Ούτε καν το κόστος υπέρβασης της κρίσης δηλαδή. Απλά να δουλέψει το σύστημα και για τις ζημιές βλέπουμε καθ’ οδόν…
Με τα μισά από τα χρήματα αυτά θα μπορούσε να χορτάσει ψωμί και να καταπολεμηθεί η πείνα και η αρρώστια στον Τρίτο Κόσμο.
Όταν μόνο η λογική του κέρδους αποτελεί την ύψιστη αρετή και τον κινητήριο μοχλό της «ανάπτυξης» στον υποτιθέμενο πολιτισμένο κόσμο τότε η φωνή του Ανθρώπου χάνεται στις κραυγές των εμπόρων του Χρηματιστηρίου.
Και νυν και αεί(;)