιον απ’ αυτούς που πολέμησαν σκληρά τους Γερμανούς, «απελευθέρωσαν» τη Θεσσαλονίκη και όταν ήρθαν να « απελευθερώσουν» και το Κιλκίς και να διώξουν τους Γερμανούς πέραν των συνόρων μας, τους εμπόδισαν οι Ελασίτες αναρχοκομουνιστές που βοήθησαν έτσι τους Γερμανούς να φύγουν ανενόχλητοι!

Γράφει ο Τάσος Ναούμης, παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Δεν είναι έθιμο, είναι αρρώστια. Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση μια ομάδα μερικών χιλιάδων ανθρώπων περιμένει έτοιμη να ορμίσει στο κράτος και να αντλήσει χρήματα από τα ταμεία του. Άλλοι από αυτούς είναι μέλη του κόμματος, άλλοι είναι καιροσκόποι και άλλοι απλοί τυχοδιώκτες. Τοποθετούνται είτε σε θέσεις σημαντικές υποτίθεται για να παράγουν έργο, είτε καταλαμβάνουν άχρηστες και αχρείαστες θέσεις που προορίζονται για αργομισθίες. Οι πρώτοι είναι χρήσιμοι (στο κόμμα) διότι εκτελώντας χωρίς αντιρρήσεις τα κυβερνητικά προστάγματα εξυπηρετούν το κομματικό συμφέρον. Οι δεύτεροι απλώς πληρώνονται χωρίς να σκάβουν (όπως θα έλεγε ο Ροΐδης).

Γράφει ο Κώστας Πινέλης,

Ένα από τα συνηθισμένα και πολυφορεμένα επιχειρήματα για να κατηγορήσουν και να λασπολογήσουν ενάντια στο Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον 20ο αιώνα είναι και το στερεότυπο αφήγημα για τις καταθλιπτικές, μουντές, άχαρες οικοδομές στις χώρες που επιχειρούσαν να κτίσουν τον Σοσιαλισμό. Χρόνια ήθελα να σχολιάσω γι αυτό.
Δεν βλέπουν και δε θέλουν να δουν ότι αυτά τα μεγάλα οικοδομικά μπλοκ κτίστηκαν τις δεκαετίες του 1950-1960, τότε που οι χώρες αυτές έβγαιναν κατεστραμμένες από τον πόλεμο και έγιναν για να στεγάσουν τον κόσμο και να λύσουν το οξύ στεγαστικό πρόβλημα βάζοντας στην άκρη την αισθητική και την πολυτέλεια και δίνοντας βάση στο να είναι τα σπίτια λειτουργικά και ασφαλή. Κάποιες από αυτές μάλιστα υπήρξαν και αρχιτεκτονικά θαύματα ή δημιούργησαν νέες τάσεις στην παγκόσμια αρχιτεκτονική.