Αυτό αναμφίβολα είναι απείρως καλύτερο από το να περπάταγα σε «κόκκινα χαλιά» αλλά να μου έλλειπε το χαμόγελο των δικών μου ανθρώπων, των φίλων μου τον γνωστών μου, ακόμα και των “εχθρών μου”, αλλά δυστυχώς όπως εξελίσσεται η εκλογική αντιπαράθεση για την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και για την περιφέρεια, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο δρόμος προς την κάλπη θα απαιτήσει πολύ δουλειά για να ξαναγίνουν τουλάχιστον ίδιες οι σχέσεις μεταξύ μας.
Θυμίζω ότι στην πολιτεία ο Σωκράτης και οι πολίτες ομιλούν περί δικαιοσύνης και εξετάζουν κατά πόσο είναι πιο ευτυχισμένος ένας δίκαιος άνθρωπος από έναν άδικο, αυτός δε ο προβληματισμός τους οδηγεί στην ανάγκη να κατασκευάσουν μια ουτοπική πολιτεία, την "Καλλίπολη", με κυβερνώντες τους φιλόσοφους. Εμείς εδώ σε αυτόν τον προσφυγικό τόπο μπορεί να απέχουμε πολύ από το να έχουμε μία Ακρόπολη όμως ξέρουμε καλά τι σημαίνει διχασμός, όπως και την δύναμη των ανθρωπίνων σχέσεων.
Αν θέλουμε την επόμενη τον εκλογών να προσφέρουμε κάτι σε αυτόν τον τόπο το μήνυμα θα πρέπει να είναι «ένας για όλους και όλοι για έναν» και πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτήν την αρχή γιατί το έχουμε ανάγκη όλοι μας.
Δυστυχώς φαίνεται ότι άλλα συμφέροντα, ξένα προς εμάς θέλουν να μας διχάσουν σε ημέτερους και υμετέρους αποσκοπώντας μόνο στην εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων, μετατρέποντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε βουλευτικές.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε τον λόγο για τον οποίο επιδιώχθηκε κάτι τέτοιο όμως, πιστέψτε με, είναι μέγα λάθος καθώς κανένας μπλέ, κόκκινος η πράσινος σχηματισμός δεν έχει να προσφέρει τίποτε στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και ούτε σηματοδοτεί πολιτικά οτιδήποτε. Το δείχνει η ιστορία μας και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν πρέπει να ξαναγυρίσουμε πίσω.