Αντί του τουρισμού στη Δοϊράνη «αναπτύσσονται» οι νταλίκες, αντί από ουρές τουριστών έχουμε ουρές νταλικών, οι οποίες «πνίγουν» κυριολεκτικά τον οικισμό, ιδιαίτερα τις απογευματινές ώρες.
Στην καρδιά του ιστορικού και όμορφου οικισμού της Δοϊράνης, που χρόνια τώρα πασχίζει να βρει το ρυθμό του, μετά την οικολογική καταστροφή του οικοσυστήματος της λίμνης, δεκάδες σταθμευμένες νταλίκες επί ώρες αναμένουν τον εκτελωνισμό τους, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στον οικισμό και «σπάνε» στα δυο την παραλιακή τουριστική περιοχή του οικισμού.
Το τελευταίο διάστημα το πρόβλημα έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, αφού οι σταθμευμένες νταλίκες φθάνουν από το τελωνείο μέχρι και ένα χιλιόμετρο εκτός του οικισμού, μέχρι τις σιδηροδρομικές γραμμές, μετατρέποντας το δρόμο Δροσάτου-Δοϊράνης σε μονόδρομο και ιδιαίτερα επικίνδυνο για την κυκλοφορία των επιβατικών αυτοκινήτων!
Εδώ και 20 χρόνια το τελωνείο Δοϊράνης λειτουργεί… προσωρινά σε λυόμενες παράγκες και τα σχέδια για την κατασκευή νέου και σύγχρονου τελωνείου κοντά στα σύνορα έχουν μείνει στα συρτάρια των α(να)ρμοδίων. Πέρασαν τα τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και οι μελέτες για τη δημιουργία νέου δρόμου τεσσάρων λωρίδων, Δροσάτου–Δοϊράνης–νέου Τελωνείου, δεν βρήκαν την απαραίτητη χρηματοδότηση.
Παρά το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η εμπορική κίνηση του τελωνείου Δοϊράνης έχει αυξηθεί τα μέγιστα, δεν έχει δημιουργηθεί χώρος στάθμευσης, ακόμη και εκτός οικισμού, και μετατρέπεται ο μικρός και στενός δρόμος της εισόδου του χωριού και της παραλίας σε χώρο στάθμευσης νταλικών!
Κανένας φορέας, τοπικός, νομαρχιακός ή κρατικός δεν ασχολήθηκε με σοβαρότητα και δεν διεκδίκησε την κατασκευή του νέου αυτοκινητόδρομου και του νέου τελωνείου της Δοϊράνης, για να θυμίζουμε κάθε απόγευμα, σ’ ένα από τα λιγοστά τουριστικά μέρη του νομού μας,  πως είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα.
Αυτή είναι η Ελλάδα!