! Εμείς έπρεπε πάντα να είμαστε ετοιμοπόλεμοι, ιδίως στα εντός έδρας παιχνίδια, που κατά κοινή απαίτηση οφείλαμε να τα κερδίζομε!
Εκείνη τη χρονιά, με παιχνίδι εντός έδρας, νομίζω τον Πανθρακικό, (που ήταν του χεριού μας) και κατά την μεσημεριανή ανάπαυση στο ξενοδοχείο, με ειδοποιεί ανήσυχος ο Λεωνίδας*, ότι οι ποδοσφαιριστές, δυο ώρες πριν από το παιχνίδι, έπαθαν ομαδική δηλητηρίαση, το κοινό ‘κόψιμο’, προφανώς από φαγητό, που προηγήθηκε σε εστιατόριο της πόλης.
Τα χρειαστήκαμε!
Ο κίνδυνος να χάσουμε τον εντός έδρας αγώνα, που προσβλέπαμε, ήταν ορατός!
… Τάσο, παθολογία κάνεις, σώσε μας…
Ήταν η αγωνιώδης έκκληση του γιατρού Λεωνίδα Τριανταφυλλίδη, γενικού αρχηγού της ομάδας, προς τον γιατρό πρόεδρο του Κιλκισιακού Τάσο Αμανατίδη. Δεν τον ήθελε, ως πρόεδρο! Αλλά ως γιατρό, που πρέπει να ενεργήσει αποτελεσματικά και σύντομα…
… Ναι μπορεί να είμαι, είπα μέσα μου, αλλά πρώτη φορά βρίσκομαι μπροστά σε τέτοια επείγουσα και πιεστική ανάγκη, σκέφθηκα και έτρεξα στον έμπειρο γιατρό του Κιλκίς Τηλιακό**, τον διευθυντή μου στο νοσοκομείο.
… Λάβδανο Τάσο, λάβδανο… Δώσε αμέσως δεκαπέντε σταγόνες λάβδανο στον καθένα. …Κάνε γρήγορα, για να προλάβεις τον αγώνα!...
Έτρεξα στο φαρμακείο του Μισσόπουλου. Πέτυχα το υιό Στέφανο*** στον γκισέ. …Στέφανε κάνε γρήγορα… Δεκαπέντε σταγόνες λάβδανο σε κάθε ποδοσφαιριστή, που θα περάσει από εδώ σε λίγο!
Ο Στέφανος, γιος του φαρμακοποιού Πύρρου Μισσόπουλου, μακαρίτης τώρα, καλός και αγαπητός παράγων της ομάδας, ενδιαφερόταν περισσότερο από πολλούς για την πορεία της ομάδας.
…Τι δεκαπέντε σταγόνες μου λες, γιατρέ μου, εγώ για μένα παίρνω τριάντα, όταν χρειάζεται…
Αυτό είπε και έτσι μάλλον έκανε σε κάθε ποδοσφαιριστή, που έμπαινε στο φαρμακείο.
(Η δόση των φαρμάκων είναι ανάλογη και δίδεται σε σχέση με το βάρος του σώματος. Ο γιατρός Τηλιακός σωστά είπε για έναν άνθρωπο 65 – 75 κιλών, όπως ήταν οι ποδοσφαιριστές, ήταν αρκετές οι 15 σταγόνες. Και ο Στέφανος όμως με τα διπλάσια κιλά, είχε δίκιο γιατί για εκείνον του διπλάσιου βάρους τότε (για όσους τον θυμούνται), η αποτελεσματική δόση σωστά ήταν τριάντα σταγόνες).
Το λάβδανο, ισχυρό αντιδιαρροϊκό, είναι εκχύλισμα οπού (γάλα) παπαρούνας**** και αλκοόλης, ανήκει στα οπιούχα και ως φάρμακο προκαλεί ψυχική ευφορία και έχει και κάποια διεγερτική δράση. Ντόπιγκ δηλαδή κανονικό! Με τις δόσεις δε των τριάντα σταγόνων του Στέφανου, αντί των δεκαπέντε του Τηλιακού, ήταν σαν να βάλαμε στους ποδοσφαιριστές μηχανές τούρμπο! Γιατί εκτός που σταμάτησαν οι κενώσεις και οι πόνοι της κοιλιάς, είδαμε τους ποδοσφαιριστές μας να βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα και ήταν άπιαστοι!
Να σκεφθείτε ότι ο ‘μαέστρος’ στο έδαφος Κεμπάπης, που ποτέ στη ζωή του δε κτύπησε κεφαλιά, διεκδικούσε και κέρδισε τις περισσότερες κεφαλιές. (του το υπενθυμίζω και τώρα και το αποδέχεται ο συμπαθής Γιώργος με το γνωστό του πλατύ χαμόγελο). Ο Λάκης Χρυσοχόου, εξτρέμ, που πάντα φύλαγε τα πόδια του από τους συνήθως σκληρούς αμυντικούς, ήταν άπιαστος με τις αέρινες επελάσεις του. Τρίβαμε τα μάτια μας με αυτά που βλέπαμε… Ο Σάββας, αλώνιζε ως συνήθως το γήπεδο, ο Χαραλαμπίδης με τον Τομπουλίδη έκαναν τους αντίπαλους αμυντικούς να’φτύνουν’ αίμα, ο Λάκης Σημαιοφορίδης να στέλνει τα αράουτ σαν κόρνερ στη μικρή περιοχή, ο Σάκης Σημαιοφορίδης (αρχηγός) επέμενε να χάνει τις ευκαιρίες με τα ανάποδα ψαλίδια του, ο Σιάκας δοκίμαζε με επιτυχία το αριστερό στα φαρμακερά του φάουλ, ο Αλέκος Τριανταφυλλίδης ελάφρυνε το έργο του αυτοκρατορικού Καλτσά, (ήταν ο μόνος που δεν έπαθε γιατί την ώρα του φαγητού ήταν σε κολώνα της ΔΕΗ) και ο Γεωργάκης (τερματοφύλακας), δε φάνηκε, γιατί δεν πιέσθηκε καθόλου!
Φυσικά με τέτοια εμφάνιση της ομάδας η επικράτησή μας ήταν φυσιολογική! Τα εύσημα της λύτρωσης για μένα ανήκαν στον Τηλιακό, αλλά ο Λεωνίδας με τον Πρόγιο***** τα απέδωσαν στον Στέφανο. Αυτοί ξέρανε περισσότερα, καθότι παίξανε μπάλα (και καλή μπάλα) και γνωρίζανε από συμπληρώματα τροφής και ενισχυμένες βιταμίνες
* Λεωνίδας: ο γνωστός μαιευτήρας – γυναικολόγος Τριανταφυλλίδης του Κιλκίς. Διετέλεσε ποδοσφαιριστής, γενικός αρχηγός και πρόεδρος του Κιλκισιακού επί μακρόν.
** Τηλιακός Αθανάσιος: Καλύμνιος ιατρός διευθυντής της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου Κιλκίς επί πολλά χρόνια.
*** Στέφανος Μισσόπουλος: Ο αείμνηστος κιλκισιώτης κοινωνικός παράγων που διατηρούσε το φαρμακείο Μισσόπουλου επί μακρόν.
**** Παπαρούνα: η γνωστή, κατά την τουρκική ως χασίς και κατά παραφθορά στην ποντιακή ως τα ‘εύγεστα΄' χασχάσια (παπαρούνες, πριν βγάλουν κορμό και άνθη)
***** Πρόγιος: Προπονητής του Κιλκισιακού, πρώην βασικός τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ.
Κιλκίς Ιανουάριος 2018
