Την ίδια στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, τα γκεσέμια, (μαζί με ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι) έχουν ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση - μνημόνιο, καθώς και όλα τα προαπαιτούμενα που συμφώνησαν με τους εταίρους τους για να ξεκινήσει η συζήτηση για τη δανειακή σύμβαση, κοροϊδεύουν το λαό, παρουσιάζοντας προεκλογικά προγράμματα με ...φιλολαϊκά μέτρα. Και μάλιστα έχουν το θράσος να μιλάνε για μέτρα ανακούφισης ή «παράλληλα μέτρα» που θα μετριάσουν τις επιπτώσεις από την υλοποίηση όσων προβλέπουν τα μνημόνιά τους! Ενώ το Μνημόνιο το γράφει καθαρά: Εως τον Οκτώβριο του 2015, θα εξεταστεί η αναγκαιότητα νέων μέτρων, πέραν των όσων αναφέρονται ανωτέρω, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η διακυβέρνηση των τραπεζών θα ενισχυθεί επαρκώς ώστε να είναι πλήρως ανεξάρτητη και σύμφωνη με τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές».
Έτσι ο,τι και να πουν προεκλογικά για να ψαρέψουν ψήφους, είναι κάλπικο. Οι ζυμώσεις για το κυβερνητικό σχήμα της επόμενης μέρας εντείνονται. Έτσι φαίνεται από τις δηλώσεις Μεϊμαράκη, τις δηλώσεις Δραγασάκη, τις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων. Ο,τι και να πουν, το πρόγραμμα της όποιας επόμενης κυβέρνησης είναι δεδομένο. Είναι το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα προκύψει. Είναι η υλοποίηση των πολιτικών της ΕΕ, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, η ενίσχυση των τραπεζών, η ανάκαμψη για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Όλα αυτά που για να γίνουν θα συνοδευτούν από όσα ψήφισαν μαζί στη Βουλή, δηλαδή μειώσεις μισθών και συντάξεων, περικοπές δαπανών για Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση της φορολογίας για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
Εδώ είναι και το ζουμί. Όσα ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, τα ψήφισαν για να υλοποιήσουν τις κατευθύνσεις της στρατηγικής της ΕΕ, να ενισχύσουν το κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων.
Σε αυτό το στόχο όμως υποκλίνεται και η Λαϊκή Ενότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ 2. Η πείρα του 7μηνου απέδειξε κάτι που καταγράφεται άλλωστε αναλυτικά και στη νέα συμφωνία ότι δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές επιλογές για την υπηρέτηση αυτού του αντιλαϊκού στόχου. Δεν υπάρχουν, δηλαδή, φιλολαϊκά μέσα άσκησης μιας επί της ουσίας αντιλαϊκής πολιτικής, μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και των άλλων καπιταλιστικών οργανισμών. Ακόμα και στην περίπτωση που προταχθεί το ζήτημα του περάσματος σε εθνικό νόμισμα, όπως προτείνει η Λαϊκή Ενότητα, η ουσία των μνημονιακών πολιτικών θα υλοποιηθεί με άλλο τρόπο.
Το πραγματικό δίλημμα σ’ αυτές τις εκλογές είναι με τα κόμματα που ψηφίζουν και θέλουν να εφαρμόσουν το μνημόνιο γιατί στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο, την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους ή δυνατό το ΚΚΕ για να ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο λαός την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια του, να σχεδιάσει την οικονομία προς όφελος του.