Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κομματικά στελέχη δεν είναι θεραπαινίδες του προέδρου και τα μέλη δεν είναι αμνοερίφια. 

Τα κόμματα είναι φυτώρια ιδεών και πυλωροί μεταφοράς κοινωνικών αιτημάτων στην Εκτελεστική Εξουσία.

Έχουν ανάγκη από μυαλά και όχι από κενά κρανία.

Οι νέοι άνθρωποι αποστρέφονται το πολιτικό σύστημα, εξαιτίας αυτών που βλέπουν.

Δε μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους να μετατρέπονται σε άβουλους και άφωνους χειροκροτητές κάποιων ετερόφωτων μετριοτήτων.

Αδυνατούν ν’ ανεχθούν μικροσκοπικούς προέδρους, αρχολίπαρους αυλικούς κι εθελοτυφλούντες ανασφαλείς.

Στα δικά μας κόμματα δεν έχει θέση η αλαζονική αδαημοσύνη, το γραφικό life style και η απολίτικη γελοιότητα.

Τα δικά μας προβλήματα δε μπορούν να περιμένουν λύσεις από ακέφαλους λαϊκιστές.

Οφείλουμε όλοι να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή και να πείσουμε με πράξεις, ότι θέλουμε και μπορούμε ν’ απευθυνθούμε με σοβαρές προτάσεις στην αποστασιοποιημένη νεανική απογοήτευση.

Κοινή λογική εδώ και τώρα.