Η εικόνα που αποτυπώνεται τόσο στα νησιά όσο και στα βόρεια σύνορα της χώρας δεν δείχνει μόνο τα βάσανα της προσφυγιάς, αποκαλύπτει και τους ενόχους. Την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που με τις ιμπεριαλιστικές τους στρατιωτικές επεμβάσεις και τους πολέμους που προκάλεσαν, αλλά και άλλες επεμβάσεις, όπως η υποστήριξη του ισλαμικού κόμματος ενάντια στον Άσσαντ στη Συρία, δημιούργησαν αυτό το τεράστιο κύμα φυγής των κολασμένων.
Εξ άλλου τώρα «πληρώνουν» οι «ανεπτυγμένες χώρες», ο καπιταλισμός τη φτώχεια που έσπειρε στον Τρίτο Κόσμο
Να ξαναγράψει «Συνωστίζονται»  η κ. Μαρία Ρεπούση καθηγήτρια ιστορίας και ιστορικής εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στέλεχος της «Αριστεράς» η οποία την τραγικότητα και αγωνία των Μικρασιατών Ελλήνων να σωθούν, την  συμπύκνωσε αυτή την ιστορική στιγμή μέσα σε δυο γραμμές και την περιέγραψε ως έναν απλό συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης!
Αλλά τι σημαίνει συνωστίζομαι; Στριμώχνομαι σ' έναν περιορισμένο σχετικά χώρο σπρώχνοντας άλλους και δεχόμενος σπρωξιές. Π.χ. πολύς κόσμος συνωστίζεται στα καταστήματα λόγω των εκπτώσεων. Συνωστίζονται στα εκδοτήρια της Τούμπας για να βγάλουν ένα εισιτήριο να δουν τον ΠΑΟΚ…
Οι μετανάστες-πρόσφυγες που «συνωστίζονται» στα σύνορά μας και επιχειρούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια, την πείνα και τον θάνατο στις χώρες τους προσκρούουν στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και τη διαχειριστική λογική όλων των συγκυβερνήσεων της Ελλάδας, στο πλαίσιο της Συνθήκης Σέγκεν και των Κανονισμών του Δουβλίνου. με προσωρινές και αποσπασματικές ενέργειες και μακριά από τις ανάγκες χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, το πρόβλημα των αυξημένων μεταναστευτικών ροών.
Άκουσα  σε μια ραδιοφωνική εκπομπή συζήτηση για το προσφυγικό πρόβλημα με τηλεφωνικές παρεμβάσεις ακροατών. Σε κάποια στιγμή ο δημοσιογράφος αναρωτήθηκε τι αποτέλεσμα θα έβγαινε, εάν γινόταν ένα γκάλοπ σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε με τους μετανάστες και τόνισε ότι δεν θέλει να το σκέπτεται…
Ούτε και εγώ θέλω να το σκέπτομαι γιατί τρομάζω…
Όχι δεν είναι ρατσιστές οι Έλληνες στη μεγάλη πλειοψηφία τους τουλάχιστον. Όμως σε πιάνει φρίκη με αυτά που ακούς στις συζητήσεις στα καφενεία, στην αγορά, στις πλατείες στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές…
Και μιλάμε για ένα λαό που έχει γνωρίσει τον ξεριζωμό, την προσφυγιά, την μετανάστευση…που πρέπει να  έχει μπροστά του την εικόνα των απελπισμένων Ελλήνων της Μ. Ασίας να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στα πλοία που ήταν στο λιμάνι της Σμύρνης και να τους κτυπούν στα χέρια που σκαρφάλωναν και να τους ρίχνουν στη Θάλασσα. Να έχουν στο μυαλό τους φρικτούς διωγμούς στα όρια της γενοκτονίας από τους Τούρκους, των Ελλήνων του Πόντου και της Μ Ασίας και των Ελλήνων της Θράκης από Βούλγαρους και Τούρκους.
Τον βίαιο ξεριζωμό των Ομογενών της Πόλης που ξεκίνησε  με το πογκρόμ της νύχτας της 6ης Σεπτέμβρη 1955 που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «Σεπτεμβριανά», και ολοκληρώθηκε με τον βάναυσος τρόπο που διενεργούνταν οι απελάσεις, με την δέσμευση  όλων των περιστασιακών στοιχείων κάτω από  ένα έντονο κλίμα τρομοκράτησης του Ελληνισμού της Πόλης την περίοδο 1964-69  με  την  παράλληλη  θέση σε εφαρμογή του προγράμματος Διάλυσης των Ελληνικών Κοινοτήτων των νήσων της Ίμβρου και Τενέδου αποτελούν
Την κακούργα μετανάστευση που τραγούδησε ο Στελάρας, (καθώς και τη ζωή που είχαν οι Γκάσταρμπάιτερ στα χάιμ) που ανεξάρτητα εάν ήταν νόμιμη ή παράνομη, δεν έπαυε να είναι  αναγκαστική φυγή απελπισμένων από την πατρίδα μας με την ελπίδα καλύτερης ζωής.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα μαζί να μπει μπροστά και μαζί με όλον το λαό, να εντείνει την αλληλεγγύη του στους ξεριζωμένους αυτούς ανθρώπους, που ή θαλασσοπνίγονται, ή  πέφτουν θύματα άγριας οικονομικής εκμετάλλευσης, κυρίως από τα κυκλώματα δουλεμπόρων, λαθροδιακινητών, αλλά και ορισμένων επιτήδειων επαγγελματιών που προσπαθούν να βγάλουν κέρδος από το δράμα τους και να απομονώσει τις ρατσιστικές εκδηλώσεις.