Αλλά τώρα τι επιλογή ήταν αυτή. Να τραγουδήσει ο Ρουβάς «Άξιον Εστί», ένα μυθικό έργο!!! Ένα λαϊκό ορατόριο όπως χαρακτηρίστηκε πάνω στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που μιλά για την βαθύτερη μοίρα, για τα πάθη του λαού μας.  Ένα έργο που έχει στοιχεία από την παραδοσιακή μας μουσική (Βυζαντινή, Δημοτικό και Ρεμπέτικο τραγούδι) και στοιχεία συμφωνικής μουσικής. Με λαϊκό τραγουδιστή (στην πρώτη εκτέλεση ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης) με ψάλτη (Θεόδωρος Δημήτριεφ), με αφηγητή τον Μάνο Κατράκη και την συμμετοχή της Μικρής Ορχήστρας Αθηνών και της μικτής χορωδίας της Θάλειας Βυζαντίου.
Τι έπαθε τα «έχασε» λόγω ηλικίας; Να βάλει έναν ποπ τραγουδιστή (στο είδος του είναι καλός) να ερμηνεύσει αυτό το έργο; Σασίρτσι; Που λέμε και οι Θρακιώτες; Τι σασκινιά είναι αυτή;
Και είναι δικαιολογία αυτή; «Να γίνει γνωστό το «Άξιον Εστί», λέει, στην Νεολαία;  δηλαδή με τον Μητσιά, με τον Μπάση, με τον Κότσιρα με τον Νταλάρα που ερμήνευσαν το έργο και τους αγαπάει ο κόσμος, με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση αν θέλετε, δεν έγινε γνωστό το έργο;
Τι παθαίνουν οι μεγάλοι δημιουργοί; το ίδιο έκανε και ο Μάνος Χατζηδάκης που το 1979 έβαλε τον Φλωρινιώτη σε στούντιο του Τρίτου Προγράμματος να τραγουδήσει Διώξε τη λύπη, παλικάρι/ πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, συνοδεία τσέμπαλου!!! (Πολλές ιστορίες έχουν κυκλοφορήσει μέσα στα χρόνια για το συγκεκριμένο παράδοξο πάντρεμα, δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ…)
Και ο Φλωρινιώτης και τώρα ο Ρουβάς ποτέ δεν κατάφεραν, ούτε θα το  καταφέρουν να διεισδύσουν σε όλες τις ηλικίες, τα φύλα, τις κοινωνικές ομάδες, ως τραγουδιστές.
Προτείνω στον δικό μας, τον Κιλκισιώτη μαέστρο κ. Ορφανίδη κατά την «εκτέλεση» του έργου να βάλει και εκείνα τα χορευτικά που κάνει ο Ρουβάς, τσάτσαλος από την μέση και πάνω και με το επίσης ημίγυμνο μπαλέτο του που του κάνει και τα φωνητικά για να το εκτελέσει κανονικά (το έργο).
Και να βάλει και την Πάολα (εντάξει Παοκάρα) το τραγουδήσει το Μαουτχάουζεν!!!  Με χορευτικό στο τραγούδι «Άσμα Ασμάτων…»