Οι ταξιτζήδες ήταν ανέκαθεν μια τάξη την οποία πρόσεχαν οι κυβερνώντες. Διότι όντες καθημερινά στην πιάτσα, επικοινωνώντας  με χιλιάδες πολίτες - πελάτες έχουν - έτσι εκτιμάται- τη δυνατότητα να επηρεάζουν την κοινή γνώμη.
Επομένως κάθε κυβέρνηση ήθελε να τα έχει καλά με τα τάξη εκείνη μπορούσε να την βλάψει.
Και κάπως έτσι απέκτησαν φορολογική ασυλία όπως- να είμαστε δίκαιοι και κάμποσες ακόμα οικονομικές ομάδες πληθυσμού.
Τώρα που η τραγική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας επιβάλει το νοικοκύρεμα οι ταξιτζήδες ξεσηκώθηκαν. Και έχουν μάλιστα την πολιτική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως είχαν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ οι ουκ ολίγες ομάδες φορολογουμένων όταν το 1992 ο Μητσοτάκης προσπάθησε να βάλει τάξη στα φορολογικά ασυμμάζευτα της εποχής.
Η χρόνια πολιτική κατάρα αυτού του τόπου. Οι φοροφυγάδες να έχουν τη στήριξη της αντιπολίτευσης όταν φωνάζουν επειδή η τελευταία επιδιώκει να αυξήσει τα ποσοστά της. Μαζεύοντας κάθε δυσαρεστημένο.
Και τούμπαλιν.
Κι ύστερα φταίει η Μέρκελ στην χώρα που κατοικείται μόνο από αθώους…