Ο Πιλάτος πέρασε στην ιστορία ως ο άνθρωπος με τα καθαρά χέρια, αλλά και με βρόμικη τη συνείδηση, γιατί αντί να πάρει θέση υπέρ του αθώου Ιησού, έπλυνε τα χέρια του με νερό και Τον έστειλε στο σταυρό. Ήταν ξέρετε τότε η εποχή του νιπτήρα. με κυρίαρχη διπλωματική άποψη, αυτής της ουδετερότητας από τους κάθε είδους βολεμένους, στο πνεύμα της παροιμίας: «από πίτα που δεν τρως τι σε μέλει κι αν καεί».

Είναι αλήθεια πως ο κάθε λαός έχει την ιστορική διαδρομή που δημιουργεί και που του αξίζει, καθώς ο ίδιος με τη δράση του την καθορίζει. Οι θεσμοί και οι δεσμοί σε κάθε κοινωνία δείχνουν τον πολιτισμό και νοοτροπία της. Οι εποχές είναι διαφορετικές όταν και οι αξίες ή και οι νοοτροπίες που τις διαποτίζουν είναι διαφορετικές. Ο Έλληνας, στο διαχρονικό πολιτισμικό γίγνεσθαι του σύμπαντος κόσμου μεσουρανούσε, όταν και η πολιτική σκέψη μεσουρανούσε. Όταν η παιδεία έμπαινε πρώτη στην κοινωνική ιεραρχία.