Θυμόμαστε το πολεμικό κλίμα που δημιουργήθηκε τις παραμονές συγκρότησης των νέων δήμων στο πλαίσιο του Καποδίστρια, πριν 12 χρόνια. Εβδομήντα τέσσερις κοινότητες έπρεπε να συμμαζευτούν σε λίγους - 11 εν τέλει- δήμους και ο καθείς και το χωριό του αποτελούσαν το κέντρο του κόσμου.
. Άλλος εκθείαζε πως ο κεντρικός δρόμος περνούσε από το χωριό του, άλλος πως το χωριό του ήταν κάποτε κεφαλοχώρι διότι ήταν έδρα παζαριού, άλλος πως σε απόσταση 13 χιλιομέτρων υπήρχε αρχαιολογικός χώρος μιας ένδοξης κατά τα άλλα αρχαίας κώμης.
Για να μην λησμονήσουμε και το ιστορικό επιχείρημα των Σανταίων που κατέβηκαν προεκλογικά στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι κατά του Φλωρίδη και λίγες μέρες αργότερα τον …υπερσταύρωσαν.
Δώδεκα χρόνια αργότερα ο διάλογος γίνεται με νηφαλιότητα.  Η πλέον σαφής διαφορά είναι πως ωριμάσαμε.. Όχι κατ’ ανάγκην όλοι, αλλά οι τεράστια πλειοψηφία.
Ήταν κι αυτή μια σημαντική συνεισφορά του Καποδίστρια.