Αν ήταν γυάλινα τα μυαλά φυσικά δεν θάχαμε ανάγκη την τροϊκα. Στεναχώρια μεγάλη θάχανε όσοι μυαλά ανεγκέφαλου πιστεύανε, γιατί εξουσία δεν θα βλέπανε κι ας ήταν από τζάκι που θα ξέραμε.
Βρισκόμαστε σε μια τεράστια ρευστότητα με την  κρίση παρούσα  σε ποικίλες διαστάσεις. Οικονομική κρίση, κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, κρίση παντού. Αυτήν την εποχή ίσως μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς σαν εποχή του ιού της κρίσης και των απανωτών εκλογών.
Η Βουλή έχει καταντήσει λέσχη συζητήσεων, χωρίς να δίδεται καμία σχεδόν λύση και αν συγκρίνει κανείς τους «αγράμματους» κατά Πάγκαλο, που ελευθέρωσαν την χώρα και τους σημερινούς «εγγράμματους» θα δει που κατάντησαν αυτήν την χώρα.
Όλες αυτές οι κρίσεις, τεχνητές ή μη, μας αναγκάζουν να ανασύρουμε μνήμες μεγαλείου απ’ το παρελθόν και να τις παρουσιάσουμε στους άρχοντες της σήμερον, μήπως και συγκινηθούν, έστω κατ’ ελάχιστον από την δόξα και το μεγαλείο εκείνων των ανδρών.
Στην 4η εθνική συνέλευση στο Άργος την 4-8-1929 ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας είπε: «Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού, ότι υπό  τας παρούσας περιπτώσεις όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα, δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς, αναλόγους με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τις εκδουλεύσεις των, αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς  με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η κυβέρνηση στην εξουσία της».
Στα υπ’ όψιν ότι ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, δεν καταδέχθηκε ποτέ να λάβει μισθό για τις υπηρεσίες του με το σκεπτικό: «Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Σήμερα βέβαι, δεν ζούμε εν μέσω ερειπίων, οπωσδήποτε όμως υπάρχουν άνθρωποι που είναι βυθισμένοι στη φτώχεια. Αν και  με τις ενέργειες ανευθυνότητας και την αδιαφορία πολλών εξουσιαστών μας, δεν θα καθυστερήσουν πολύ να έρθουν και τα ερείπια… όπερ απεύχομαι.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ: Απομάκρυνε τους ανίκανους δημοσίους υπαλλήλους που κομματικοί παράγοντες είχαν προωθήσει. Μείωσε τον αριθμό των βουλευτών από 250 σε 150. Οι δανειστές ζήτησαν να έχουν τον έλεγχο των οικονομικών της χώρας, ο Τρικούπης δεν το δέχθηκε και με το πολιτικό του θάρρος που τον διέκρινε, τόλμησε να έρθει στη Βουλή και να αναγγείλει την πτώχευση της χώρας με «το δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Πρέπει και επιβάλλεται, σε όλα τα επίκαιρα πόστα, να τοποθετηθούν άτομα άξια και ικανά, όμως για να γίνει αυτό πρέπει και οι αξιολογούντες να είναι άξιοι και ικανοί, να είναι άριστοι και όχι αρεστοί.
Ειπώθηκε πως, η εικόνα μιας Βουλής, είναι ο καθρέπτης του λαού , με το οποίο εν μέρει συμφωνώ.
Αυτό που βλέπω, στην κοινωνία που ζω, είναι πως το μάρμαρο που σπάει πάντα ο ίδιος πολιτικός χώρος το πληρώνει, με πολιτικό κόστος και ό,τι άλλο συνεπάγεται.
Είδαμε στην πράξη πού οδήγησαν και πόσο κρατάνε τα λόγια τα μεγάλα και τα παχιά. Έξι μήνες με μηδενικό έργο, κλειστές τράπεζες και αλληλοσπαραγμό στα χαρακώματα.
Φυγοπονία: Είναι αμάρτημα απλό όπως ακούγεται, όμως όταν πρόκειται για την πατρίδα, τότε γίνεται συνώνυμο της δειλίας και της δραπέτευσης, που είναι κολάσιμα αμαρτήματα.
Ας έχουν υπ’ όψιν τους οι ψηφοφόροι πως, ενίοτε, τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται, ύστερα από κυνήγι, κατά την διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές.
Το τραγικό για έναν τόπο είναι: ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ.