Χρόνια πολλά συμπατριώτες, κάτοικοι και Κιλκισιώτες όπου γης
Χρόνια πολλά, δηλαδή χρόνια με υγεία. Και το νεότευκτο 2022 ας αποδειχθεί έτος απαλλαγμένο από κορονοϊούς και λοιπούς ιούς.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.                                             

Ο χρόνος απασχόλησε τον άνθρωπο από πολύ παλιά. Στο «πρόσωπό» του έχουν πλασθεί μύθοι και θρύλοι.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

.Τα βαπόρια φορτωμένα με πρόσφυγες όλων των ηλικιών, με συμπράγκαλα πολλά και ζώα κατέπλεαν στο λιμάνι της Καλαμαριάς από το Βατούμ της Γεωργίας. Η χαρά του ερχομού από τη μια και η πίκρα του ξεριζωμού από την άλλη, διαμόρφωναν  ένα  τοπίο ανάμεικτο από αισθήματα.  Ο ξεριζωμός από την παλιά πατρίδα κι ο ερχομός στη νέα συνέθεταν συναισθήματα χαρμολύπης ζωγραφισμένα στα πρόσωπα των προσφύγων.

Του Νίκου Κωνσταντινίδη, Εκπαιδευτικού – συγγραφέα.

...Ο πατέρας της Μερόπης λεγόταν Γρηγόρης Καραπιπέρωφ, ήταν απόφοιτος του Γυμνασίου του Καρς και είχε υπηρετήσει στο ρωσικό στρατό. Στην Ελλάδα ήρθε το 1914, μαζί με άλλους δύο δασκάλους από το Βεζίνκιοϊ για να δουν από κοντά, πώς είναι η ζωή εδώ. Ο πατέρας του Γρηγόρη και παππούς της Μερόπης, τού είχε πει να μη γυρίσει πίσω στο Καρς, δωροδοκώντας, μάλιστα, τις ρωσικές αρχές, γιατί,  αν γυρνούσε, θα έπρεπε να υπηρετήσει ξανά στο ρωσικό στρατό.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Δεκαετία του 60. Μαθητής της ΣΤ’ Δημοτικού ήμουν και θυμάμαι ότι είχαμε ένα τετράδιο στο οποίο γράφαμε τα βιογραφικά στοιχεία του λογοτέχνη (πεζογράφου ή ποιητή) ο οποίος έγραψε το κείμενο που κάναμε στο μάθημα των ‘’Ελληνικών’’.
Πηγαίναμε στο σπίτι κάποιου συμμαθητή μας που είχε εγκυκλοπαίδεια και αντιγράφαμε τα βιογραφικά στοιχεία. Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Γεώργιος Βιζυηνός, Ιωάννης Πολέμης, Κώστας Καρκαβίτσας, Παύλος Νιρβάνας, Γεώργιος Δροσίνης, Στέλιος Σπεράντζας, Άγγελος Βλάχος, Τέλλος Άγρας κτλ.

Γράφει o Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - Συγγραφέας.

Με αφορμή τα τεκταινόμενα στη χώρα ήρθε στο νου μου ο μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Ο μύθος αυτός μιλά για έναν άνθρωπο που ζει μέσα σε σπηλιά, με την πλάτη γυρισμένη στην είσοδό της, έτσι ώστε  αυτό που αντιλαμβάνεται ως πραγματικό, είναι οι σκιές των όντων που περνούν απ' έξω. 

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Μέρες αντίστασης και εξέγερσης κατά της χούντας αυτές που διανύουμε κι είδα και διάβασα δηλώσεις πολλές. Μόνο που με δηλώσεις και με ευχές ο  ρους της Ιστορίας δεν προχωρεί. Χωρίς  «πάλης ξεκίνημα» και χωρίς «λαϊκό κίνημα» με λόγια αφυδατωμένα και  με τσιτάτα ξύλινα οι καιροί  δεν αλλάζουν, αλλά βουλιάζουν. Όπου η θεωρητική δράση δεν μετουσιώνεται σε πράξη, το πέλαγος μετατρέπεται σε τέναγος. Τη ζωή  μόνο οι λαοί μπορούν οργανωμένα  να την αλλάξουν. "Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» λέει ο Καζαντζάκης.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Θρήσκος από μικρός ο κυρ Βαγγέλης. Κράταγε τα εξαπτέρυγα στις λειτουργίες, κοινωνούσε, νήστευε και μέχρι τώρα στα εξήντα του εκκλησιάζεται τακτικά και τηρεί όλους τους κανόνες της Ορθοδοξίας.
Δούλεψε στη ζωή του ο Κυρ Βαγγέλης. Με την κυρά του τη Μαρίκα πάλεψαν στη ζωή και δημιούργησαν, δεν λέω. Και το σπιτάκι τους έφτιαξαν και έχουν τώρα στα γεράματα και πέντε δεκάρες στην πάντα για την κακιά ώρα αλλά και για να παντρέψουν τους δυο γιους τους.

Γράφει ο Τάσος Ναούμης, παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Άρχισε πάλι η μουρμούρα. Δεν φθάνουν οι δυο δόσεις εμβολίου; Κάθε τόσο θα μας υποχρεώνουν να κάνουμε εμβόλια; Μήπως οι πολλές δόσεις προκαλούν κάποια ζημιά στον οργανισμό μου; Εγώ το καθήκον μου το έκανα, έχω το πιστοποιητικό και δεν ξαναεμβολιάζομαι.

Του Θεοφύλακτου Παγλαρίδη.

Διαστάσεις φαρσοκωμωδίας τείνει να προσλάβει το ζήτημα-ερώτημα αν υπάρχουν εκπονημένες από το παρελθόν μελέτες για τα φράγματα Μεταξοχωρίου και Κάρπης. Και λέμε φαρσοκωμωδίας επί του παρόντος διότι από την εξέλιξη που θα έχει το όλο ζήτημα δυνατόν να προσλάβει και διαστάσεις τραγωδίας.