Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90, ίσως ακριβώς στα 1990. Η βιομηχανία ΦΑΡΜΠΕΤΕΞ δεν είχε πολλούς μήνες που λειτουργούσε στην περιοχή Μανδρών - Γαλλικού. Όταν ένα πρωί οι κάτοικοι του Γαλλικού είδαν τις βρύσες των σπιτιών τους να τρέχουν νερό κατακόκκινο, …κομμουνιστικό! Τα λύματα του βαφείου είτε από αστοχία, είτε από οικονομία ρύπαναν τον υδροφόρο ορίζοντα από όπου υδρευόταν το χωριό.
Ανησυχία, κινητοποιήσεις, καταγγελίες και η λύση βρέθηκε. Πλήρωσε αν θυμάμαι καλά, κάπου 11 εκατ. δραχμές εκείνης της εποχής το κράτος και ανόρυξε νέες γεωτρήσεις, κατασκεύασε νέο αγωγό για να φέρει το νερό στα σπίτια του Γαλλικού.
Στην εφημερίδα που εργαζόμουν τότε αναρωτήθηκα πως γίνεται να πληρώνουν τα θύματα, οι κάτοικοι του χωριού ως φορολογούμενοι πολίτες για το κακό που αδιαμφισβήτητα προκάλεσε κάποιος άλλος.
Όπως τώρα αναρωτιούνται οι 102 εργαζόμενοι του εργοστασίου. Πως γίνεται ενώ δημιούργησαν πλούτο  σε τέσσερις πέντε ιδιοκτήτες του εργοστασίου, ετούτοι οι τέσσερις σαν ανταπόδοση μόλις  βρήκαν φθηνότερα νήμα από την Τουρκία, τους έκλεισαν τα σπίτια…

«Πρόβλησις ένι του Θεού ο Βασιλεύς παιδίν μου…» νουθετεί ο Σπανέας, το πολυδιαβασμένο στις μέρες του έργο κάποιου σπανού πριγκιπόπουλου από τον Οίκο των Κομνηνών, όπως υποστηρίζουν οι βυζαντινολόγοι εκ των φιλολόγων. Όπου εξαίρεται ο Βασιλεύς, και ο θέσφατος λόγος του.
Στις μέρες μας η νουθεσία είναι ελαφρώς παραλλαγμένη. Αλλά ο νουθετών είναι και πάλι ένας (Ι) σπανέας.: «Πρόβλησις ένι του Θεού ο Αλμούνια παιδίν μου…» ακούμε.
Οπότε οφείλουμε ως χώρα και ως λαός να υπακούμε τον Ισπανό κοινοτικό επίτροπο, που τρις της ημέρας, μετά το φαγητό, εξαπολύει τους κεραυνούς του για τη ξεχαρβάλωμα των δημόσιων οικονομικών της χώρας μας.
Σε λίγο μάλιστα δεν αποκλείεται να οργανωθεί αντιστασιακό Κίνημα κατά του σύγχρονου Σπανέα.
Εδώ είναι Βαλκάνια κύριοι. Και τα οφέλη από το Ευρώ θα απολαμβάνουμε και ό,τι γουστάρουμε θα κάνουμε. Οι αναρχικοί της Ευρώπης. Και της πλάκας.

Θεοφύλακτος Παγλαρίδης