Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

…Και ο κόσμος; Είπαμε στην αρχή. Μπορεί να μην είναι όπως τον περίμενες. Να περίμενες να μην συμβιβάζεται σε κάποια πράγματα. Να μην παρακαλάει για τα αυτονόητα. Να μην βολεύεται με ημίμετρα και κουκουλώματα. Να διεκδικεί αυτά που δικαιούται…

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αρχαία ελληνική σκέψη δεν ήταν δογματική. Κοτζάμ Δημόκριτος και έλεγε «Δοκεί μοι». Κοτζάμ Αριστοτέλης κι έλεγε «ενδέχεται» ή «άλλως έχει». Αλλά και η δημοκρατία των Αθηνών στις αποφάσεις που έπαιρνε έλεγε: «έδοξε τη βουλή και τω δήμω». Δόγμα δεν υπήρχε τότε . Αυτό ήρθε με τις θρησκείες. Το ίδιο και η κομματική «γραμμή», που περιορίζεται σε μία άποψη. Η εξέλιξη της σκέψης δεν γίνεται πάνω σε ράγες. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορες φιλοσοφικές σχολές που συμπλήρωναν η μία την άλλη, κι αυτό ήταν ο πνευματικός πλούτος της. 

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Με ρώτησε πρόσφατα Κιλκισιώτης φίλος:
- Ζεις πάνω από σαράντα χρόνια στην πόλη μας. Αν φύγεις κάποτε από τον τόπο μας τι θα θυμάσαι;
- Αν κάποτε φύγω, θα πάρω στη σκέψη μου το δικό μου Κιλκίς, το αγαπημένο.
- Και ποιο είναι το δικό σου Κιλκίς;

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της Νεοελληνικής Ιστορίας, είναι αυτό της Φιλικής Ιστορίας. Πολλά παλαιά και νέα έργα, μελέτες και βιβλία, έχουν εκδοθεί για την Φιλική Εταιρεία και στην χώρα μας και είδαν το φως και σε άλλες χώρες. Ιδιαίτερα στις βαλκανικές και κυρίως στη Ρωσία-Σοβιετική Ένωση που ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε η Φιλική Εταιρεία.

Η προστασία του περιβάλλοντος ήταν πάντα ένα θέμα σημαντικό για τους αρχαίους Έλληνες, σύμφωνα με αρκετούς μύθους που μένουν ακόμα επίκαιροι, με νόημα διδακτικό με σαφή συμβολισμό. Στην Κρήτη όποιος δεν φύτευε ένα ελαιόδεντρο, πλήρωνε πρόστιμο πενήντα στατήρων.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Δάσκαλος – συγγραφέας.

Τα άστρα χαμήλωναν στα μάτια σου, όταν το φεγγάρι διψασμένο έγερνε στην άκρη της ψυχής σου  να ξεδιψάσει, καθώς εσύ βυθιζόσουν μέσα στις μύριες σκέψεις σου. Κλεινόσουν σαν το στρείδι στο όστρακό του στου βυθού  του την ωκεάνια ερημιά. Συλλογιζόσουν πως οι πιο δύσκολοι δρόμοι είναι οι κυκλικοί. Αυτοί που μας πάνε και μας φέρνουν στο ίδιο μέρος.  Λογιζόσουν  πως καθετί το σημαντικό είναι δύσκολο.  Και το καθετί γίνεται σημαντικό,  όταν χαρίζει ψυχή στη ζωή και στην πολιτική δίνει ελπίδα.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Στη ζωή μου γνώρισα πάσης φύσεως φανατισμούς στην πατρίδα μας και από πολύ νωρίς ξεχώρισα τους πιο δυνατούς από αυτούς. Κατέληξα λοιπόν ότι τα δύο κυριότερα είδη φανατισμού στον λαό μας είναι ο θρησκευτικός και ο πολιτικός. Και αυτό όχι ιεραρχικά επειδή πάντα αναρωτιόμουν ποιος από τους δύο φανατισμούς είναι ο δυνατότερος.

Του Νίκου Κωνσταντινίδη, εκπαιδευτικού-συγγραφέα.

H ποντιακή γενοκτονία, αποτελεί ένα από τα πλέον πένθιμα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας, και αναφέρεται στην εξόντωση του ελληνισμού, από τις πατρογονικές του εστίες. Από μέρη γνωστά στον ελληνισμό, από την εποχή του μύθου και του θρύλου. Του Φρίξου και της Έλλης. Του Ιάσονα και της Αργοναυτικής εκστρατείας. Του Ηρακλή και των Αμαζόνων. Του Ορέστη, της Ιφιγένειας, και της τραγικής Μήδειας.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, (μέλος του Σύριζα Κιλκίς).

 Ένα  από τα διλήμματα της  δικής μας εποχής είναι,  αν το νόμιμο είναι συνάμα και ηθικό.  Αν ο νόμος και το ήθος  μπορούν να μπουν στο ίδιο ζύγι.
 Η Αντιγόνη  δεν πειθάρχησε στον νόμο του Κρέοντα, κι έθαψε τον αδελφό της, γιατί θεωρούσε ύβρη να μείνει άταφο το σώμα του, βορά  για τα κοράκια.

Οι νέοι και του Κιλκίς μάς εξέπληξαν. Επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη ωριμότητα έσπευσαν να εμβολιαστούν και μάλιστα οι 30άρηδες πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις ανοησίες που γράφονται και λέγονται για ένα εκ των εμβολίων, εφαρμόζοντας στην πράξη την αυτονόητη αλήθεια: ασφαλέστερο εμβόλιο είναι εκείνο που μπορείς να κάνεις συντομότερα.