Εντονότατες έως εκρηκτικές διαστάσεις προσλαμβάνει η κρίση  στις σχέσεις των κ. Μπαλάσκα- Συμπιλίδη κάτι που διαφαίνεται σχεδόν σε κάθε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου.
Τα έργα με αναθέσεις είναι μόνο μια από τις αιτίες. Όμως το θέμα αυτό που ανέδειξαν οι εφημερίδες μας - να μην ξεχνιόμαστε-  βρίσκεται πλέον στη δικαιοσύνη και επαφίεται στα δικαστήρια να αναζητήσουν - εάν υπάρχουν- και να καταλογίσουν ευθύνες.
Προς τι λοιπόν τόση ένταση; Το θέμα ελάχιστα θα απασχολούσε αν ήταν προσωπικό. Τις πολιτικές πτυχές του όμως θα τις καταμετρήσει με οδυνηρό τρόπο η Νέα Δημοκρατία στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές όπου σχεδόν όλοι από τους πρωταγωνιστές θα βρεθούν ως υποψήφιοι σε γαλάζια ψηφοδέλτια, της πρωτοβάθμιας ή περιφερειακής αυτοδιοίκησης.  Κι εκεί θα απαιτηθεί το ελάχιστο της κομματικής συστράτευσης. Τις συνέπειες δε από την ανυπαρξία συνοχής θα πληρώσουν πέραν της Ν.Δ, και τα φυσικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στην κρίση..
Κι όσοι δεν  κατανοούν τώρα τις απλές αυτές αλήθειες , θα τις  αντιληφθούν Οκτώβρη μήνα.

Τώρα που θα ξεκινήσει ο διάλογος για τη γεωγραφία του «Καλλικράτη» και τις έδρες ο Δήμαρχος Ευρωπού Ευθ. Κουρτζανίδης δίνει το νηφάλιο στίγμα που οφείλει να χαρακτηρίζει το διάλογο.: κάνω έκκληση για ψυχραιμία και υπευθυνότητα …. Δεν έχουμε κανένα περιθώριο να κατευθύνουμε τους συνδημότες  μας, σε διαδικασίες πολωτικές …Κάθε τόπος και χωριό έχει την ιστορία του και οφείλουμε να τη σεβόμαστε απολύτως και να την αναδεικνύουμε αδιαλείπτως .
Ούτε επίσης η ανάπτυξη ενός τόπου, εξαρτάται εάν θα καθοριστεί ως έδρα. …η άποψη αυτή εμπεριέχει μέσα της και την υποτίμηση του άλλου…. είναι αναχρονιστική και μας γυρίζει πίσω  πολλές δεκαετίες, τότε που ανάπτυξη θεωρούσαν τη λειτουργία μιας Δημόσιας Υπηρεσίας σ΄ έναν τόπο.
Επί πλέον μπορεί να ορισθεί η έδρα ως χώρος λειτουργικός και επικοινωνίας του νέου Δήμου  όπου θα υπάρχει ο Δήμαρχος και οι Διευθυντές των Υπηρεσιών και ταυτόχρονα να ορισθούν ως ιστορικές έδρες όλες οι έδρες των καταργούμενων Δήμων, για να μπορεί το νέο Δημοτικό Συμβούλιο να συνεδριάζει παντού.

Είδε βελτίωση και βούληση του εργολάβου να ολοκληρώσει και παραδώσει το έργο της τρίτης πτέρυγας του νοσοκομείου Κιλκίς η υπουργός Υγείας κ. Ξενογιαννακοπούλου. Διαπίστωσε μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες της, πως από τον Δεκέμβρη μήνα ο ανάδοχος εργολάβος ξεκίνησε τις εργασίες ολοκλήρωσης και θεραπείας των κακοτεχνιών.
Κι αφού συμβαίνουν ταύτα, μέσα στον Φλεβάρη θα είναι έτοιμη η γ’ πτέρυγα, απάντησε στον βουλευτή Θ. Παραστατίδη που ρώτησε σχετικά με την τύχη της πτέρυγας και της μονάδας τεχνητού νεφρού.
Καλή η αισιοδοξία της υπουργού, αλλά η εικόνα εγκατάλειψης του αύλειου χώρου, η μη εκπαίδευση στα μηχανήματα, οι κακοτεχνίες, όπως περιγράφονται στην έκθεση της ΔΤΥ, και δια γυμνού οφθαλμού επαληθεύονται σε άλλα συμπεράσματα οδηγούν.
Από πού αντλεί άραγε την ενημέρωσή της η υπουργός; Για να γνωρίζουμε και ποιος θα είναι υπαίτιος όταν με το καλό θα παρέλθει και ο Φεβρουάριος και η γ’ πτέρυγα θα έχει ως είχε και τον Δεκέμβριο…

Ποινικά οι υποθέσεις έχουν παραγραφεί. Επομένως όσα κι αν αποδειχθούν στις εξεταστικές επιτροπές που ξεκίνησαν στη Βουλή με το Βατοπέδι, δεν θα τιμωρηθεί κανείς. Θα μείνει απλά το πολιτικό στίγμα. Σιγά τα ωά, δηλαδή. Όπως και για τη Ζίμενς δηλαδή. Σάμπως δεν ξέρουμε ότι το πολιτικό χρήμα έχει βασικό προορισμό τα κόμματα εξουσίας και ενίοτε .όχι μόνο.
Αλλά αν δεν πρόκειται να γίνουμε σοφότεροι τότε προς τι η επιβάρυνση της πολιτικής ζωής σε τούτη την κρίσιμη περίοδο; Όταν η οικονομία απαιτεί τις ευρύτερες συναινέσεις ποια αξία θα έχει αλήθεια αν αποδειχθεί ότι η Ζίμενς λάδωσε κατά 55% το ΠΑΣΟΚ και κατά 45% τη Ν.Δ; 
Έχει οποιαδήποτε πρακτική αξία το συμπέρασμα ότι στο αποκληθέν σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν επιδείχθηκε  επαρκής μέριμνα προστασίας του κόσμου από το ρίσκο, και την ίδια στιγμή βαρβάτα ονόματα του συντηρητικού χώρου πρωταγωνίστησαν στα παιχνίδια της κερδοσκοπίας;
Το σπίτι μας καίγεται και ετούτοι τραγουδάνε…

«Βούιξαν» κάμποσες από τις εφημερίδες, ιδιαίτερα εκείνες που αναγνωρίζουν τους αγρότες ως τα ενοχλητικά εκείνα άτομα που δυσκολεύουν τα «γουίκ έντ» προς τα χειμερινά τους θέρετρα.
Οι αγρότες του Προμαχώνα, λέει, διέπραξαν εθνικό ατόπημα που συναντήθηκαν με τον Βούλγαρο πρωθυπουργό.
Και τι να έκαναν δηλαδή; Πήγε ο Μπορίσοφ σε αυτούς, αφού ζήτησε την άδεια του Έλληνα πρωθυπουργού. Η συνάντηση έγινε σε βουλγαρικό έδαφος και φυσικά ο Μπορίσοφ είχε την πρεμούρα του να ανοίξει η διάβαση καθώς οι Βούλγαροι χάνουν όχι τόσο από τα καθηλωμένα φορτηγά, όσο από την διακοπή της τουριστικής κίνησης Ελλήνων προς τα χειμερινά θέρετρα της γείτονος.
Σχεδόν για εθνική μειοδοσία κατηγορήθηκαν οι αγρότες..
Έλεος πια. Να τους φορτώσουμε τα μύρια όσα. Αλλά και να ανακαλύψουμε ξανά τον από βορρά κίνδυνο, πολύ δεν πάει;

Θα το διαπίστωσε και ο Δήμαρχος Κιλκίς και ο Δήμαρχος Πολυκάστρου και όλοι οι δήμαρχοι του νομού. Η Αθήνα, ή τουλάχιστον  το κέντρο της Αθήνας, είναι μια καθαρή πόλη. Σε αντίθεση με τις δικές μας πόλεις που δεν είναι καθαρές.
Βρήκαν τον τρόπο στην πρωτεύουσα και παρά τις εκατοντάδες χιλιάδων μεταναστών, που περνούν πολλές ώρες σε δρόμους και πεζοδρόμια, να είναι καθαρή η πόλη.
Στην πολύβουη Πανεπιστημίου, πρωινές και απογευματινές ώρες, η εικόνα δείχνει μια καθαρή πόλη. Καθαρότερη ακόμα και από φημισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. π.χ. το Παρίσι.
Συνταγή θα υπάρχει. Γιατί δεν τη δανειζόμαστε άραγε; Διότι η εικόνα των δικών μας πόλεων μόνο θλίψη προκαλεί. Περπατήστε στην 21η Ιουνίου μεσημέρι, διαβείτε την Μεγ. Αλεξάνδρου και θα καταλάβετε τη διαφορά.
Προτείνουμε λοιπόν, επειδή η εικόνα των πόλεων, είναι εικόνα των κατοίκων, να βρούμε τρόπο να ευπρεπίσουμε τις πόλεις μας.
Και υπενθυμίζουμε: Η τρίτη τετραετία (για το Κιλκίς) θα ήταν τετραετία καλλωπισμού και αισθητικής αναβάθμισης.

Δέκα μέρες νωρίτερα σε μια επίδειξη πολιτικού κουτσαβακισμού διαμήνυαν στους αγρότες πως τις επιδοτήσεις θα τις λάβουν «σπαστά». Πάσχα και τέλη Ιουνίου. Τώρα που οι αγρότες είναι στα μπλόκα, δεσμεύονται πως θα πληρώσουν Φεβρουάριο και ικετεύουν σε διαβούλευση.
Τα ίδια που έγιναν δηλαδή και αρχές Δεκεμβρίου. Και ο τελευταίος άσχετος γνωρίζει πως σε τούτη την χώρα δεν μπορεί να σταθεί κυβέρνηση χωρίς να πληρώσει επιδοτήσεις (έστω εν μέρει αν όχι  εν συνόλω) πριν τις γιορτές.
Πήγαν οι αγρότες στην Αχαρνών κι εκεί η υπουργός λίαν υπερηφάνως τους διαμήνυσε πως το 50% θα το λάβουν μόνο όσοι ολοκληρώσουν την ψηφιοποίηση, εν γνώσει όλων (υπουργού και αγροτών) ότι την ψηφιοποίηση δεν θα την ολοκλήρωναν μέχρι τις γιορτές ούτε 10 ενώσεις.
Και κάπως έτσι έστειλε η κ. Μπατζελή τους αγρότες στα μπλόκα.
Χωρίς τα παθήματα να γίνουν μαθήματα ένα μήνα αργότερα.
Σπαταλώντας πολύτιμο κεφάλαιο πολιτικής αξιοπιστίας.
Μωραίνει Κύριος…

Θ.Π.

Το Ν. Σ. της συμπρωτεύουσας στα μέσα του ’90 καταδίκασε τον υπουργό τότε Τριαρίδη διότι διέβλεψε προσπάθειά του να μεταφέρει το Ιπποδρόμιο από το Καλοχώρι στις Μάνδρες.
Ο δρόμος Λιθοτόπου – Ποντοκερασιάς δεν έγινε ποτέ, διότι δεν ενδιαφέρονται οι Σέρρες..
Η Δοϊράνη ψυχορραγεί διότι επί  15 χρόνια δυο νομαρχίες αποδείχτηκαν ανίκανες να συντονίσουν την κατασκευή ενός μικροέργου που θα έστρεφε νερά του Μπέλλες τον  χειμώνα στη λίμνη αντί να πλημμυρίζουν την Κερκίνη.
Ο μύθος δηλοί ότι η διανομαρχιακή συνεργασία είναι ανύπαρκτη.
Στην αιρετή Περιφέρεια Κ .Μακεδονίας το ειδικό βάρος της Θεσσαλονίκης είναι τεράστιο, όπως καθοριστικός θα είναι ο αριθμός των συμβούλων που θα εκλέξει. Και το Περιφερειακό Συμβούλιο θα έχει τον αποφασιστικό λόγο για την κατανομή των κονδυλίων του ΕΣΠΑ
Ρώτησα λοιπόν στην πρόσφατη ημερίδα διαλόγου του ΠΑΣΟΚ: Πως θα διασφαλίζονται τα συμφέροντα μικρών νομών, όπως το Κιλκίς και πως θα επιτευχθεί η εξομάλυνση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων; Απάντησαν πως τούτο είναι θέμα της διαβούλευσης.
Αν απαντηθεί το ερώτημα, θα μάθετε κι εσείς την απάντηση.
Θ. Παγλαρίδης

Στην  ιστορία δεν διασώζεται αν ο αρχιτέκτονας Καλλικράτης έχτισε τα Μακρά Τείχη με τον οικονομικότερο τρόπο. Τα Τείχη χτίστηκαν με μόνο περιορισμό και σκοπό την ασφάλεια που θα παρείχαν στους Αθηναίους.
Με το συγκαιρινό κυβερνητικό «Καλλικράτη» αναμφίβολα θα γίνουν οικονομίες κλίμακας. Θέσεις αντιδημάρχων, συμβούλων, συμβουλίων, εταιρειών κ.ο.κ θα εξοικονομηθούν και το σύστημα θα λειτουργήσει με λιγότερα χρήματα. Ωστόσο ακόμα και στις μέρες κρίσης που διανύει ο τόπος, περισσότερο κι από την οικονομία έχει αξία να εκπληρωθεί ο βασικός στόχος της διοικητικής μεταρρύθμισης. Να αποκεντρωθεί σε αιρετούς μέγα μέρος της κρατικής εξουσίας αναφορικά  με τα έργα και την ανάπτυξη και να εξακτινωθεί στην περιφέρεια η λειτουργία του αποδράσαντος με τον Καποδίστρια 1 κράτους.
Αν εκπληρωθούν οι δυο αυτοί στόχοι τότε τα σύγχρονα Μακρά Τείχη του «Καλλικράτη» θα αποδειχθούν εφάμιλλης αντοχής με τα αρχαία. Αλλιώς, ύστερα από 10 χρόνια θα επικαλεστούμε ενδεχομένως κάποιον «Δίωνα»   για να μια νέα μεταρρύθμιση.

Ας βρεθεί ένας χριστιανός στην κυβέρνηση, ει δυνατόν ο πρωθυπουργός, κι ας ενημερώσει τους υπουργούς - μέλη της κυβέρνησης ότι οι υπουργοί μεταξύ τους διαβουλεύονται κατ’ ιδίαν.
Δημοσίως διαβουλεύονται οι πολίτες, οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών και πολιτικών φορέων… Συμφωνούν, διαφωνούν, ερίζουν, ομονοούν και εν τέλει ασκούν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Οι υπουργοί δεν στερούνται των στοιχειωδών δημοκρατικών τους δικαιωμάτων. Αλλά όταν  οι υπουργοί δημοσίως διαβουλεύονται και διαφωνούν στέλνουν μήνυμα στην κοινωνία πως το καράβι ταξιδεύει χωρίς πυξίδα ή, το χειρότερο, χωρίς καπετάνιο. Και στις μέρες της βαθύτατης οικονομικής κρίσης που διανύουμε, η εικόνα αυτή λειτουργεί διαλυτικά και αυξάνει το ήδη βαρύτατο κόστος εξόδου από την κρίση.
Αυτονόητα θα πείτε. Στους χαλεπούς καιρούς όμως που ζούμε πώς να αξιώσεις από υπουργούς να γνωρίζουν τα αυτονόητα;