Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ψηφίστηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1992 (από την Ελληνική Βουλή ψηφίστηκε τον Ιούλη του 1992). Μεταξύ άλλων προέβλεπε και θέσπισε τις περιβόητες «4 ελευθερίες» που είναι:
1)Η Ελευθερία μετακίνησης των Αγαθών (δίχως δασμούς μεταξύ κρατών-μελών)
2)Η Ελευθερία μετακίνησης του Κεφαλαίου (από χώρα σε χώρα και μάλιστα με επιδότηση με σκοπό τη μέγιστη κερδοφορία)
3)Η Ελευθερία των Υπηρεσιών (να διεθνοποιούνται)
4)Η Ελευθερία μετακίνησης των Προσώπων (να πωλούν την εργασία τους όπου-όπου και μάλιστα όσο-όσο).
Τις αναφέρουμε για μια φορά ακόμη για να ξαναθυμηθούν οι ΣΥΝσπιστές τι ψήφισαν, οι ΣΥΡΙΖαίοι τι υπερασπίζονται ακόμη, όταν λένε ότι είναι με την αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση του βάρβαρου καπιταλισμού και την Ευρωζώνη, αλλά προπάντων για να συγκρίνουν τα λαϊκά στρώματα εάν οι παραπάνω «4 Ελευθερίες» έχουν να κάνουν με αυτά που «τραβάνε» σήμερα.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι «Η μητέρα Συνθήκη», η Βίβλος της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, η «μήτρα» που γέννησε όλες τις άλλες συνθήκες και στρατηγικές,
Η πρώτη πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, είναι η ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ (Λ.Β.) που επικυρώθηκε με την Σύνοδο Κορυφής στις 10-11 Δεκέμβρη 1993 την οποία τότε ο ΣΥΝ χαρακτήρισε ως «ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!!!»
Ποιες ήταν οι κατευθυντήριες γραμμές της Λ.Β; Να συνδέσει την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα με την προοπτική ενίσχυσης της απασχόλησης με μια περίεργη «κοινωνική αλληλεγγύη» με μείωση των ωρών εργασίας με παράλληλη μείωση των αποδοχών, με λίγη ή καθόλου ασφάλιση και σύνταξη, προσαρμογή των συστημάτων εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης στις ανάγκες της αγοράς, μείωση του κόστους εργασίας.
Στην πραγματικότητα η "Λευκή Βίβλος" χαράσσει τις κατευθύνσεις μιας νέας ΣΦΟΔΡΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ των μονοπωλίων και του κράτους στις σχέσεις μισθωτής εργασίας. Είναι η υλοποίηση των στόχων που τέθηκαν στη Συνθήκη του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ. Είναι η ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ της Συνθήκης, που ψήφισαν ερήμην του ελληνικού λαού, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - "ΣΥΝ".
Τότε το ΚΚΕ είχε κυκλοφορήσει πολυσέλιδη έκδοση με τίτλο: «Λευκή Βίβλος η επιχείρηση επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα». Το φυλλάδιο ξεκινούσε με την κωδικοποίηση των αντεργατικών ανατροπών ως εξής:
« -- Σε κίνδυνο το 8ωρο, η κατάκτηση του αιώνα!
-- Στο στόχαστρο η κοινωνική ασφάλιση και τα επιδόματα!
-- Υπό κατάργηση συλλογικές συμβάσεις!
-- Απολύσεις χωρίς όρια και χωρίς αποζημίωση!
Οι επιπτώσεις όλων αυτών των αντιλαϊκών ρυθμίσεων είναι κάτι περισσότερο από οφθαλμοφανής ιδιαίτερα στους νέους και προπάντων στις γυναίκες όλων των ηλικιών.
Σύμφωνα με την ΕΣΥΕ περίπου το 60% των καταγεγραμμένων ανέργων, το 62% των νέων ανέργων, το 68% των μακροχρόνια ανέργων είναι γυναίκες.
- Οι γυναίκες αποτελούν τον κύριο όγκο των συμβοηθούντων και μη αμειβόμενων μελών των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων.
- Την πλειοψηφία των μερικώς και των προσωρινώς απασχολουμένων.
- Την πλειοψηφία των άτυπων και ευέλικτων μορφών εργασίας.
- Την πλειοψηφία των εργαζομένων με ανάθεση έργου.
- Την πλειοψηφία των εργαζόμενων με πολλαπλές μορφές εργασίας (καθηγητές κατ’ οίκον, συνεργεία καθαρισμού).
- Διαμοιραζόμενη εργασία (δύο μοιράζονται την ίδια δουλειά).
Ακόμη και με τα τελευταία μέτρα «ποινικοποιείται» η εγκυμοσύνη και φορολογείται η απόκτηση παιδιών με αποτέλεσμα να δημιουργείται ήδη οξύ δημογραφικό πρόβλημα.
Και βέβαια τα οξυμένα αυτά προβλήματα, τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων, επεκτείνονται σε ολόκληρο το εργατικό δυναμικό, άνδρες και γυναίκες.
Αυτά πρέπει να τα έχουν υπόψη τους, να βάλουν το μυαλό να λειτουργήσει και να μην το έχουν σε ανεργία, όσοι ψηφίζουν τα νεοφιλελεύθερα, ευρωλάγνα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και σύμφωνα με τι δημοσκοπήσεις, υψηλά ποσοστά θέλουν την παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Αυτό ισχύει για τα κόμματα που είναι επίδοξοι διαχειριστές.
Ένας εκ των επίδοξων διαχειριστών, ο κ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του πριν μερικές ημέρες (στο έντυπο «η εφημερίδα»), έκανε και πάλι πολύ καθαρό ότι η πολιτική που προωθεί είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη συντήρηση του συστήματος της εκμετάλλευσης. Δηλώνει ότι αναγνωρίζει το χρέος αλλά όχι όλο, την ώρα που ούτε ένα σεντ του χρέους των καπιταλιστών δεν πρέπει να πληρωθεί από το λαό. Μιλά για στήριξη των αδυνάτων όχι γιατί τους ανήκει ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, αλλά για να τονωθεί η ζήτηση, δηλαδή να έχουν αγορά για τα προϊόντα τους οι καπιταλιστές. Αναφέρεται σε εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά δε λέει κουβέντα για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Και για να μη μένουν περιθώρια για παρερμηνείες, βγήκε και ο Δραγασάκης χτες στη βουλή και δήλωσε ότι «πρέπει να αναδειχθούν οι δυνάμεις της νόμιμης επιχειρηματικότητας».
Δεν είναι καινούρια όλα αυτά. Από τον καιρό που μιλούσαν για ανθρώπινο καπιταλισμό, έκαναν καθαρό ότι κινούνται εντός του συστήματος. Το νέο σήμερα είναι οι καθαρές πλέον διαβεβαιώσεις στα μονοπώλια ότι δε θα τα θίξουν. Εξ ου και η από σήμερα προετοιμασία τους να αναλάβουν κυβερνητικό ρόλο.
Ας το σκεφτούν όσοι ψηφοφόροι, το οργανωμένο από την αστική τάξη «φύγε εσύ, έλα εσύ» το βλέπουν σαν νίκη της δημοκρατίας.
Οι αυταπάτες ενίοτε πληρώνονται πολύ ακριβά. Ήδη η αστική τάξη έχει κερδίσει αρκετούς κρίσιμους μήνες στην προώθηση των σχεδίων της.
Στην επίθεση που δέχονται στα εργασιακά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων πρέπει να απαντήσουν με οργάνωση της πάλης τους. Να απαιτήσουν κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών μέτρων, σύνταξη στα 55 χρόνια για όλες τις εργαζόμενες και στα 50 χρόνια για όσες δουλεύουν σε βαριές και ανθυγιεινές δουλειές. Να διεκδικήσουν πενταετή διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών και ρυθμίσεις για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις μητέρων ανηλίκων, ΑΜΕΑ και πολυτέκνων. Να αντεπιτεθούν για να ανατρέψουν το μέλλον που σχεδιάζει για τις ίδιες και τα παιδιά τους το κεφάλαιο, με ανεργία, φτώχεια και δουλειά - λάστιχο μέχρι τα γεράματα.