Υπάρχει κανείς από τους παλιούς, που να μην συγκινείται με τα Χριστούγεννα; Μιλάω για μας τους παλιούς, διότι σήμερα τα παιδάκια μαθαίνουν τα παραμύθια με τα τερατάκια της νέας εποχής. Για να γεμίσει ο νους με φαντασίες, να μην υπάρχει ούτε περιθώριο για το Χριστό. Ποιος γονιός, ποιος παππούς, ποιος ανάδοχος, ποιος παιδαγωγός θα φροντίσει (γλυκά, μα και σταθερά) να παραμερίσει με τέχνη αυτήν την σταδιακή ειδωλολατρία; Το μόνο που διατηρείται είναι τα κάλαντα, για το χρηματικό κίνητρο.
Ας επανέλθω, όμως. Τουλάχιστον, εμείς οι μεγάλοι συγκινούμεθα κάπως με το Νέο Παιδί που γεννήθηκε σε μια φάτνη… Θυμόμαστε, ίσως, τις φάτνες των παιδικών μας χρόνων… ΟΜΩΣ!!! Αυτός είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ; Γι_ αυτόν τον Χριστό μίλησε στους αρχαίους προγόνους μας και φυλακίστηκε ο απόστολος Παύλος; Για τον Χριστό που αγγίζει τα φευγαλέα συναισθήματα;
Στις μέρες μας έζησαν μερικοί άγιοι πατέρες, όπως ο πάτερ Παΐσιος. Στις μέρες μας έζησαν η φανερώθηκαν μεγάλοι Άγιοι, όπως ο άγιος Νεκτάριος, ο άγιος Ραφαήλ, ο άγιος Εφραίμ… Όλος ο κόσμος τρέχει με διψασμένη πίστη, να πιει νερό σ_ αυτές τις πηγές. Και καλά κάνει, αφού οι Άγιοι έχουν πρόσωπο στο Θεό και στοργή σε μας.
ΟΜΩΣ!!! Αν οι Άγιοι έχουν αγάπη για μας, πόσο μάλλον ΕΚΕΙΝΟΣ; ΕΚΕΙΝΟΣ που μας δημιούργησε από το μηδέν; ΕΚΕΙΝΟΣ που όρισε να ‘ρθούμε κι εμείς στον κόσμο; ΕΚΕΙΝΟΣ που δίνει στον καθένα προσωπικά την ελευθερία επιλογής και τόσες ευλογίες, την ίδια ώρα που εμάς δεν μας κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη η Πατρική αγκαλιά, η ζωογόνος Πνοή Του…
«Για χάρη μας γεννήθηκε Νέο Παιδί (τέλειος σε όλα άνθρωπος, χωρίς όμως την αμαρτωλότητά μας) ο άχρονος Θεός».
Όπως εξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
_ Ο Κύριος ενώ ήταν Θεός, έγινε και άνθρωπος παραμένοντας Θεός.
_ Για να μας διδάξει με την ορατή παρουσία Του, αυτά που σαν άνθρωποι δεν θα πιστεύαμε, αν δεν Τον βλέπαμε. Κι έτσι να μας ανεβάσει στα ουράνια.
_ Πήρε την φύση μας, για να μας δώσει τη θεϊκή Του Χάρη, να μας μεταδώσει το Πνεύμά Του. Τυλίχτηκε σε φτωχικά σπάργανα, για να σχίσει τα δεσμά της αμαρτίας. Γεννήθηκε από Παρθένο χωρίς σπορά ανδρός, για να γυρίσει τα δανεικά στον Αδάμ που από την πλευρά του δανείστηκε την Εύα.
_ Η τέλεια ανθρώπινη φύση Του ενωμένη στο πρόσωπό Του με την θεϊκή Του φύση έγινε η γέφυρά μας. Για να μεταλάβουμε τη θεϊκή Του ζωή. Κατέβηκε στη γη, για να μας ανεβάσει στον ουρανό. Οι ποιμένες (όπως και ο δίκαιος Ιωσήφ) το έζησαν με την καθοδήγηση των αγγέλων. Ήταν εκπρόσωποι του Εβραϊκού λαού, με αγνή όμως καρδιά, άξιοι να δεχτούν και να υπηρετήσουν τέτοιες αποκαλύψεις. Οι σοφοί της Ανατολής, εκπρόσωποι του ειδωλολατρικού κόσμου, οδηγούνται από τη θέα του αστεριού (ενός αγγέλου με μορφή αστεριού), σημάδι ουράνιο για να αναζητήσουν το θεϊκό Βασιλιά.
ΔΕΝ ΗΡΘΕ με τυμπανοκρουσίες ο ΘΕΟΣ στη γη. ΔΕΝ ΕΠΕΒΑΛΕ με το ζόρι την παρουσία Του. Αιώνες τώρα, μέσα στη δική Του θεϊκή πρόνοια κρατιέται όλος ο κόσμος στην ύπαρξη, αλλά κανένα δεν υποχρεώνει να Τον πιστέψει, να Τον αγαπήσει, να Τον γνωρίσει, να Τον ζήσει.
ΚΙ ΕΜΕΙΣ; Εμείς, που ψηλαφούμε την παρουσία Του στο θαύμα της θείας Λειτουργίας; Στα θαύματα της Αειπαρθένου Μητρός και των Αγίων Του; Στην ψυχολογική (έστω) αίσθηση, ότι κοντά Του βρίσκουμε το αληθινό μας πρόσωπο, γαληνεύει η καρδιά και ομορφαίνει η ζωή μας;
ΣΕ ΜΑΣ, αδελφοί μου, απομένει μια μικρή προσπάθεια. Η ήρεμη δυνατή αφοσίωση στον «προαιώνιο Θεό που (για χάρη σου, για χάρη του, για χάρη μου, για χάρη όλων μας προσωπικά) γεννήθηκε παιδίον νέον».
Πάλι ο μεγάλος χρυσόστομος Άγιος, χρησιμοποιώντας την Καινή Διαθήκη, παρουσιάζει τον Χριστό να λέει στον καθένα προσωπικά: «Είμαι πατέρας σου, αδελφός σου, νυμφίος της ψυχής σου, τροφέας, ένδυμα, ρίζα, θεμέλιό σου, ο,τι κι αν θελήσεις, υπηρέτης σου, και φίλος και άγνωστος, και κεφαλή και αδελφός σου και αδελφή και μητέρα, τα πάντα. Μονάχα να μείνεις για πάντα δικός μου. Εγώ έγινα φτωχός για σένα και δάσκαλος αρετής για σένα και σταυρωμένος για σένα και νεκρός για σένα, ουράνιος μεσίτης δικός σου στον Πατέρα μου, πρεσβευτής του Πατέρα μου σε σένα. Κι εσύ είσαι τα πάντα για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματός μου. Τι παραπάνω θέλεις;»
Αυτήν την φωνή του Χριστού εύχομαι να την ζητήσετε στην Εκκλησία και στην καθημερινή ζωή σας. Να την ακούσετε μυστικά στην καρδιά σας. Κι αυτό χωρίς πολυλογία να το ακτινοβολείτε αποτελεσματικά στον κόσμο μας, που το ξέχασε και το έχασε και το αποζητεί, και μπορεί να το βρει.