Μετά την πρόταση φίλου στο facebook να γίνω θαυμαστής της σελίδας του τίτλου που αριθμεί τους δύο χιλιάδες φίλους, άρχισα να ψάχνω περισσότερα αναθερμαίνοντας τον συγκλονισμό που με διακατέχει από τότε που οι κάτοικοι Ρυακίου – Αγίου Δημητρίου – Ακρινής ξεσηκώθηκαν μετά την τραγική αύξηση κρουσμάτων καρκίνου στους κατοίκους από τις επιπτώσεις της χρήσης του λιγνίτη ως καυσίμου στο διπλανό τους ΑΗΣ (ατμοηλεκτρικό σταθμό).

Για την ιστορία πάντως. Η συνάντηση με τον Τσιότρα δεν έγινε ποτέ, ούτε επρόκειτο να γίνει. Διότι στις κρούσεις που του έγιναν να δεσμευτεί ο Τσιότρας για την χρηματοδότηση κατασκευής του  εξωτερικού περιφερειακού δρόμου με 10 εκατομμύρια ευρώ, απάντησε με το εύλογο επιχείρημα πως την απόφαση για την κατανομή θα τη λάβει το Περιφερειακό Συμβούλιο. Κι όλα τα χρήματα σε όλη την περιφέρεια για έργα οδοποιίας είναι, αν θυμόμαστε καλά, κάπου 50 εκατομμύρια.
Οπότε, ιδού ένα ακόμα σίριαλ

Πολύς  λόγος γίνεται τελευταία στα τηλεοπτικά παράθυρα, για το τι είναι νόμιμο και τι ηθικό. Αν καθετί το νόμιμο, είναι ταυτόχρονα και ηθικό. Κι αυτό, γιατί ένας πρώην υπουργός, παράλληλα με την πολιτική του ενασχόληση, ανέπτυξε και επιχειρηματική, για κάποιο χρονικό διάστημα.
Επειδή, κατά κανόνα, κάθε ορισμός είναι αυτονόητα κι ένας περιορισμός, κι επειδή ορίζω σημαίνει, βάζω όρια, άρα  περιορίζω, καλό είναι να προσεγγίσουμε την ηθική, στην ευρύτερή της διάσταση: Την επαγγελματική, την κοινωνική και την πολιτική.