Για πρώτη φορά οι πολίτες δεν έχουν να επιλέξουν μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Αυτές οι έννοιες είναι φθαρμένες και δεν έχουν πλέον κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Εξακολουθούν όμως να χρησιμοποιούνται σαν εκλογικά τεχνάσματα για να κρατούν προσκολλημένους στα κόμματα τούς αφελείς και τους ρομαντικούς της πολιτικής.
Επίσης για πρώτη φορά οι πολίτες δεν καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε συστημικά /αντισυστημικά, ούτε ανάμεσα σε μνημονιακά /αντιμνημονιακά, ούτε ανάμεσα σε φιλοευρωπαϊκά/ αντιευρωπαϊκά κόμματα. Αυτά τα διλήμματα έχουν ξεπεραστεί από τουλάχιστον το 72% των εκλογέων. Αυτό το ποσοστό αθροίζουν οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, κομμάτων που έχουν ήδη κυβερνήσει και συναποτελούν το λεγόμενο σύστημα εξουσίας.
Για πρώτη επίσης φορά γνωρίζουμε από πριν τον νικητή των εκλογών. Οι εκλογές -αδιαμφισβήτητου κύρους- της 21ης Μαΐου, απέδειξαν ότι ο πρώτος ξεφεύγει πολύ μπροστά σε ψήφους από τους αντιπάλους του. Οι δε αντίπαλοί του δεν έχουν καμία ελπίδα να κυβερνήσουν, ούτε συνεργαζόμενοι μεταξύ τους, ούτε μεμονωμένα.
Πρακτικά μιλώντας, για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική περίοδο, συμβαίνει σε εκλογές να υπάρχει ένας και μοναδικός υποψήφιος για την πρωθυπουργία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και για πρώτη φορά η προεκλογική περίοδος ήταν χαμένος χρόνος, που απλώς άφησε για έναν ακόμη μήνα την Ελλάδα ακυβέρνητη.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι εάν το αποτέλεσμα θα επιτρέψει στον Κυριάκο Μητσοτάκη να κυβερνήσει με πυγμή (πχ με 160 βουλευτές), ή εάν θα τον αφήσει ανίσχυρο και συνεπώς εκβιαζόμενο από τους βουλευτές του και από οργανωμένα συμφέροντα (151-152 έδρες), ή εάν θα τον χρήσει νικητή των εκλογών αλλά χωρίς να του παρέχει την δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση (146-149 βουλευτές).
Για πρώτη φορά η είσοδος μικρών κομμάτων στην βουλή θα μπορούσε να προκαλέσει συνθήκες ακυβερνησίας. Εάν η Νίκη του Δημήτρη Νατσιού και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου κερδίσουν πανελληνίως περισσότερες από το 3% των ψήφων, τότε θα μπουν στην βουλή με 10 ή περισσότερους βουλευτές η κάθε μια και οι έδρες που αυτοί θα καταλάβουν θα αφαιρεθούν από τα μεγάλα κόμματα, άρα και από την ΝΔ. Δηλαδή για πρώτη φορά ένα ή δυο μικρά κόμματα του 3-4% θα μπορούσαν να στερήσουν στον νικητή των εκλογών την δυνατότητα να κυβερνήσει. Όσο αυξάνονται οι έδρες των μικρών κομμάτων τόσο ισχυρότερη πλειοψηφία πρέπει να διαθέτει ο πρώτος για να μπορέσει να αναλάβει την πρωθυπουργία. Αυτό υπαγορεύει ο εκλογικός νόμος και αυτό λέει η απλή αριθμητική.
Και ιδού το αδιέξοδο. Στην περίπτωση κατά την οποία ο Μητσοτάκης δεν θα διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία (λιγότερες από 151 έδρες), τότε θα πρέπει να συνεργαστεί με ένα μικρότερο κόμμα για να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό είθισται να γίνεται στην Δυτική Ευρώπη. Όμως κανένα απολύτως Ελληνικό κόμμα δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί του. Οπότε μοιραίως η χώρα θα παραμείνει και το καλοκαίρι ακυβέρνητη, εν αναμονή των αποτελεσμάτων ενός τρίτου εκλογικού γύρου.
Επομένως για πρώτη φορά κατά την μεταπολίτευση έχουμε δυο επιλογές. 1) ψηφίζουμε υπέρ του μόνου υποψήφιου που θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός και αποκτούμε κυβέρνηση 2) ψηφίζουμε για οποιοδήποτε άλλο υποψήφιο, οπότε συμβάλλουμε σε μια παρατεταμένη ακυβερνησία, με αμφίβολη κατάληξη, με επαναλαμβανόμενες ατελέσφορες εκλογές (όπως συμβαίνει στην Βουλγαρία εδώ και δυο χρόνια!) και με απρόβλεπτες συνέπειες για την ασφάλεια και την πορεία της χώρας. Πόσους μήνες μπορεί να μείνει μια χώρα ακυβέρνητη χωρίς συνέπειες για την ασφάλεια και την ευημερία της; Η Γερμανία μπορεί. Εμείς όχι. Η Γερμανία εχει ασφαλή σύνορα και φιλειρηνικούς γείτονες. Εμείς έχουμε γείτονα τον Τούρκο που δηλώνει ότι θα έρθει μια νύχτα στα νησιά ξαφνικά και έχει παρατεταγμένα τα γεωτρύπανα του στο Αιγαίο.
Υπό αυτήν την έννοια και στην συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία, ο πολίτικος ρεαλισμός λέει ότι κάθε ψήφος που δεν οδηγεί στον σχηματισμό κυβερνήσεως είναι μια ψήφος που θα μπορούσε να είναι επιβλαβής για την χώρα, εάν και εφόσον η άστοχη ψήφος την οδηγήσει σε ακυβερνησία.
Πολλοί ενδεχομένως θα έχουν αντιρρήσεις στο να ψηφίσουν ΝΔ διότι είτε δεν ανήκουν σε αυτόν τον πολιτικό χώρο είτε διότι είναι απογοητευμένοι από τον Μητσοτάκη. Απογοητευμένοι για όσα δεν τόλμησε ή δεν θέλησε να κάνει κατά την πρώτη πρωθυπουργική του θητεία. Κατανοητό. Οι απογοητευμένοι και διστακτικοί θα μπορούσαν τουλάχιστον να του αναγνωρίσουν τον πατριωτισμό του. Καθότι θωράκισε γρήγορα και αποτελεσματικά την Ελλάδα. Με έργα και όχι με λόγια. Με τους εξοπλισμούς που εξασφάλισε και με τις συμμαχίες που δημιούργησε.
Ο Ερντογάν αναγνώρισε την αποτελεσματικότητα του Μητσοτάκη στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και αμύνης και την εξέφρασε με τον δικό του τρόπο: «Ελπίζω ότι οι Έλληνες, διά της δημοκρατικής οδού, θα δώσουν το απαραίτητο μήνυμα και μάθημα στην κυβέρνησή τους, η οποία τους ζητά περιπέτειες που θα καταλήξουν σε καταστροφή γι' αυτούς» https://www.iefimerida.gr/kosmos/erntogan-ellines-na-katapsifisoyn-kybernisi-toys . Είναι η πρώτη φορά που Τούρκος ηγέτης μας δείχνει ποιον δεν θέλει για πρωθυπουργό, δηλαδή μας υποδεικνύει με σαφήνεια ποιον πρέπει εμείς να ψηφίσουμε.
Δηλαδή για πρώτη φορά γίνεται δημόσια παρέμβαση της Τουρκίας σε Ελληνικές εθνικές εκλογές (οι εκλογές στην Θράκη είναι μια διαφορετική ιστορία). Όπως για πρώτη φορά προσφέρει η Τουρκία πολύτιμο εκλογικό δώρο σε Έλληνα πολιτικό.
Οι συνθήκες είναι τέτοιες, που επίσης για πρώτη φορά, τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως θα έπρεπε να προσδοκούν μια σαρωτική νίκη του κοινού αντιπάλου τους! Ένας ισχυρός Μητσοτάκης δεν θα εχει καμία δικαιολογία να αποτύχει σε κανένα τομέα. Θα χρεωθεί προσωπικά όλες τις πράξεις, όλες τις παραλήψεις, όλες τις καθυστερήσεις, όλες τις αστοχίες και όλες τις αποτυχίες της κυβερνήσεώς του, στο ακέραιο. Και όταν συμβεί αυτό, τότε θα κατακρημνιστεί μόνος του, σαν ώριμο φρούτο, στις μεθεπόμενες εκλογές! Εν τω μεταξύ τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως θα έχουν τον χρόνο να προετοιμαστούν με σοβαρότητα, για να είναι έτοιμα να αναλάβουν αυτά την διακυβέρνηση της χώρας την κατάλληλη στιγμή.
Ομολογουμένως οι προσεχείς εκλογές έχουν πολλές πρωτιές και ξεχωριστές ιδιομορφίες.
