Κάποιες ταμπέλες θυμίζουν διαφημίσεις τραγουδιστών σε κέντρα διασκέδασης, κάποιες προκαλούν την αισθητική μας και αντιδράσεις μας. Οι υποψήφιοι προσπαθούν να ταιριάξουν σε πόζες προκαθορισμένες απ' τον φωτογράφο: Κάποιοι δείχνουν να βαδίζουν με το κουστούμι τους, αλλά δυσκολεύονται. Κάποιοι άλλοι επιλέγουν μιαν εμφάνιση που θα τους προσδώσει λαϊκότητα. Η προεκλογική εκστρατεία σε μια τοπική κοινωνία, προσπαθεί να αντιγράψει επικοινωνιακές τακτικές επιστημόνων του είδους, αλλά εν πολλοίς μαρτυρά τον ερασιτεχνισμό της.
Τα παραπάνω είναι γραφικά μα και ευχάριστα, ανάλογα με την οπτική γωνία που θα επιλέξει ο θεατής. Ο λαός μας έχει αδιαμφισβήτητα μια πανηγυρική διάθεση – και η μικρή μας κοινωνία, ανέκαθεν χαρακτηριζόταν από αυτήν. Ο Κιλκισιώτης αγαπά την προβολή, το φως, την καλώς εννοούμενη επίδειξη. Κι οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, πέρα απ' την πολιτική τους διάσταση, έχουν και ένα ανθρώπινο στοιχείο, ευπρόσδεκτο και αληθινό. Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος δεν είναι ο επαγγελματίας πολιτικός. Είναι ο δάσκαλος, η γυμνάστρια, ο φίλος μας ο λυράρης, που ευχαρίστως θα τον καμαρώσουμε σε ένα νέο πόστο. Πώς συμβαίνει όμως σε ένα τέτοιο πανηγύρι η στήλη να μελαγχολεί; Να φταίει άραγε ο συντάκτης της "που είναι μαραζιάρης" κατά τον στίχο του Σαββόπουλου;
Ο νομός Κιλκίς χωρίζεται σε δύο μεγάλους δήμους. Ο πληθυσμός τους δεν είναι τεράστιος και άνετα χωρά σε δύο μεγάλα γήπεδα ποδοσφαίρου. Σε ιδεατές συνθήκες, οι κάτοικοι του νομού μας θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια πραγματική Εκκλησία του Δήμου, όπου τα προβλήματα, οι προτάσεις, οι διαμαρτυρίες και οι πολιτικές, να συζητούνται, να συνθέτονται και να αποφασίζονται. Αν κάτι τέτοιο φαίνεται ωραίο στα λόγια μα δύσκολο στην πράξη, θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε το δεύτερο καλύτερο, που μας προσφέρεται μέσω της διαδικτυακής επικοινωνίας.
Τι θα εμπόδιζε τον δήμο Κιλκίς, να φιλοξενεί στην ιστοσελίδα του έναν διαδραστικό χάρτη, όπου θα εμφανίζονταν οι δρόμοι, οι παραγωγικές μονάδες, τα γήπεδα, τα χωράφια, οι υπηρεσίες, τα στρατόπεδα – με τον πολίτη να είναι σε θέση να γνωρίζει με το πάτημα ενός κουμπιού, τις πολιτικές και τα προγράμματα του δήμου που αφορούν την κάθε κουκίδα του; Τι θα εμπόδιζε την παρουσίαση μιας σειράς κεντρικών θεμάτων που αφορούν την πόλη, με τις πολιτικές του δήμου για τα προβλήματα που την ταλανίζουν – από το πρόβλημα των αδέσποτων σκύλων, ή της κατεστραμμένης δημοτικής περιουσίας, μέχρι πιο σύνθετα, όπως αυτό της ανεργίας, της οικολογίας και της ανάπτυξης; Γιατί να μην μπορεί ο πολίτης να ενημερώνεται συνθετικά, για το τι ακριβώς συνιστά πολιτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τις δυνατότητες και τις αρμοδιότητές της, ώστε κι ο ίδιος ενδεχομένως να εμπλακεί στην αναζήτηση λύσεων, πέρα απ' τη διαμαρτυρία και την απαξίωση; Γιατί να στερείται την δυνατότητα να επισημαίνει ο ίδιος προβλήματα, σε ένα πλαίσιο συνθετικό και ορατό απ' όλους;
Για την ενημέρωση των πολιτών, υπάρχει βεβαίως η ιστοσελίδα του δήμου, το Facebook, καθώς κι ο τοπικός Τύπος, ο οποίος διαθέτει πάντα και το προνόμιο του σχολιασμού. Ακόμα κι έτσι ωστόσο, η εικόνα που παρατηρείται, είναι αυτή των παράλληλων μονολόγων. Το φαινόμενο αδικεί περισσότερο και τα χωριά του Κιλκίς, τα οποία, ακόμα και για μία καμένη λάμπα, συχνά αναγκάζονται να αναζητήσυν κάποιον κοντοχωριανό τους στη διοίκηση του δήμου, γιατί αλλιώς προσκρούουν στην αδιαφορία και την αναβλητικότητα.
Στη ζωή μας, τη γιορτή συχνά ακολουθεί η μελαγχολία. Είναι κρίμα να ζούμε μες σ' αυτήν για πέντε χρόνια, περιορίζοντας τη χαρά της Αυτοδιοίκησης στις λίγες μέρες των δημοτικών εκλογών.