Ήρθαν, έκαναν την περιοδεία τους, είδαν και μίλησαν με τα κομματικά τους στελέχη και βεβαίως οργάνωσαν και μια σύσκεψη όπου προσήλθαν οι εκπρόσωποι των παραγωγικών, συνδικαλιστικών και όποιων άλλων φορέων διεκδικούν δημόσιο λόγο για να ενημερωθούν στα βάσανα του τόπου.
Διότι δεν νοείται σοβαρό κόμμα και αξιόπιστος αρχηγός αν δεν εμφανιστεί ενώπιον των «φορέων» - φριχτή λέξη μα την αλήθεια-  να τους ακούσει, να εκφράσει τη συμπαράστασή του και να δεσμευτεί πως εν  καιρώ  τω δέοντι κι όταν έλθει εν τη Βασιλεία του θα φροντίσει να ικανοποιήσει, όσο επιτρέπουν οι δημοσιονομικές συνθήκες,  τα δίκαια αιτήματα του λαού του Κιλκίς, της Πέλλας, της Λακωνίας …
Από το 1982 που κάνω ετούτη τη δουλειά είναι αμέτρητες οι συσκέψεις στις οποίες κατέγραψα τα όσα ειπώθηκαν χάριν της ενημέρωσης των αναγνωστών. Κυριολεκτώ: είναι πολλές εκατοντάδες  οι συσκέψεις κι αν προσθέσουμε και τις συνεντεύξεις, είναι χιλιάδες οι φορές που καταγράφηκαν τα προβλήματα του νομού και τα αιτήματα των πολιτών του.
Το γράφω μετά λόγου γνώσεως: Χωρίς καν να παρίσταμαι σε μια σύσκεψη που θα συγκαλούνταν αύριο με οποιονδήποτε αρχηγό, θα μπορούσα να αποδώσω πληρέστατα το ρεπορτάζ. Τι είπε ο κάθε Κιλκισιώτης , τι απάντησε ο αρχηγός κ.ο.κ.
Συμπέρασμα: Τα ίδια και τα ίδια πάντα λέμε, τα καταγράφουν οι εν δυνάμει υπουργοί και κυβερνήτες, τα …γράφουν στη συνέχεια στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, ξανάρχονται, τα ξαναλέμε και είμαστε όλοι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.
Θα αντιλέξετε οι …συστημικοί εξ ημών: Καλά, όλα αυτά τα χρόνια τίποτε δεν έγινε; Προφανώς κι έγιναν πολλά. Η εικόνα του νομού από το 1982 μέχρι σήμερα άλλαξε άρδην και προς το καλύτερο. Όμως παραμένει η παθογένεια: Βασανιστική αργοπορία ακόμα και για το απλούστερο των αιτημάτων: Δρόμος Κιλκίς – Θεσσαλονίκης, ΤΕΙ, Δικαστικό Μέγαρο, παραγωγική ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα, γηροκομείο, σχολικές και αθλητικές υποδομές στο νομό… κάθε λέξη κι ένας πολυετής γολγοθάς.
Ένα από τα δυο συμβαίνει: ή οι αρχηγοί και τα στελέχη απλώς κάνουν την περατζάδα τους για να  πείσουν τους πολίτες πως νοιάζονται τάχα να μάθουν από «πρώτο χέρι» τα βάσανά τους ή τα κόμματα, όπως λειτουργούν,  δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους. Διότι ο κάθε αρχηγός, αν το κόμμα λειτουργούσε στοιχειωδώς, δεν θα χρειάζονταν να έρθει στο Κιλκίς για να μάθει πόσα χρόνια ταλαιπωρούμαστε π.χ. με το Δικαστικό. Θα τον είχαν ενημερώσει τα τοπικά κομματικά στελέχη στον καιρό που εμφανίζονταν τα θέματα – προβλήματα.
Κάπως έτσι πορευόμαστε, κάποτε θύματα, κάποτε συνυπεύθυνοι και αείποτε  χειροκροτητές των αρχηγών.
Μέχρι να αντιληφθούμε το προφανές σε κάθε δημοκρατία άξια του ονόματός της: Ένοχοι για όσα συμβαίνουν είμαστε αποκλειστικά οι πολίτες.
Όταν  μόνο οι Άλλοι φταίνε(η Αθήνα, η Μέρκελ, οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές, οι ιμπεριαλιστές, οι μουσουλμάνοι και προσθέστε όποιον άλλο «εχθρό» προτιμάτε)  άξια του ονόματός της δημοκρατία δεν υπάρχει επειδή δεν υπάρχουν άξιοι του ονόματός τους πολίτες .